Console Gamez Just because we love games

February 21, 2015

Summoner

Filed under: Playstation,Playstation Only,Playstation Reviews,Reviews — Tags: , , , — consolegamez @ 4:37 pm

Ένα πραγματικό RPG παιχνίδι για PS2 και μάλιστα πολύ μα πολύ παλιό.

Ενισχυμένο με ένα πολύ αξιοπρεπές “AI” (artificial intelligence – τεχνητή νοημοσύνη) μεταφέρεται από το PC σε PS2.

Ο Τζότζεφ γεννήθηκε με το σημάδι του Summoner (ο εκλεκτός που μπορεί να επικαλεσθεί δαίμονες) και το πεπρωμένο του είναι να συλλέξει τα μαγικά δαχτυλίδια στα οποία είναι παγιδευμένα τα στοιχεία που μπορεί να ελέγξει.

Αναλαμβάνει αποστολές αποκτά μαγικές δυνάμεις και γίνεται άξιος για την κατάκτηση των δαχτυλιδιών.

Προδοσία, συντροφικότητα και ανατροπές σχηματίζουν το σενάριο του Summoner πάντα στο κλίμα των γνήσιων, σε πολλούς γνωστών, παιχνιδιών ρόλων.

Η THQ ανέλαβε την κατασκευή των ατμοσφαιρικών γραφικών, την εξαιρετική αναπαράσταση των χαρακτήρων και τη μουσική που έντυσε το αυτό το παιχνίδι φαντασίας. Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα!

 

Εικόνες

February 20, 2015

The Godfather

Ξεκινήστε ως συνεργάτης της οικογένειας Corleone και ανεβείτε στην υψηλότερη θέση του οργανωμένου εγκλήματος. Το παιχνίδι ξεκινά με την διαμόρφωση του χαρακτήρα που θα πρωταγωνιστεί και που θεωρείται πως είναι εκείνος που έχει βοηθήσει ενεργά την φαμίλια Corleone για να «διεκπεραιώσει» τις υποθέσεις της με τις άλλες οικογένειες.

Έτσι λοιπόν, διαμορφώνει ο χρήστης κατ’ επιλογή τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, προσθέτοντας και τις πιο ακραίες λεπτομέρειες που μπορεί κάποιος να φανταστεί (όπως σημάδια στο πρόσωπο, μέγεθος – πλάτος και μήκος μύτης κ.ο.κ.).

Για να ανέβει ο πρωταγωνιστής στην θέση του Δον πρέπει να εκβιάσει για προστασία όλα τα μαγαζιά των περιοχών της Ν. Υόρκης (Little Italy, New Jersey, Brooklyn και Hell’s Kitchen) και να εξαγοράσει τις υπηρεσίες των οργανωμένων εκβιαστών ώστε να αποκτήσει έλεγχο.

Στην περίπτωση που δεν ενδιαφέρεται ο οργανωτής αυτών το παράνομων δραστηριοτήτων να συνεργαστεί τότε μπορείτε να «ξεκαθαρίσετε» την σχέση σας με βία. Αυτό όμως προϋποθέτει βεντέτα με την αντίστοιχη φαμίλια που πουλάει προστασία και διακινεί τις παράνομες δραστηριότητές της στο εκάστοτε κατάστημα. Ο εβδομαδιαίος μισθός από τα καταστήματα πουλάτε προστασία θα ανεβαίνει και η φαμίλια θα σας επαινεί για την καλή σας συνεργασία ανεβάζοντας την αμοιβή σας και τον βαθμό σας.

Ασφαλώς και στο παιχνίδι συναντάμε τον Marlon Brando στο ρόλο του Vito Corleone τον James Caan ως Sonny, τον Robert Duvall στον ρόλο του Consilieri Tom Hagen. Ασφαλώς στην υπόθεση εμπλέκονται σχεδόν όλοι οι ηθοποιοί που έπαιξαν στο αριστούργημα των F. F. Coppola και του Mario Puzo όπως ο Pete Clemenza, ο Emilio Barzini, ο Fredo Corleone, ο Sollozzo και ο Luca Brasi.

Το gameplay δεν είναι σε καμία περίπτωση μονότονο μιας και ανά πάσα στιγμή θα πρέπει να εκπληρώσετε τις αποστολές σας και συγχρόνως να σας κυνηγούν γκάνγκστερ λόγο βεντέτας, να πρέπει να χρηματίσετε διεφθαρμένους αστυνομικούς για να μην σας ενοχλούν καθώς και «βρώμικα» μέλη του FBI για να σταματήσουν τις εναντίων σας εντάσεις άλλων οικογενειών απέναντί σας.

Πλούσια δράση, πρωτοτυπία στο ανορθόδοξο gameplay (θυμίζει το Grand Theft Auto), εκπληκτικά σχεδιασμένοι οι χαρακτήρες του παιχνιδιού, μιας και δεν έχει δοθεί βάση μόνο στα χαρακτηριστικά του προσώπου τους αλλά και στην αναπαραγωγή των διαλόγων τους από τους γνωστούς ηθοποιούς (εκτός του Marlon Brando) και στην απίθανη κίνηση του σώματός τους.

Όλα αυτά ντύνονται από την υπέροχη και πραγματικά κλασσική μουσική που σηματοδότησε την εποχή του 30 από τον Nino Rota. Αποκτήστε σεβασμό απέναντι στους αντιπάλους σας και στους «πελάτες» σας και γίνετε Don σε μία εποχή και έναν κόσμο που το έγκλημα δεν τιμωρείτε.

Απίθανο gameplay! O Don Vito Corleone «επιστρέφει» από τον τάφο του και μας λεει: “Bonna Serra” και όλοι οι παλιοί ηθοποιοί εμφανίζονται «αγέραστοι» μπροστά στην t.v. σας από την κονσόλα σας.

Πιθανόν ο Al Paccino να μην ήθελε να δωρίσει το πρόσωπό του στο παιχνίδι και ο ηθοποιός που παρουσιάζει τον Michael Corleone δεν πείθει ως ο μεγάλος και μελλοντικός νονός της ταινίας.

Τα γραφικά δεν είναι λεπτομερή και δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές στους περιβάλλοντες χώρους των διαφόρων πόλεων που παρουσιάζονται.

 

Εικόνες

Fable

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , , , — consolegamez @ 8:47 am

Ο απέραντος κόσμος του Fable το ταξίδι και η αναζήτηση μέσα από ταξίδια και περιπέτειες μαγεύει και συγκλονίζει όλους εκείνους που ανάλωσαν απερίγραπτες ώρες μπροστά στην οθόνη τους παίζοντάς το.

Τα πλεονεκτήματα: το παιχνίδι βασίζεται στην νέα πλατφόρμα που εισήγαγε το Star Wars Knights of the Old Republic, δηλαδή σύμφωνα με το gameplay του χρήστη ο ήρωας γίνεται ή εγκληματίας, κλέφτης κ.λ.π. ή καλός, συμπονετικός, κοινώς πραγματικός ήρωας.

Μπορείτε εκτός από το να αποκτήσετε χρήματα με τους πιο απίθανους τρόπους για να αγοράσετε όπλα, αντικείμενα και δώρα, να παντρευτείτε αγοράζοντας σπίτι νεόνυμφων και κατά προέκταση προικίζοντας την νέα σύζυγο.

Ακόμα μπορείτε να ανακαλύψετε θησαυρούς παίζοντας παράλληλα και την βασική αποστολή του παιχνιδιού τους οποίους τους ανακαλύπτετε ή με χάρτες με γρίφους ή σκάβοντας σε κάποια σημεία ή ακόμα ψαρεύοντας (δεν κινδυνεύετε να δείτε στο αγκίστρι σας κάποιο σκέπασμα λεκάνης ή κάποια ξεχαρβαλωμένη αρβύλα).

Ο ήρωας γερνάει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού (υπάρχει και αντίστοιχο cheat για να μείνει για πάντα νέος) εφόσον οι περιπέτειες και η εκπλήρωση των αποστολών του επιτυγχάνονται.

Επίσης μπορείτε να στολίσετε το σώμα του πρωταγωνιστή με τατουάζ και να του αλλάξετε την κόμμωση ή το μουστάκι, αντίστοιχα θα είναι μπορεί να είναι ελκυστικός ή απωθητικός ως προς το γυναικείο φύλο. Η μεγαλοψυχία και γενναιοδωρία ανταμείβονται ως προς τον σεβασμό και την εκτίμηση των χαρακτήρων του παιχνιδιού.

Η φιλαργυρία, μοχθηρία και πλεονεξία αμείβεται με πολλά χρήματα, πολύτιμα αντικείμενα, και γάμους με πλούσιες και με εξουσία γυναίκες – με τις αντίστοιχες απολαβές που μπορεί να έχει ένας τέτοιος γάμος 😉 Τέλος ο ήρωας μπορεί για να επικοινωνήσει (στοιχειωδώς) με δύο τρόπους, με την γλώσσα του σώματος και με κάποιες λέξεις τύπου (follow me).

Μειονεκτήματα: Για να επιτύχετε ένα μαγικό ξόρκι, κατά τη διάρκεια κάποιας ενέδρας, πρέπει να πατήσετε τουλάχιστον 3 κουμπιά με αποτέλεσμα να χάσετε αρκετή ζωή αν σας επιτίθενται εχθροί από κοντά.

Τα γραφικά δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ξεπεράσουν εκείνα του Morrowind, ούτε καν να τα προσεγγίσουν. Η μουσική που παίζει «πλάτη» είναι εντελώς ουδέτερη και επαναλαμβάνεται σε πολλά μέρη του παιχνιδιού χωρίς να δίδεται η διαφορετικότητα της κάθε περιοχής της οποίας επισκέπτεται ο ήρωας μέσω αυτής.

Δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία όπλων αν μέσα στο παιχνίδι ανά περιοχή υπάρχουν κάποια «Θρυλικά Όπλα» τα οποία για να τα αποκτήσετε πρέπει να κάνετε τις περισσότερες φορές κάποια κακιά πράξη (προσκομίζετε κακούς βαθμούς).

Μετά από δύο 12ωρα παιχνιδιού ακόμα δεν καταλαβαίνετε γιατί πρέπει να κάνετε όλη την ώρα καλές πράξεις εφόσον οι κακές ανταμείβονται ουσιαστικά.

Πολλές φορές υπάρχει η αίσθηση πως η δράση και οι μικρές αποστολές που αναλαμβάνετε, αποπροσανατολίσουν από τον βασικό στόχο ο οποίος φαίνεται να είναι κι αυτός χαμένος ανάμεσα σε κάποιες άλλες αποστολές που δεν μπορεί να εκτιμηθεί η σημαντικότητά τους.

Μην σας αποθαρρύνουν όλα αυτά διότι το Fable είναι μοναδικό, πρωτοπόρο στο είδος του και εγγυάται πολλές ώρες παιχνιδιού μιας και είναι απερίγραπτα εθιστικό!

Perfect Dark Zero

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 8:18 am

Μετά από τους δι8υράμβους που διαβάσαμε από άλλες διαδικτυακές πηγές για το P.D.Z. το δοκιμάσαμε.

Μέτριο ίσως και κάτω του μετρίου.

Δεν έχει καμία θέση με τους κολοσσούς “Metal Gear Solid” και “Splinter Cell”. Εκμεταλλευόμενο την τεχνολογία XBOX 360 (και μάλιστα λιγότερο του ήμισυ) και την δυνατότητα προβολής των παιχνιδιών σε High Definition τηλεοράσεις εντυπωσιάζει σχετικά γρήγορα.

Η εντύπωση αυτή όμως χάνεται γρήγορα μιας και το παιχνίδι είναι ρηχό χωρίς στοιχεία δυναμικά ώστε να κρατήσουν τον gamer σε ενδιαφέρον.

Το μόνο ενδιαφέρον είναι η αλλαγή χρώματος νυχιού της Joanna Dark που ανάλογα με την στολή και την αποστολή που πρέπει να φέρει εις πέρας γίνεται κόκκινο σκούρο, λευκό περλέ και μοβ.

Δεν θέλησα να προχωρήσω το παιχνίδι για να δω αν κάποια στιγμή κάνει «γαλλικό» (νύχι) ή αν κάποια στιγμή θα με εκπλήξει και θα μου ανατρέψει την κάτω του μετρίου εικόνα που δεν μου άλλαξε για 6 συνεχόμενες αποστολές.

Εικόνες

February 14, 2015

Fifa15

Filed under: Playstation,Playstation Reviews,Reviews,XBOX,XBOX Reviews — Tags: , , , — Mad Scientist @ 2:00 pm

Σαββατοκύριακό!!! Επιτέλους!!! Οι καλύτερες 2 μέρες για κάθε ποδοσφαιρόφιλο που σέβεται τον εαυτό του. Είτε βγεις με τους φίλους, είτε δεις το ματς στο σπίτι (με την απειλή παντόφλας να αιωρείται πάνω από το κεφάλι σου) ξέρεις ότι θα περάσεις καλά. Αυτή η τηλεοπτική αίσθητική του «περνάω καλά βλέποντας μπάλα» διαχέει κάθε πόρο του Fifa15, από την υψηλής τηλεοπτικής ποιότητας παρουσίαση σε κάθε ματς,  την ταχύτητα εναλλαγής των υπέροχα σχεδιασμένων  μενού του παιχνιδιού μέχρι και το φανταστικό soundtrack των 40+ τραγουδιών. Το ποδόσφαιρο είναι «γιορτή» και ο συγκεκριμένος τίτλος το αντιμετωπίζει ακριβώς έτσι, ειδικά στις κονσόλες νέας γενιάς (XboxOne, PS4) όπου και έχει γίνει τρομερή δουλειά στον τομέα αυτό.

Ως συνήθως, υπάρχει μια πληθώρα οnline gameplay επιλογών , με κορωνίδα το εθιστικό  ultimate team , όπου κάθε παίχτης φτιάχνει σταδιακά την εικονική ομάδα των ονείρων του και διαγωνίζεται μαζί με άλλους παίχτες ανά την υφήλιο για τίτλους και επιτεύγματα. Ένα πραγματικά εθιστικό mode, για αυτό προσοχή γιατί βλέπω να γυρίζετε τα σώβρακα ανάποδα για να γλιτώσετε χρόνο στο πλύσιμο (σ.σ. μπλιαχ ρε φίλε, μπλιαχ!). Ας μην γελιόμαστε, το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για να παίζεται online, είτε σε επίπεδο απλού quick match, είτε σε ολόκληρες εικονικές σεζόν. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο άρτιο matchmaking που βγάζει αντιπάλους/ομάδες της ίδιας δυναμικότητας αντιμέτωπους , κάθιστώντας τα ματς δίκαια και για τον πιο απαιτητικό, τουλάχιστον στα χαρτιά… Μόνο ρε παιδιά λίγο λιγότερο Ρεάλ Μαδρίτης και Τσέλσι σας παρακαλώ, γιατί έχει ξεφτιλιστεί το πράγμα… Ο παίχτης έχει επίσης την επιλογή να ακολουθήσει μια καριέρα προπονητή ή και να δημιουργήσει το δικό του επαγγελματία παίχτη. Οι επιλογές είναι απλά τόσες πολλές που κανείς δεν θα μείνει παραπονεμένος. Επιπρόσθετα η πλειονότητα αυτών των επιλογών είναι διαθέσιμη και για offline και για online παιχνίδι, για τους πιο «lone rangers» ανάμεσά μας . Και εδώ τώρα ρωτάει ο παίχτης με το δίκιο του: “ Ρε φίλε, καλά όλα αυτά. Το παιχνίδι πως παίζει μέσα στο γήπεδο;”.

Σε αυτό το σημείο ακριβώς εμφανίζεται το βασικό πρόβλημα του Fifa15, έναντι και του ανταγωνισμού. Το παιχνίδι παίζει σαν φλιπεράκι, απλά και ξάστερα. Το βλέπεις καθαρά στα online ματς. Οι χρήστες εκμεταλλεύονται συνέχεια τις ίδιες αδυναμίες του παιχνιδιού για να σκοράρουν (σ.σ. σκαφτή πάσα με 100% ακρίβεια βρέξει χιονίσει, δυσκολία των αμυντικών να ανταποκριθούν –το θέτω κομψά- στο 1 εναντίον 1 των πιο γρήγορων επιθετικών , μηδαμινές εξόδους των τερματοφυλάκων στην μικρή περιοχή τους σε μπαλιές φαινομενικά εύκολες κλπ.). Πιο συγκεκριμένα, ο παίχτης δεν χρειάζεται να υπόλογίσει φοβερά τις πάσες του μιας και αυτές καταλήγουν απλά και αυτοματοποιημένα πανεύκολα στον παραλήπτη τους. Σκάβεις την μπάλα και έβγαλες τετ α τετ απλά και τιμημένα, με τον online αντίπαλο να χτυπάει το κεφάλι του σε κάποια οθόνη ανά την υφήλιο, γιατί το παιχνίδι τον έδεσε πισθάγκωνα και δεν μπορεί να αμυνθεί (σ.σ. μμμμ…kinky, NOT!!!) . Γενικά η διαδικασία του να παίξεις άμυνα στο Fifa15 είναι σαν να προσπαθείς να μιλήσεις με τον Άδωνι(σ.σ. έλα τώρα που δεν ξέρετε και τον Άδωνι, γατάκια…) και να μην προσπαθήσει να σου πουλήσει βιβλίο… Θα είσαι φιλότιμος, θα προσπαθήσεις να αντισταθείς, αλλά στο τέλος θα υποκύψεις και θα το αγοράσεις το ρημάδι το βιβλίο για να το βουλώσει ο εθνικός μας μπουμπούκος. Μια άλλη πονεμένη ιστορία είναι οι τερματοφύλακες, οι οποίοι στη νέα γενιά κονσολών έχουν υποστεί λίφτινγκ, κολονοσκόπηση και γαστροσκόπηση ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα να είναι αγνώριστοι. Ω ναι, πιάνουν σουτ στο γάμα «σαν σε προπόνηση»,  αλλά τρώνε όρθιοι ένα σουτ με ταχύτητα υπερήλικα συνταξιούχου οδηγού στον εθνικό δρόμο, που περνάει δίπλα στα πόδια τους. Βγαίνουν για έξοδο σαν λίμπερο εκτός μεγάλης περιοχής, ενώ δεν βουτάνε στο μισό μέτρο σε συρτές πάσες μέσα στη μικρή περιοχή για να πιάσουν τη μπάλα. Μιλάμε για θέατρο του παραλόγου, με αποκορύφωμα το χάσμα στην απόδοση των άριστων με τους μέτριους τερματοφύλακες, με τους δεύτερους να αποτελούν το δωδέκατο παίχτη του αντιπάλου (σ.σ. ο Αγαπούλας θα ήταν πραγματικά περήφανος για αυτούς, για ευνόητους λόγους). Όσο για το offline παιχνίδι, για μια ακόμη φορά το Fifa15 παίζει  χάλια(σ.σ. ειδικά στα δύο υψηλότερα επίπεδα, ενώ στο professional είναι αξιοπρεπές) με τον κάθε Johnson μιας χαμηλής κατηγορίας της Αγγλίας να μπορεί να βγάλει μια απίστευτη μπαλιά ακριβείας στην άλλη άκρη του γηπέδου σαν άλλος Gerrard και να ντριμπλάρει σαν το Μέσι. Καμία αληθοφάνεια δηλαδή, κρίμα στον εκτός γηπέδου σχεδιασμό που είναι υπέροχος (μενού, επιλογές , παρουσίαση κλπ.)…

Μη με παρεξηγείτε, το παιχνίδι παίζει γρήγορα, θα βάλετε και θα φάτε θεαματικά γκολ χωρίς ιδιαίτερο κόπο και θα πασάρετε τη μπάλα με ακρίβεια χιλιοστού είτε το θέλετε, είτε όχι. Σε αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι το να καλιμπράρει κάποιος ρυθμίσεις για να φέρει το  παιχνίδι να «παίζει σωστά» όπως λένε πολλοί, είναι για εμένα μια ακόμα μεγαλύτερη απόδειξη των αδυναμιών του, παρά ουσιαστική λύση. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι κάποια από τα αρνητικά του τίτλου έχουν στρώσει λίγο με τα συνεχή patches της ΕΑ. Συμπερασματικά, το Fifa15 (στις νέες κονσόλες) είναι ένας πολύ αντιφατικός τίτλος. Η άρτια παρουσίαση εντός και εκτός γηπέδου, το συνολικά πλούσιο περιεχόμενο και η πληθώρα gameplay επιλογών το εκτοξεύουν στη στρατόσφαιρα της ποδοσφαιρικής ηδονής. Από την άλλη το παιχνίδι παίζει σαν NBA JAM(σ.σ. όποιος δεν το ξέρει ας δει το λινκ) παρά σαν ρεαλιστικό ποδοσφαιράκι, με αποτέλεσμα οι αγώνες να αποτελούν ένα μηχανικό και αρκετές φορές εκνευριστικό διαγωνισμό εκμετάλλευσης των σχεδιαστικών αδυναμιών του παιχνιδιού, παρά του αντιπάλου όπως και θα έπρεπε, μειώνοντας κατά πολύ την εικονική ποδοσφαιρική ικανοποίηση και διασκέδαση που αυτός ο τίτλος υπερπαραγωγή όφειλε να προσφέρει στους πολυάριθμους οπαδούς του. Προσωπικά, το gameplay με ενδιαφέρει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και σε αυτό το κομμάτι το Fifa15 αποτελεί ένα σημαντικό βήμα πίσω για τη σειρά. Ευελπιστώ προσωρινά…

 

Εικόνες

February 13, 2015

Shadow of Memories

Filed under: Playstation,Playstation Reviews,PSP,Reviews,XBOX,XBOX Reviews — Tags: , , , , , , — consolegamez @ 3:46 pm

Το Shadow of Memories αξίζει να αναφερθεί ακόμα κι αν προέρχεται από παλαιότερες κονσόλες όπως το Playstation 2 και το XBOX.

Είναι από τα πρώτα παιχνίδια adventure κονσόλας που μάλιστα είχαν κάνει αίσθηση για την μοναδικότητά τους.

Το παιχνίδι ξεκινά ως εξής:

O Eike Kusch μαχαιρώνεται σε ένα καφέ σε κάποια random φλαμανδική πόλη.

Όμως δεν έχει σκοτωθεί.

Ξυπνά σε ένα δωμάτιο από μία βαθιά φωνή η οποία του εξηγεί ότι δεν έχει πεθάνει και πως πρέπει να βρει τον δολοφόνο του.
Σκοπός του είναι να αλλάξει το παρελθόν ώστε να μην σκοτωθεί γνωρίζοντας τα πρόσωπα που βρίσκονται στη μυστήρια αυτή πόλη.

Το Shadow of Memories ή αλλιώς Shadow of Destiny όπου και μετονομάστηκε, είναι ένα από τα κορυφαία παιχνίδια καθαρού adventure μυστηρίου, χωρίς δράση ξεκινώντας την ιδέα για τον σχεδιασμό παιχνιδιών ανοιχτού κόσμου.

Ανάλογα πως θα απαντήσετε και πως θα δράσετε το παιχνίδι επιφυλάσσει διαφορετικά φινάλε χωρίς όμως να διαστρεβλώνει την ουσία της υπόθεσης του παιχνιδιού.

Πόσες φορές έχετε κολλήσει τα τελευταία χρόνια σε κάποια πίστα στο παιχνίδι σας;

Πλέον σχεδόν ποτέ δεν κολλάς σε πίστα διότι τα παιχνίδια του 21ου αιώνα έχουν σχεδιαστεί ώστε να παίζεις σαν οδοστροτήρας.

Στο Shadow of Memories κολλάς, σκέφτεσαι, επιστρέφεις σε κάποιο σημείο για να δεις αν υπήρχε κάποιο αντικείμενο που σου διέφυγε… γίνεσαι πραγματικός ντετέκτιβ.

Η διάρκεια του παιχνιδιού δεν είναι μεγάλη, βγαίνει σε 8 ώρες το πολύ.

Οι χαρακτήρες είναι σαν να έχουν βγει από ταινία anime.

Ο χαρακτήρας μπορεί να μετακινηθεί στην πόλη, όμως δεν μπορεί να εμπλακεί σε μάχες, ή να σκαρφαλώσει με άνεση φράχτες, σκάλες κλπ – κλασικό Adventure παιχνίδι δηλαδή.

Το παιχνίδι κυκλοφορεί για PSP από το 2010.

Αν καταφέρετε να το ανακαλύψετε θα παίξετε πραγματικά έναν μικρό θησαυρό.

 

Εικόνες

January 21, 2015

Assassin’s Creed III: Liberation HD

Αν το Assassin’s Creed Rogue κοστίζει 55 ευρώ το Assassin’s Creed Liberation πόσο θα έπρεπε να κοστίζει;
40 ευρώ; 30 ευρώ; Όχι αγαπητοί. Το Assassin’s Creed: Liberation HD κοστίζει 5 ευρώ αν το κατεβάσεις από το XBOX Live ή το Playstation Network.

Το παιχνίδι έκανε το ντεμπούτο του το 2012 μαζί με το Assassin’s Creed III για την κονσόλα PSP και επέστρεψε σαφώς βελτιωμένο με τα στάνταρ των γραφικών των μεγάλων κονσολών της MS και της Sony.

Για πρώτη φορά τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον αναλαμβάνει μία γυναίκα assassin η οποία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ικανότητες των ανδρών συντρόφων της αδελφότητας των assassin.

Η Aveline δεν είναι assassin σαν τον Altair, ή τον Ezio, ή τον Connor.

Μεταμορφώνεται στα μπουντουάρ που ανακαινίζει στη Νέα Ορλεάνη σε περσόνα assassin, ή σε κόρη της πλούσιας οικογένειας που την υιοθέτησε, ή σε σκλάβα σε φυτεία.

Η κάθε περσόνα έχει διαφορετικές ικανότητες και δυνατότητες.

Ως κυρία των τιμών, τραβά λιγότερη προσοχή και δύσκολα ανεβάζει τον δείχτη αναγνωρισιμότητας. Έχει όπλο το ομπρελίνο της, όπου με αυτό πετάει δηλητηριώδη βέλη στους εχθρούς.

Ως σκλάβα με το παραμικρό μπορεί να ανεβάσει τον δείχτη αναγνωρισιμότητας αλλά έχει στη διάθεσή της όλα τα όπλα που αποκτά ως assassin.

Τέλος ως assassin, από προεπιλογή, ο δείχτης αναγνωρισιμότητας είναι ψηλά με συνέπεια να μην μπορεί να μείνει αρκετή ώρα σε ένα σημείο με φρουρούς ή εχθρούς διότι θα εμπλακεί άμεσα σε μάχη.

Η Aveline είναι κρεολή, ζει στη Νέα Ορλεάνη μετά το χαμό της μητέρας της και την υιοθεσία της από μία οικογένεια με περιουσία και ως assassin μέσα από την οικογενειακή επιχείρηση εντοπίζει και εξολοθρεύει Templar.

Οι τοποθεσίες που συναντάμε σε αυτό το Assassin’s Creed είναι μόνο δύο.

Οι βάλτοι της Λουιζιάνα, με επικίνδυνους κροκόδειλους αλλά με πολλές εκπλήξεις και η πόλη της Νέας Ορλεάνης, σε μία εποχή που οι περισσότεροι κάτοικοι μιλούσαν τη γαλλική διάλεκτο.

Εκτός από το να αλλάζει περσόνες, η πρωταγωνίστρια έχει τις ικανότητες των προηγούμενων πρωταγωνιστών της σειράς, μπορεί να σκαρφαλώνει δέντρα, να δολοφονήσει σε stealth mode και τέλος να εκτελέσει μεγάλα άλματα χρησιμοποιώντας τον γάντζο.

Το παιχνίδι έχει μικρή διάρκεια, όμως η πλοκή και ο ιδιαίτερος πρωταγωνιστικός χαρακτήρας το κάνουν ιδιαίτερο.

Εικόνες/PSP Wallpaper

January 6, 2015

Middle-earth: Shadow of Mordor

Το Shadow of Mordor διαδραματίζεται την εποχή μεταξύ των βιβλίων Hobbit και της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού.

Τώρα όλοι έχουμε δει πάνω από 10 φορές την τριλογία και ξέρουμε κατά που πέφτει περίπου εκείνη η εποχή. Το παιχνίδι είναι υβριδικό δράσης, περιπέτειας και ρόλων σε περιβάλλον ανοιχτού κόσμου – open world game.

Η ιστορία πάει ως εξής: ένας ranger – μανουλομάνουλο – ο Talion χρησιμοποιεί τις ικανότητες μίας οντότητας ξωτικού, του Celebrimbor – μην περιμένετε τώρα να αναφέρω ξανά αυτό τον γλωσσοδέτη – για να ολοκληρώσει τις αποστολές του.

Ως ranger χειρίζεται το σπαθί και τα μαχαίρια, ως ξωτικό χρησιμοποιεί τις αισθήσεις των elve με κύριο όπλο το τόξο.

Το παιχνίδι πάει ως εξής: όσο περισσότερους orc captain “καθαρίζετε”, τόσο αυξάνονται οι πόντοι που ξοδεύετε για την αναβάθμιση τον χαρακτήρα. Ας κάποιο orc σας εξοντώσει, αυτό θα προβιβαστεί σε orc captain και την επόμενη φορά που θα το συναντήσετε θα είναι πιο δύσκολο για να το εξολοθρεύσετε.

Τα orc κατατάσσονται σε διάφορες βαθμίδες που εμφανίζονται ως χάρτης μόλις ολοκληρώσετε κάποια αποστολή.

Η τελική βαθμίδα των orc, είναι οι υπαρχηγοί του Sauron και οι πιο δύσκολοι να σκοτώσετε. Επιλέγοντας από την οθόνη κατάταξης των orc τον αρχηγό που θέλετε να κυνηγήσετε στη σκοτεινή Mordor, εμφανίζεται στο χάρτη η τοποθεσία του.

Στη Mordor υπάρχουν και orc που μπορούν να αποκαλύψουν μυστικά των orc captain αφού τους ανακρίνει ο Talion.

Έτσι αποκαλύπτονται τα τρωτά και άτρωτα σημεία του κάθε αρχηγού των orc κάνοντας ποιο εύκολη την εξολόθρευση του.

O Talion και το ξωτικό δεν παίρνουν μόνο πόντους αναβάθμισης όταν εξοντώνουν τους αρχηγούς. Απελευθερώνοντας σκλάβους από orc είναι άλλος ένας τρόπος αναβάθμισης.

Καθώς προχωρά η βασική ιστορία, ενσωματώνονται οι παράπλευρες αποστολές σε αυτή.

Η διαφορά από ό,τι έχουμε δει σε υβριδικό παιχνίδι ρόλων και δράσης είναι πως μερικοί πόντοι αναβάθμισης αποκαλύπτουν νέες σούπερ ικανότητες του χαρακτήρα! Από εκεί που μαζεύεις πόντους για να βάλεις άλλον έναν μαγικό ρούνο στο σπαθί, ή για να αυξήσεις την μπάρα της ζωής του ήρωα, ξάφνου μπορείς να καβαλάς warg – ξέρεις αυτοί οι χαριτωμένοι λύκοι της Mordor.

Το Golum το συναντά αρκετές φορές στη Mordor ο Talion και παρότι μετά από αρκετές ώρες gaming – είναι τεράστιο το παιχνίδι – νομίζετε ότι το μόνο πράγμα που κάνετε είναι να καθαρίζετε Orc, ξάφνου η ιστορία αλλάζει και αποκτά βαθύτερο ενδιαφέρον – που δεν θα αποκαλύψουμε… μουάχαχα.

Ως γνωστό – lol – υπάρχουν διάφορα ήδη orc, τα απλά orc που σκοτώνονται εύκολα, οι Uruk-hai που είναι κομματάκι πιο δύσκολοι, οι αρχηγοί που ανάλογα με τη βαθμίδα που βρίσκονται γίνονται σούπερ δύσκολοι στο σκότωμα και οι bezerker που είναι Uruk-hai σούπερ ανθεκτικοί και δεν νιώθουν πόνο, άρα δύσκολοι κι αυτοί.

Όλα αυτά τα συναντά ο Talion, μαζί με διάφορα άλλα κτήνη της Mordor, παίζει και το One Ring στην ιστορία [όχι δεν λέω άλλα], βλέπεις και κανένα νάνο μέσα σε όλα αυτά, σου την πέφτουν και καλικάντζαροι [δύσκολη πίστα] και γενικά επικρατεί ένας χαμός στη σκοτεινή, σούπερ-αφιλόξενη γη της Μόρντορ.

Τα γραφικά είναι σχετικά καλά, οι κινήσεις του Talion και τα stealth kill που εφαρμόζει θυμίζουν πολύ Assassin’s Creed, σε πιάνει λίγο η ψυχή σου με τη μαυρίλα και τη σκοτεινιά της Mordor, κάποια bug υπάρχουν στις κινήσεις του Talion [δεν ανταποκρίνεται πάντα καλά] όμως το παιχνίδι τα σπάει.

Τα σπάει διότι ενσωματώνει τη δράση με διαφορετικές στρατηγικές, διαφορετικούς τρόπους εξόντωσης, εντυπωσιακές αναβαθμίσεις του ήρωα από εκεί που δεν το περιμένεις και μία ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα.

Εκεί που το 2014 έχασε η Ubisoft με τα Assassin’s Creed Rogue και Unity, κέρδισε η Monolith.

 

Εικόνες

December 30, 2014

Assassin’s Creed Rogue

Το Assassin’s Creed Rogue στην ουσία είναι το 1/4 του Assassin’s Creed Black Flag σε περιεχόμενο στην ίδια τιμή.

Αυτό. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.

Στην ουσία είναι μία προσπάθεια της Ubisoft να δείξει ότι δεν έχει γραμμένους εντελώς στα παλαιότερα της τους κατόχους της κονσόλας XBOX 360 και λάτρεις της σειράς AC.

Φορτσάροντας και δίνοντας τον καλύτερό της εαυτό – μόνο στα γραφικά δυστυχώς – με το Assassin’s Creed Unity για τις κονσόλες ΧΒΟΧ ΟΝΕ και PS4, σκέφτηκε “ας δώσω στον πτωχό λαό των παλαιών κονσολών – τους φτωχομπινέδες – μισό παιχνίδι Assassin’s Creed να πάει το παλιάμπελο.”

“Ας τους φτιάξω τάκα-τάκα και ένα διαφορετικό σενάριο για να μην νομίζουν ότι δεν έχουμε ιδέες” σκέφτηκε.

Και κυκλοφόρησε το 2014 το Rogue με πρωταγωνιστή έναν Assassin που στη συνέχεια μέσα από γνωστά και γραφικά σεναριακά κλισέ έγινε Templar στο πλευρό του Heytham Kenway, του πατέρα του Connor που γνωρίσαμε από το AC3.

Θα μου πεις “τρίχες κατσαρές”, θα σου απαντήσω “συμφωνώ απολύτως”.

Η πλοκή του παιχνιδιού, ψιλό-χοντρό-ρυχή. Ο Shay Cormac ήταν Assassin στο πλευρό του Achilles, του μελλοντικού μέντορα του Connor και επειδή έγινε μία στραβή με ένα από τα artifacts που ραίνουν από ‘δω κι από ‘κει με συνέπεια να καταστραφεί μία πόλη, ο Shey αποφάσισε να γίνει Templar. Και εκεί λες ή είναι τίγκα στα κόμπλεξ ο Shay ή στην Ubisoft μας κοροϊδεύουν. Μάλλον το δεύτερο.

Ας πάει στα κομμάτια το σενάριο, το παιχνίδι όμως; Είναι ακριβώς ίδιο με λίγες προσθήκες με το Black Flag.

Δηλαδή, παίρνετε το καραβάκι σας, τραβάτε σε διάφορα μέρη, επιτίθεστε σε καράβια και σε φρούρια και όλα αυτά το χειμώνα, σε μία Καραϊβική και έναν Ατλαντικό με παγόβουνα [ό,τι να ‘ναι].

Σε αυτό το παιχνίδι δεν θα σώζετε σκλάβους, αλλά θα ψάχνετε τους ρουφιάνους που καιροφυλακτούν για να σας σκοτώσουν, θα κατασκευάζετε βόμβες διαφόρων τύπων και θα παίζετε στο μεγαλύτερο ποσοστό του παιχνιδιού που λαμβάνει χώρα στη στεριά σε stealth mode.

Νταξ’ πλάκα έχει με τις βόμβες, μετά από λίγο μόλις αρχίζετε να καταλαμβάνεται περισσότερα φρούρια, συνειδητοποιείτε ότι οι πίστες είναι ίδιες με μικρές παραλλαγές.

Η ιστορία της σειράς που διηγείται πως ένας Assassin επέλεξε την αδελφότητα των Templar έχει πολύ ενδιαφέρον.

Το Assassin’s Creed Rogue όμως έχει καταφέρει να την κάνει αδιάφορη.

Αναλώνεται ο χρήστης στο κυνήγι – αυτό είναι το υποτιθέμενο κίνητρο – Assassins παρά να δίνει βάρος στον χαρακτήρα και τους λόγους της επιλογής του.

Οι τόποι περιήγησης είναι το γνωστό Homestead, η Νέα Υόρκη και λίγο από Παρίσι.

Φυσικά για μία ακόμη φορά θα χρειαστεί να κυνηγήσετε αγριόγατες, λύκους, αλεπούδες, λαγούς, αρκτικές φάλαινες – αυτές με το κέρατο – και διάφορα τέτοια.

Κάθε φορά που καταλαμβάνεται ένα φρούριο και μία αποθήκη με υλικά αυξάνεται την αξία της περιουσίας σας και συνεπώς αυξάνεται το ποσό που μπαίνει κάθε 20 λεπτά στην τράπεζα.

Μέσα σε όλα μαζεύετε κρυστάλλους, παρτιτούρες, διαμάντια, λύνετε κάποιους γρίφους, βρίσκετε θησαυρούς, κομμάτια από ένα θρυλικό σπαθί και χάρτες για κρυμμένους θησαυρούς που αν καταλάβετε ποτέ που βρίσκονται αυτές οι τοποθεσίες να μου τρυπήσετε τη μύτη.

Ξεχάστε τα τιρκουάζ κρυστάλλινα νερά και τις ζούγκλες των νησιών της Καραϊβικής.

Τώρα το τοπίο είναι χιονισμένο και η θάλασσα με παγόβουνα.

Συγκρίνοντας το πρώτο Assassin’s Creed με το Rogue, αποκαλύπτεται η θλιβερή διαπίστωση ότι λείπει η εμπειρία της περιήγησης, της εξερεύνησης.

Πλέον το παιχνίδι επικεντρώνεται στα objectives περισσότερο και λιγότερο στις διασκεδαστικές στιγμές που κάποτε είχαμε καθώς σκαρφάλωνε ο Etzio το Pantheon, ή τον πύργο του Γαλατά, ή το παλάτι των Δόγηδων στη Βενετία.

Περιληπτικά, αν έχετε περίπου 50 ευρώ να πετάξετε, πάρτε το παιχνίδι.

Αν τσιγκουνεύεστε, πολύ καλά κάνετε οπότε κρατήστε τα χρήματά σας για κανένα Shadows of Mordor που τα σπάει.

 

Εικόνες

June 19, 2014

Royal Envoy

Filed under: iPad,iPhone/iPad,iPhone/iPad Reviews,Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 10:14 am

Αυτό το παιχνιδάκι που κυκλοφορεί για Mac, PC και iPad δεν είναι ένα από τις σειρές casual games της Playrix.

Είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής και μαθηματικών.

Στον κόσμο του Islandshire γουατέβερ, σας έχει καλέσει ο βασιλιάς να βοηθήσετε το βασίλειο που έχει πέσει σε δυσμένεια.

Αυτή είναι η γενική ιστοριούλα που ας πούμε δίνει στα περισσότερα παιχνίδια την αίσθηση της πλοκής.

Εντάξει, στα παιχνίδια στρατηγικής δεν υπάρχει πλοκή.

Προετοιμαστείτε πως σε καμία περίπτωση δεν είναι Civilization ή Age of Empires.

Έχετε στη διάθεσή σας ένα χρονικό περιθώριο σε κάθε πίστα. Αν το υπερβείτε, δεν έγινε και τίποτα απλά δεν κερδίζετε το time bonus.

Σε κάθε πίστα υπάρχει μία ή παραπάνω προκλήσεις.

Η κάθε πρόκληση μπορεί να αφορά το ποσό χρυσού που πρέπει να μαζέψετε, ή τα είδη κτιρίων που πρέπει να χτίσετε, ή το ποσό υλικών που πρέπει να αποκτήσετε, ή όλα τα παραπάνω.

Σας δίνονται θέσεις να χτίσετε σπίτια – ξεκινάτε με μία καλύβα και στις επόμενες πίστες προχωράτε σε σαλέ, βίλες και μέγαρα – ξυλουργεία, αγορές, τράπεζες, συνεργεία κλπ.

Εφόσον ολοκληρώσετε όλες τις πίστες έχετε τη δυνατότητα τα παίξεται ξανά σε δυσκολότερο επίπεδο τις ίδιες πίστες ελαφρώς παραλλαγμένες. Τέλος, έχετε extra πίστες να ολοκληρώσετε και να ξεκλειδώσετε εφόσον αποκτήσετε σε όλες το time bonus.

Σε γενική εντύπωση το παιχνίδι έχει συμπαθητικά γραφικά, δύο μουσικά θέματα που παίζουν κατά τη διάρκεια μιας πίστας, ελαφρώς εκνευριστικούς διαλόγους [ειδικά όταν παζαρεύετε στην αγορά].

Όμως το Royal Envoy, μπορεί να μην του φαίνεται αλλά είναι super εθιστικό.

Αφού το ολοκληρώσετε, θα θέλετε κι άλλο, οπότε θα παίξετε το expert level.

Και μετά τα challenges.

Θα βλέπετε ξυλουργεία και αγορές στον ύπνο σας.

Στην τελική, το παιχνιδάκι αυτό ακόμα και με τα επαναλαμβανόμενα animation και τους εκνευριστικούς διαλόγους και την ίδια χαζομουσικούλα που παίζει σε λούπα, είναι πολύ καλό, βοηθάει στη γρήγορη επίλυση ζητημάτων καθώς κάνετε multitasking και στην τελική είναι ευχάριστο!

 

Εικόνες

Older Posts »

Powered by WordPress