Console Gamez Just because we love games

November 28, 2012

Tiny Wings

Filed under: iPad,iPhone,iPhone/iPad,iPhone/iPad Reviews,Reviews — Tags: , , , , , — consolegamez @ 11:32 am

Το gameplay του είναι απλό, έχετε ένα πουλί – πολύ της μόδας τα πουλιά – το οποίο μπορεί να διανύσει χιλιόμετρα γρήγορα μόνο αν ακουμπήσει τη σωστή χρονική στιγμή στην σωστή κλίση την πλαγιά των βουνών.

Γλιστράει, παίρνει φόρα και πετάει με τα μικρά του φτερά μέχρι να το καλέσει η βαρύτητα.

Η δουλειά του χρήστη είναι να βρει την κατάλληλη στιγμή πατώντας παρατεταμένα ή διαδοχικά το δάχτυλό του στην οθόνη ώστε να γλιστρήσει το πουλί πάλι στην επικλινή επιφάνεια του βουνού και να πάρει ύψος και ταχύτητα.

Αφού επιτύχετε τα bonus αιτήματα του παιχνιδιού, κερδίζετε μία νέα φωλιά για το πουλί σας [χμ… κάπως ακούστηκε αυτό], που πολλαπλασιάζει τους πόντους που στην ουσία είναι ο υπολογισμός της απόστασης που διανύσατε.

Μπόνους θεωρούνται το χρονικό διάστημα που ολοκληρώνετε τις πίστες στα πολύχρωμα βουνά, ο αριθμός των επιτυχημένων βουτιών που κατάφερε το πουλί, τα χρυσά νομίσματα που προσκομίσατε στις διαδρομές και άλλα πολλά.

Στην δεύτερη ανανέωση, το παιχνίδι χωρίζεται σε τρία μέρη: στο Day Trip, όπου είναι το Arcade στο Flight School όπου παίζετε ανταγωνιστικά με άλλα πουλιά στην ίδια πίστα και το Hill Party όπου μπορούν να παίξουν δύο χρήστες – χωρίζοντας την οθόνη της ταμπλέτας στα δύο – επίσης ανταγωνιστικά.

Τα παστέλ χρώματα, η χαριτωμένη μουσικούλα, τα ηχητικά εφέ και το minimal gameplay έκανε την Apple, να τιμήσει το Tiny Wings ως το καλύτερο παιχνίδι της χρονιάς 2011.

 

Εικόνες

November 6, 2012

Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1

Filed under: Kinect,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 7:20 am

Ο πρώτος τίτλος Harry Potter για το Kinect είναι και η 7η σκοτεινή συνέχεια της ταινίας και της σειράς merchandise από την EA.

Το παιχνίδι είναι μία πολύ απογοητευτική περίληψη της ταινίας.

Με τη βοήθεια του Kinect ο Harry αντιμετωπίζει τους θανατοφάγους με ξόρκια επιθετικά ή αμυντικά σε ένα 3ου προσώπου παιχνίδι shooter.

Ο χρήστης δεν έχει τον έλεγχο της μεταφοράς του ήρωα σε περιοχές που επιθυμεί.

Η εξερεύνηση είναι ανύπαρκτη.

Στην ουσία ο χρήστης ολοκληρώνει πίστες σκοτώνοντας θανατοφάγους και Snatchers, προστατεύοντας τον εαυτό του μέσα σε μία θλιβερή γενική πλοκή.

Το Challenge mode, είναι εξίσου απογοητευτικό αφού κατά τη μέση του παιχνιδιού συνειδητοποιείτε πως επαναλαμβάνετε τις ίδιες κινήσεις χάνοντας ζωή.

Ο χειρισμός στο Kinect είναι σχετικά καλός, με μικροπροβλήματα στην αντίληψη της κίνησης.

Το μόνο στοιχείο που “σώζει” το παιχνίδι είναι η συνεργατικό gameplay με δύο άτομα.

Εκεί τουλάχιστον κουνάς το χέρι σου με παρέα.

Η αίσθηση που μας έδωσε αυτός ο τίτλος είναι πως σχεδιάστηκε στο πόδι.

Η προϊστορία της EA που αφορά την πιστή αναπαραγωγή γραφικών από πραγματικούς χαρακτήρες αρχίζει και κλονίζεται στα νεότερα παιχνίδια.

Τα γραφικά, το γραφικό περιβάλλον ναι μεν ταιριάζει με την σκοτεινή και gothic ατμόσφαιρα αλλά οι δεν ενθουσιάζει.

Οι στάσεις των χαρακτήρων κάθε άλλο από ρεαλιστικές είναι αφού μοιάζουν σαν να έχουν καταπιεί σκουπόξυλο.

Τα ηχητικά εφέ είναι κυριολεκτικά ό,τι να ναι μιας και αρκετές φορές εκεί που εκτοξεύετε ένα ξόρκι υπάρχει απόλυτη σιωπή/mute.

Στην ουσία το παιχνίδι είναι μία αρπακολατζίδικη έκδοση Harry Potter ώστε η EA να υποστηρίξει την ταινία που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στις αίθουσες.

 

Εικόνες

November 3, 2012

Silent Hill: Shattered Memories

Filed under: PSP,PSP Reviews,Reviews,Wii,Wii Reviews — Tags: , , , , , , — Mad Scientist @ 9:33 am

Ο ψυχολογικός τρόμος στα καλύτερά του ή ένα ιδιαίτερο ταξίδι στον ανθρώπινο ψυχισμό;

Η σειρά παιχνιδιών Silent Hill είχε πάντα μία μεγάλη ιδιαιτερότητα σε σχέση με τις υπόλοιπες σειρές παιχνιδιών «τρόμου» όπως τo «Resident Evil» και τo «Project Zero».

H ειδοποιός διαφορά των συγκεκριμένων παιχνιδιών έγκειται στο γεγονός ότι ο κόσμος με τον οποίο αλληλεπιδρά ο παίχτης στο παιχνίδι, τα τέρατα και τα σκηνικά που συναντά, είναι σε μεγάλο βαθμό δημιούργημα του τραυματισμένου ψυχισμού του κεντρικού ήρωα και όσο προχωράει ο χαρακτήρας στο παιχνίδι τόσο πλησιάζει στην αλήθεια που έκρυβε από τον εαυτό του.

Ίσως για αυτό το λόγο στα παιχνίδια της σειράς αυτής, η μάχη με τέρατα ήταν πάντα δευτερεύουσα και όχι πολύ καλοσχεδιασμένη, μιας και δεν αποτελούσε τον αυτοσκοπό στο παιχνίδι (αν και οι τελευταίες 2 προσθήκες στη σειρά, πριν από το «Shattered Memories», είχαν παραστρατήσει αρκετά δίνοντας το βάρος στις μάχες με μέτρια είναι η αλήθεια αποτελέσματα).

Το «Silent Hill : Shattered Memories» είναι χτισμένο πάνω σε αυτή την κεντρική ιδέα και μάλιστα δεν παρεκκλίνει ουσιαστικά καθόλου.

Το παιχνίδι χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο διακριτούς τύπους gameplay : στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού ο παίχτης περιδιαβαίνει την πόλη «Silent Hill» αλληλεπιδρώντας με μυστηριώδεις χαρακτήρες και προσπαθώντας να βρει στοιχεία για να ξεδιαλύνει το μυστήριο εξαφάνισης της μικρής του κόρης.

Πιστοί του «συνοδοιπόροι» στην αναζήτηση αυτή είναι, ο φακός του που τον βοηθά να εντοπίζει στοιχεία στον σκοτεινό κόσμο του «Silent Hill» και το κινητό του τηλέφωνο που περιλαμβάνει GPS και φωτογραφική μηχανή (σ.σ. ο Γερμανός θα ήταν περήφανος για την επιλογή του).

Πρέπει να σημειωθεί ότι για όσο ο παίχτης βρίσκεται σε αυτό το στυλ παιχνιδιού, της εξερεύνησης, δεν κινδυνεύει να του επιτεθούν εχθροί και μπορεί να αφοσιωθεί στο να ενταχθεί καλύτερα στην τρομερή ατμόσφαιρα του παιχνιδιού μέσα από την αλληλεπίδραση με τον κόσμο του.

Το κομμάτι αυτό είναι καλοσχεδιασμένο αλλά το πόσο θα το ευχαριστηθεί κάποιος έχει να κάνει με το πόσο εκτιμά σε ένα ταξίδι «την διαδρομή και όχι μόνο τον τελικό προορισμό».

Ο δεύτερος τύπος gameplay είναι πιο εξεζητημένος, πρωτότυπος ως σύλληψη και με «καλές προθέσεις» (τη δημιουργία έντασης και σασπενς) αλλά στην εκτέλεση χωλαίνει αρκετά.

Η κεντρική ιδέα είναι ότι κατά διαστήματα ο κόσμος του παιχνιδιού «παγώνει» (καλύπτεται κυριολεκτικά από ένα στρώμα πάγου) και ο παίχτης πρέπει να τρέξει από ένα προκαθορισμένο σημείο Α σε ένα σημείο Β για να επιβιώσει.

Στη διάσταση αυτή υπάρχουν τέρατα που τον καταδιώκουν και θέλουν να τον κρατήσουν σε αυτόν τον παγωμένο κόσμο.

Οι μόνες επιλογές του παίχτη είναι να τρέξει για να σωθεί, χρησιμοποιώντας αν προλαβαίνει το GPS για να προσανατολιστεί και λίγα πράγματα στο περιβάλλον για να καθυστερήσει τα τέρατα ή να κρυφτεί προσωρινά από αυτά.

Αν και ως ιδέα η διαδικασία αυτή με ιντρίγκαρε, πριν παίξω το παιχνίδι, μετά τις πρώτες φορές έγινε τόσο επαναλαμβανόμενη που απλά ήθελα να περάσω τους τομείς αυτούς για να επιστρέψω στην εξερεύνηση της πόλης στην κανονική της διάσταση.

Κατά την προσώπική μου άποψη ο μηχανισμός με τον οποίο οι δημιουργοί του Silent Hill ένταξαν αυτές της σκηνές καταδίωξης στο παιχνίδι, δείχνει πολύ προχειροφτιαγμένος σε σχέση με το υπόλοιπο παιχνίδι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε μεμονωμένες στιγμές δεν προσφέρει γνήσιο σασπένς.

Αν μη τι άλλο πάντως, οι σκηνές αυτές αποτελούν ένα αντιπερισπασμό από την κεντρική εξερεύνηση της πόλης που αποτελεί και το μεγαλύτερο κομμάτι του gameplay αναλογικά, όποτε προσθέτουν μια κάποια ποικιλία στην όλη εμπειρία.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στα γραφικά και στον ήχο του παιχνιδιού μιας και αποτελούν ίσως τα καλύτερα που έχω δει σε παιχνίδι για Wii μέχρι σήμερα. Ειδικά το εφέ που όλη η πόλη καλύπτεται από πάγο όταν ο παίχτης αλλάζει «διάσταση» είναι εκπληκτικό.

Σε επίπεδο ήχου τόσο οι φωνές των χαρακτήρων όσο και η μουσική, από τον μετρ του είδους Akira Yamaoka, βοηθούν ώστε ο παίχτης να νιώσει καλύτερα στο πετσί του την ατμόσφαιρα του κόσμου με τον οποίο αλληλεπιδρά.

Ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα του παιχνιδιού αυτού είναι ότι «το παιχνίδι προσαρμόζεται στον παίχτη» και εξηγούμαι.

Κατά διαστήματα ο παίχτης «μεταφέρεται» στο γραφείο ενός ψυχιάτρου όπου απαντά με «ΝΑΙ» ή «ΟΧΙ» σε διάφορες ερωτήσεις που του θέτονται καθώς και λύνει σύντομα ψυχομετρικά τεστ.

Οι απαντήσεις και αντιδράσεις του διαμορφώνουν τον κόσμο του κυρίως παιχνιδιού σε σημαντικό βαθμό, τόσο σε επίπεδο αισθητικό όσο και – μάλλον λιγότερο- σε επίπεδο εξέλιξης του παιχνιδιού.

Μάλιστα στο φινάλε του παιχνιδιού δίνεται στον παίχτη και μία αναλυτική ψυχιατρική αποτίμηση του, με βάση τις απαντήσεις που έδινε στη διάρκεια του παιχνιδιού και πιστέψτε με είναι ανατριχιαστικά ακριβής!

Θεωρητικά τουλάχιστον, το παιχνίδι «απαιτεί» επαναλαμβανόμενες επισκέψεις στον κόσμο του μιας και μόνο έτσι κάποιος θα το απολαύσει σε όλο του το εύρος αφού κάθε εμπειρία θα είναι σημαντικά διαφορετική από την προηγούμενη. Καθόλου άσχημα, έτσι!

 

Εικόνες

 

November 2, 2012

Prince of Persia: The Forgotten Sands

Με τα βαΐων και κλάδων αναμέναμε το καινούριο Prince of Persia.

Ο πρίγκιπας δεν εμφανίζεται πλέον με τα κουρέλια που τον έχουμε συνηθίσει.

Είναι ο καλοαναθρεμμένος πρίγκιπας της Περσίας, πλάι με τον φιλόδοξο αδερφό του Malik ο οποίος δέχεται επίθεση στο κάστρο του από αιμοσταγείς κατακτητές.

Ο Malik χάνει την άμυνά του και επιλέγει να ελευθερώσει το κακό τζίνι Ratash.

Το τζίνι κυριεύει τον Malik και μεταμορφώνει όλο το βασίλειο σε άμμο και ο πρίγκιπας γίνεται αντίπαλος του ίδιου του του αδερφού.

Όπως σε όλα τα παιχνίδια της σειράς, η ιστορία δεν έχει την παραμικρή σημασία μιας και βασίζεται συνήθως σε σενάρια κλισέ τύπου: ο κακός έχει κάποια συγγενική σχέση με τον καλό, ο κακός θέλει να καταστρέψει τον κόσμο, ο καλός καλείται να επανορθώσει, να αντιμετωπίσει τους δαίμονές του και να νικήσει με τρόπο επικό (βλέπε boss fights) τον κακό.

Σημασία έχει το gameplay, το οποίο είναι εθιστικό.

Το παιχνίδι στην ουσία είναι ένα εκπληκτικό παιχνίδι 3D πλατφόρμας με στοιχεία Action Adventure και στοιχεία που ενισχύουν τις ικανότητες του πρίγκιπα προοδευτικά.

Απογοητευτικό είναι το σύστημα μάχης καθώς καλείται ο πρίγκιπας με αυτό να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του.

Ενώ ο πρίγκιπας αυτή τη φορά μπορεί να εκτελέσει compos χρησιμοποιώντας τις μαγικές ικανότητες των τεσσάρων στοιχείων, οι επικές μάχες σώμα με σώμα και τα εντυπωσιακά compos έχουν υποβαθμιστεί στο παιχνίδι.

Το μεγάλο αυτό μειονέκτημα καλύπτεται όμως από τους γρίφους που πρέπει να λύσει ο πρίγκιπας για να φτάσει στον προορισμό του.

Δεν υπάρχει ο άκρατος πλουραλισμός των εχθρών που είχαμε δει σε άλλα παιχνίδια της σειράς. Πλέον οι εχθροί είναι σχεδόν όλοι ίδιοι.

Τα γραφικά, η λεπτομέρεια στους περιβάλλοντες χώρους και η χρήση του νερού και της φωτιάς είναι που ενδυναμώνουν την ποιότητα του παιχνιδιού.

Πέρα από όλα τα θετικά και τα αρνητικά, μεγάλο μειονέκτημα είναι η διάρκεια του παιχνιδιού που φτάνει στις έξι ώρες συνολικά.

Οι πίστες δεν είναι πολύπλοκες, είναι προφανές πως και που θα χρειαστεί ο πρίγκιπας να πηδήξει ή να μεταμορφώσει έναν πίδακα νερού σε πάγο.

Εν τέλει, το παιχνίδι είναι γρήγορο, εθίζει αλλά η διάρκειά του και η συνέπειά του στο σύστημα μάχης έχει μειωθεί αισθητά.

Τουλάχιστον το παιχνίδι δεν έχει την συνεχή αίσθηση επανάληψης όπως είχε το προηγούμενο.

 

Εικόνες/Wallpaper

Mass Effect 2

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , , — consolegamez @ 11:44 am

Μια φορά και έναν καιρό η Lucas Arts είχε κυκλοφορήσει για την κονσόλα XBOX (σκέτο) μία απίστευτη παιχνιδάρα που άκουγε στο όνομα “Star Wars Knights of the Old Republic”.

Η παιχνιδάρα αυτή βγήκε σε δεύτερη συνέχεια και σημείωσε ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία.

Το παιχνίδι ανήκε στο είδος των παιχνιδιών “ρόλων” και η καινοτομία του για την εποχή εκείνη ήταν πως συνδυάζονταν οι πρακτικές και η λογική αναβάθμισης των χαρακτήρων και των ειδικών ικανοτήτων τους με real-time δράση στις μάχες.

Το βάθος στο σενάριό του και η παραμετροποίηση της πλοκής που αφορούσε τις επιλογές του gamer που ακολουθούσε στο παιχνίδι, καθόριζε την κατάληξη του χαρακτήρα.

Κάτι αντίστοιχο έχουμε δει ήδη στο Fable, στο οποίο ο χαρακτήρας έχει στη διάθεσή του δύο επιλογές: να ακολουθήσει τον σκοτεινό δρόμο ή να ακολουθήσει τον καλό.

Το Mass Effect II είναι ένας συνδυασμός των δύο παιχνιδιών, με ρεαλιστικά σχεδιασμένους χαρακτήρες, με δράση που αγγίζει τα σημερινά παιχνίδια μάχης (shooter) και με ένα σενάριο που εκτυλίσσεται στο διάστημα.

Στα περισσότερα παιχνίδια ρόλων, ο χαρακτήρας για να αποκτήσει περισσότερη πείρα (XP) αναγκαζόταν αν αναλάβει παράπλευρες αποστολές που δεν είχαν σχέση πάντα με το βασικό σενάριο του παιχνιδιού.

Μερικές φορές, όπως στο Fable II, αυτές οι αποστολές ήταν αναγκαίο κακό στην περαίωσή τους απλά και μόνο για να αναβαθμιστεί ο κεντρικός χαρακτήρας.

Στα παιχνίδια αυτά, αν δεν συνδέονται οι ιστορίες μεταξύ τους αποδεικνύονται με επιστημονική ακρίβεια ανιαρά χάνοντας την αξία τους.

Έτσι την “πάτησε” το Fable II.

Το Mass Effect όμως, είναι άλλη ιστορία!

Οι παράπλευρες αποστολές έχουν άμεση σχέση με την βασική πλοκή που εξελίσσεται.

Φυσικά οι επιλογές δράσης και απάντησης του χαρακτήρα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην εξέλιξη της ιστορίας.

Η δράση στο Mass Effect II θυμίζει πολύ Gears of War, χωρίς τα γραφικά ξεκοιλιάσματα και τους αιματηρούς ακρωτηριασμούς.

Όταν ξεκινάει η μάχη, να είστε σίγουροι πως θα είναι ατελείωτη!

Μετά από κάθε μάχη, έχετε την εντύπωση πως έχετε αντιμετωπίσει και ένα καινούριο boss.

Στο παιχνίδι αυτό δεν έχετε την δυνατότητα να κάνετε άμεση χρήση των συνεργατών χαρακτήρων που σας ακολουθούν στις μάχες.

Στις μάχες μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ταυτόχρονα τις ικανότητές τους και τις δυνάμεις τους για την εξόντωση εχθρών.

Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορείτε να τοποθετήσετε τους συνεργάτες σας στα στρατηγικά σημεία που επιθυμείτε.

Οι διάλογοι είναι είναι εξαιρετικοί, τα γραφικά καλά, ο σχεδιασμός και το design του παιχνδιού, σαφώς καλύτερα από την παλαιότερη επιτυχημένη έκδοσή του.

Για όσους αναφέρονται πως ίσως να είναι το καλύτερο παιχνίδι της χρονιάς, ίσως να τους διαψεύσουμε εφόσον δεν είδαμε προσθήκες νέων τεχνολογιών στην κατασκευή παιχνιδιών που θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει καινοτόμο.

Μοναδικό όμως είναι!

 

Εικόνες/Wallpaper

 

October 29, 2012

Lego Harry Potter: Years 1 – 4

Πριν το πιάσουμε στα χέρια μας σκεφτόμασταν, “άντε άλλο ένα Lego παιχνίδι”.

Και όμως δεν ήταν καθόλου έτσι.

Φαίνεται πως οι developers και οι project managers έβαλαν τα δυνατά τους γι αυτό το καθαρό παιχνίδι 3D πλατφόρμας που προσφέρει απίστευτο γέλιο.

Ενώ στα περισσότερα παιχνίδια Lego με αποκορύφωμα το Lego Indiana Jones 2 το gameplay επαναλαμβάνεται σε σημείο αηδίας, στο Harry Potter η επανάληψη δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επιλογή.

Κάθε πλατφόρμα, πέρα από τον βασικό στόχο που καλείστε να πετύχετε κρύβει πολλές και διαφορετικές εκπλήξεις.

Πέρα από τα μαγικά ξόρκια που πρέπει να μάθετε, θα χρειαστεί να λύσετε γρίφους για να βρείτε τα συστατικά για να φτιάξετε ένα φίλτρο που θα σας κάνει ή δυνατούς ή θα σας αλλάξει την όψη (πολυχημικό φίλτρο), θα πρέπει να φυτέψετε μανδραγόρες, να απωθήσετε Μπόγκαρτς, Παράφρονες, ανθρωποφάγα φυτά, θανατοφάγους, να παίξετε Κουίντιτς και άλλα πολλά (μα πάρα πολλά).

Με τίποτα δεν βαριέσαι το παιχνίδι και όταν τελειώσει – με μέση διάρκεια – θα θέλετε κι άλλο!

Το παιχνίδι ακολουθεί τις σειρές ταινιών Harry Potter από το πρώτο έτος μέχρι και το τέταρτο.

Το μόνο πρόβλημα που θα διαπιστώσετε ίσως σε λίγες πίστες είναι πως μερικές φορές η κάμερα βρίσκεται πολύ κοντά και κάποιες δυσανάλογα πολύ μακριά με συνέπεια να χρειαστεί να πάτε κοντά στην οθόνη σας.

Σούπερ χαριτωμένο, εξαιρετικά σχεδιασμένο – υπενθυμίζοντας στον παίχτη πως πρόκειται για πλαστικά γυαλιστερά Lego – με απίστευτη πληθώρα κρυμμένων γρίφων είναι το καινούριο Lego παιχνιδάκι.

Για τα Lego παιχνίδια δημιουργούνται οι μελλοντικές προϋποθέσεις ώστε να γίνουν καλύτερα.

 

Εικόνες

October 28, 2012

Dead or Alive: Paradise

Filed under: PSP,PSP Only,PSP Reviews,Reviews — Tags: , , , , , — consolegamez @ 5:45 pm

 

Ακόμα δεν είναι κατανοητό σε ποιο κοινό απευθύνονται οι σειρές Beach Volleyball της εταιρίας Team Ninja.

Μήπως είναι για τα μάτια των εφήβων αγοριών που “ενθουσιάζονται” με τις ψηφιακές γκόμενες του Dead or Alive;

Μήπως είναι για τα κοριτσάκια που αντί να ντύσουν την Barbie τους, ντύνουν την Kasumi με ροζ και μπλε μαγιό;

Από όπου και να το δει κανείς, το παιχνίδι περιέχει περισσότερα στοιχεία σοφτ πορνό από οποιοδήποτε άλλο της σειράς.

Το περίεργο όμως είναι πως το παιχνίδι είναι ό,τι πρέπει για την μικρή κονσόλα της Sony.

Το παιχνίδι είναι μία καθαρή αντιγραφή του πρώτου Dead or Alive Xtream Beach Volleyball για το παλαιό Xbox, χωρίς τα μίνι παιχνίδια του δεύτερου μέρους για την κονσόλα 360.

Η διαφορά από τα υπόλοιπα παιχνίδια της “σειράς” είναι πως ο παίχτης έχει πραγματικά τον έλεγχο του χαρακτήρα κατά τη διάρκεια ενός αγώνα beach volley.

Ο χειρισμός είναι σαφώς καλύτερος αν και οι δυνατότητες και η δυναμική του παιχνιδιού είναι εξαιρετικά περιορισμένες σε σχέση με τις παλαιότερες εκδόσεις του.

Οι δραστηριότητες που παρέχονται στο νησί του Ζακ είναι το beach volley, η αγορά μαγιό, αξεσουάρ (μην πάει στο πονηρό το μυαλό σας), η αγορά δώρων για να δωροδοκείτε τη φιλενάδα σας ή τα υπόλοιπα κορίτσια, το pool hopping και οι φωτογραφίσεις στην πισίνα και στις εξωτικές παραλίες του νησιού.

Όπως και στις παλαιότερες εκδόσεις του παιχνιδιού, έτσι και τώρα έχετε στη διάθεσή σας 15 μέρες διακοπές στο νησί για να τερματίσετε το παιχνίδι με ένα από τα χυμώδη κορίτσια του Dead or Alive.

Όπως και να ‘χει το παιχνίδι είναι ιδανικό στην περίπτωση που δεν πάτε το καλοκαίρι για διακοπές και ξεροσταλιάζετε στην πόλη με καύσωνα.

 

Εικόνες

Final Fantasy XIII

Καψουροτράγουδα, γλυκανάλατες θηλυκές υπάρξεις, κλισέ ηρωικές ατάκες από τους πανύψηλους ξανθούς και υπέρ-γκόμενους χαρακτήρες και in-turn-μάχες είναι τα βασικά και αναλλοίωτα χαρακτηριστικά των παιχνιδιών Final Fantasy και τα λατρεύουμε όλα!

Η πλοκή αυτής της σειράς παιχνιδιών ποτέ δεν είχε σημασία.

Ο μαγικός κόσμος του Final Fantasy και η μόνιμη αίσθηση ότι το σενάριο δεν είναι απολύτως κατανοητό αλλά έχει κάτι να κάνει με το τέλος του κόσμου, ή την επιβίωση των χαρακτήρων – που by the way είναι όλοι ήρωες – είναι κλασική συνταγή επιτυχίας για τους φίλους των Anime.

Σε αυτό το Final Fantasy τα πράγματα έχουν αλλάξει σχετικά.

Το take-turns action gameplay δεν υφίσταται πλέον – επιτέλους(!)

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, μέχρι να γεμίσουν οι μπάρες του ήρωα, θα πρέπει να επιτεύξετε το απόλυτο compo που θα στείλει τον εχθρό στο σίγουρο θάνατο (ή ίσως ένα βήμα πριν από αυτόν).

Φυσικά, όπως σε όλα τα Ιαπωνικά παιχνίδια RPG η πλοκή είναι γραμμική, όμως ποιος νοιάζεται πραγματικά όταν μετά την ολοκλήρωση μίας πίστας – τρόπος του λέγειν – τα cut scenes αποζημιώνουν με το παραπάνω.

Η αίσθηση ότι κινήστε σε ένα μακρύ τούνελ δεν διαρκεί πολύ.

Αφού προχωρήσει το παιχνίδι, ο παίκτης έχει την δυνατότητα να περιηγηθεί σε τεράστιους χώρους και να εξολοθρεύσει τέρατα.

Το σύστημα αναβάθμισης των ηρώων είναι απλό.

Μετά από κάθε μάχη προσκομίζετε πόντους οι οποίοι εξαργυρώνονται στις ικανότητες της αρεσκείας σας.

Τις περισσότερες φορές μετά την εξολόθρευση κάποιων δύσκολων εχθρών, παρέχονται θησαυροί – χρήματα – και αντικείμενα τα οποία μπορείτε να πουλήσετε ή να αγοράσετε όπλα που θα αναβαθμίσουν τον ήρωά σας.

Δεν εννοείται να υπάρχει παιχνίδι RPG χωρίς την δυνατότητα “summoning”, δηλαδή το κάλεσμα κάποιου πνεύματος που μπορεί να βοηθήσει στη μάχη.

Τα Eidolons πέρα από εντυπωσιακά, είναι και χρήσιμα όμως μερικές φορές είναι ακριβά και δεν ενδείκνυται το συχνό τους κάλεσμα.

Οι μάχες με τα bosses απαιτούν στρατηγική και το παιχνίδι ανταμείβει τον παίχτη όταν αυτοσχεδιάσει κατά τη διάρκεια της μάχης.

Αν περιμένετε να ακούσετε φιλοσοφημένους διαλόγους, είσαστε γελασμένοι.

Στο Final Fantasy θα ακούσετε μόνο ηρωικές ατάκες – κλισέ ή χαριτωμένους διαλόγους ειδικά αν στην “παρέα” υπάρχει κάποιο γλυκανάλατο κοριτσάκι όπως η Vanille.

Αν και για τους φίλους του Final Fantasy μπορεί να φανεί απλά σαν άλλο ένα παιχνίδι της σειράς, όσοι απλά τους αρέσουν οι χαρακτήρες Japan-oriented σίγουρα θα ενθουσιαστούν.

 

Εικόνες/Wallpaper

Dante’s Inferno

Πολλή φασαρία για το τίποτα.

Το Dante’s Inferno διαφημίστηκε απίστευτα από τους μεγάλους δικτυακούς gaming τόπους.

Επίσης, διαφημίστηκε και εκδόθηκε λίγο πριν την κυκλοφορία του δημοφιλούς τίτλου God of War III.

Τυχαίο;

Μάλλον όχι.

Εν ολίγοις, το νέο παιχνίδι δράσης της EA, είναι ένα God of War σε στιλ 3D πλατφόρμας, με αρκετές γυμνές γκόμενες, έκφυλους δαίμονες και gameplay πολύ περιορισμένο.

Τόσο περιορισμένο που το μόνο που μπορεί να καταφέρει ο παίχτης είναι επαναλαμβανόμενες σειρές compos.

Εξερεύνηση στο παιχνίδι δεν υπάρχει.

Ο σχεδιασμός, οι μάχες, οι εχθροί, όλα παραπέμπουν σε ένα God of War με άκρως εντυπωσιακή παρουσίαση αλλά με βαρετό μέχρι θανάτου gameplay.

Ο Dante δεν είναι ο γνωστός ποιητής που έγραψε την “Θεία Κωμωδία”, είναι μαχητής που κυριολεκτικά κατεβαίνει στην κόλαση για να σώσει την γκόμενά του από τον καθ’ όλα διαστροφικό διάβολο.

Οι σκηνές με δαιμονικές τσίτσιδες υπάρξεις και τους έκφυλους εχθρούς που προτάσσουν τα γεννητικά τους όργανα στο παιχνίδι, σίγουρα δεν τραβάνε το ενδιαφέρον του άνω των 18 χρονών gamer.

Παρόλα αυτά η παρουσίαση το διαφοροποιεί από ό,τι έχουμε δει ποτέ σε τίτλους δράσης.

Τα δαιμονικά σκουλήκια και τα λοιπά τέρατα σχετικά αποζημιώνουν τον παίχτη που τελικά τερματίζει το παιχνίδι σε λιγότερο από δώδεκα ώρες.

Δυστυχώς όλα δείχνουν ότι θα υπάρξει και δεύτερη συνέχεια του παιχνιδιού από την EA.

Ας ελπίσουμε την επόμενη φορά η Electronic Arts να ανταγωνιστεί σοβαρά και όχι τσαπατσούλικα το τοπ παιχνίδι δράσης της Sony.

 

Εικόνες

October 26, 2012

Bayonetta

Filed under: Playstation,Playstation Reviews,XBOX,XBOX Reviews — Tags: , , , , , , — consolegamez @ 8:26 pm

Φανταστείτε το επικό Devil May Cry, αλλάξτε τον ήρωα σε ηρωίδα, αφαιρέστε το γιγάντιο σπαθί του Dante και προσθέστε περισσότερα πιστόλια – guns, lots of guns.

Αυτό λοιπόν είναι το Bayonetta!

Η Bayonetta, μία μακρύποδη, με εκκεντρική ενδυμασία και δασκαλίστικα γυαλιά γκόμενα είναι μάγισσα, μόνο που εκείνη δεν το θυμάται.

Είναι εξοπλισμένη αποκλειστικά με πιστόλια που εκτοξεύουν ατελείωτες σφαίρες στους όχι πάντα αγγελικούς εχθρούς της.

Άλλο ένα σετ από πιστόλια είναι ενσωματωμένο στα τακούνια της με τα οποία μπορεί να εξολοθρεύει τους εχθρούς της εκτελώντας κινήσεις πολεμικού στιλ Capoeira.

Εμπλουτισμένο με τα τραγικά Ιαπωνικά σεναριακά στοιχεία που έχουμε τόσο καλά μάθει από τις σειρές Final Fantasy το Bayonetta έχει αποδειχθεί δικαίως σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του είδους του.

Η Bayonetta πέρα από τις τεχνικές εξολόθρευσης – με τα τέσσερα πιστόλια – των εκατοντάδων εχθρών που της “την πέφτουν” σε κάθε πίστα, μπορεί να εκτελέσει εντυπωσιακά compos καθώς και επώδυνα “torture attacks”.

Η πρωταγωνίστρια έχει την ικανότητα να μειώσει την ταχύτητα του χρόνου ώστε να προλάβει να αποκρούσει – αποφύγει παράπλευρες επιθέσεις – “Witch Time”.

Οι περιβάλλοντες χώροι είναι διαδραστικοί, και η Baoynetta με τα φτερά πεταλούδας μπορεί να κάνει διπλό άλμα και να διαλύσει αντικείμενα που συνήθως παρέχουν έξτρα πόντους και γλυφιτζούρια που της αυξάνουν τον δείκτη ζωτικότητας.

Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, παρέχονται νέα όπλα στην Bayonetta όπως σπαθιά Katana, καραμπίνες και φυσικά μαστίγια(!)

Όλα αυτά τα έχουμε ξανά δει στο περίπου, στο επικό Devil May Cry 4.

Όμως η προσθήκη της μεταμόρφωσης της Bayonetta σε διάφορα τερατώδη πλάσματα καθώς και οι εξωφρενικές επιθέσεις της – τα μαλλιά της μεταμορφώνονται σε τεράστιες μπότες και διαλύουν τους γύρω εχθρούς – κάνουν το παιχνίδι μοναδικό!

 

Εικόνες

Older Posts »

Powered by WordPress