Console Gamez Just because we love games

January 6, 2015

Middle-earth: Shadow of Mordor

Το Shadow of Mordor διαδραματίζεται την εποχή μεταξύ των βιβλίων Hobbit και της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού.

Τώρα όλοι έχουμε δει πάνω από 10 φορές την τριλογία και ξέρουμε κατά που πέφτει περίπου εκείνη η εποχή. Το παιχνίδι είναι υβριδικό δράσης, περιπέτειας και ρόλων σε περιβάλλον ανοιχτού κόσμου – open world game.

Η ιστορία πάει ως εξής: ένας ranger – μανουλομάνουλο – ο Talion χρησιμοποιεί τις ικανότητες μίας οντότητας ξωτικού, του Celebrimbor – μην περιμένετε τώρα να αναφέρω ξανά αυτό τον γλωσσοδέτη – για να ολοκληρώσει τις αποστολές του.

Ως ranger χειρίζεται το σπαθί και τα μαχαίρια, ως ξωτικό χρησιμοποιεί τις αισθήσεις των elve με κύριο όπλο το τόξο.

Το παιχνίδι πάει ως εξής: όσο περισσότερους orc captain “καθαρίζετε”, τόσο αυξάνονται οι πόντοι που ξοδεύετε για την αναβάθμιση τον χαρακτήρα. Ας κάποιο orc σας εξοντώσει, αυτό θα προβιβαστεί σε orc captain και την επόμενη φορά που θα το συναντήσετε θα είναι πιο δύσκολο για να το εξολοθρεύσετε.

Τα orc κατατάσσονται σε διάφορες βαθμίδες που εμφανίζονται ως χάρτης μόλις ολοκληρώσετε κάποια αποστολή.

Η τελική βαθμίδα των orc, είναι οι υπαρχηγοί του Sauron και οι πιο δύσκολοι να σκοτώσετε. Επιλέγοντας από την οθόνη κατάταξης των orc τον αρχηγό που θέλετε να κυνηγήσετε στη σκοτεινή Mordor, εμφανίζεται στο χάρτη η τοποθεσία του.

Στη Mordor υπάρχουν και orc που μπορούν να αποκαλύψουν μυστικά των orc captain αφού τους ανακρίνει ο Talion.

Έτσι αποκαλύπτονται τα τρωτά και άτρωτα σημεία του κάθε αρχηγού των orc κάνοντας ποιο εύκολη την εξολόθρευση του.

O Talion και το ξωτικό δεν παίρνουν μόνο πόντους αναβάθμισης όταν εξοντώνουν τους αρχηγούς. Απελευθερώνοντας σκλάβους από orc είναι άλλος ένας τρόπος αναβάθμισης.

Καθώς προχωρά η βασική ιστορία, ενσωματώνονται οι παράπλευρες αποστολές σε αυτή.

Η διαφορά από ό,τι έχουμε δει σε υβριδικό παιχνίδι ρόλων και δράσης είναι πως μερικοί πόντοι αναβάθμισης αποκαλύπτουν νέες σούπερ ικανότητες του χαρακτήρα! Από εκεί που μαζεύεις πόντους για να βάλεις άλλον έναν μαγικό ρούνο στο σπαθί, ή για να αυξήσεις την μπάρα της ζωής του ήρωα, ξάφνου μπορείς να καβαλάς warg – ξέρεις αυτοί οι χαριτωμένοι λύκοι της Mordor.

Το Golum το συναντά αρκετές φορές στη Mordor ο Talion και παρότι μετά από αρκετές ώρες gaming – είναι τεράστιο το παιχνίδι – νομίζετε ότι το μόνο πράγμα που κάνετε είναι να καθαρίζετε Orc, ξάφνου η ιστορία αλλάζει και αποκτά βαθύτερο ενδιαφέρον – που δεν θα αποκαλύψουμε… μουάχαχα.

Ως γνωστό – lol – υπάρχουν διάφορα ήδη orc, τα απλά orc που σκοτώνονται εύκολα, οι Uruk-hai που είναι κομματάκι πιο δύσκολοι, οι αρχηγοί που ανάλογα με τη βαθμίδα που βρίσκονται γίνονται σούπερ δύσκολοι στο σκότωμα και οι bezerker που είναι Uruk-hai σούπερ ανθεκτικοί και δεν νιώθουν πόνο, άρα δύσκολοι κι αυτοί.

Όλα αυτά τα συναντά ο Talion, μαζί με διάφορα άλλα κτήνη της Mordor, παίζει και το One Ring στην ιστορία [όχι δεν λέω άλλα], βλέπεις και κανένα νάνο μέσα σε όλα αυτά, σου την πέφτουν και καλικάντζαροι [δύσκολη πίστα] και γενικά επικρατεί ένας χαμός στη σκοτεινή, σούπερ-αφιλόξενη γη της Μόρντορ.

Τα γραφικά είναι σχετικά καλά, οι κινήσεις του Talion και τα stealth kill που εφαρμόζει θυμίζουν πολύ Assassin’s Creed, σε πιάνει λίγο η ψυχή σου με τη μαυρίλα και τη σκοτεινιά της Mordor, κάποια bug υπάρχουν στις κινήσεις του Talion [δεν ανταποκρίνεται πάντα καλά] όμως το παιχνίδι τα σπάει.

Τα σπάει διότι ενσωματώνει τη δράση με διαφορετικές στρατηγικές, διαφορετικούς τρόπους εξόντωσης, εντυπωσιακές αναβαθμίσεις του ήρωα από εκεί που δεν το περιμένεις και μία ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα.

Εκεί που το 2014 έχασε η Ubisoft με τα Assassin’s Creed Rogue και Unity, κέρδισε η Monolith.

 

Εικόνες

December 30, 2014

Assassin’s Creed Rogue

Το Assassin’s Creed Rogue στην ουσία είναι το 1/4 του Assassin’s Creed Black Flag σε περιεχόμενο στην ίδια τιμή.

Αυτό. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.

Στην ουσία είναι μία προσπάθεια της Ubisoft να δείξει ότι δεν έχει γραμμένους εντελώς στα παλαιότερα της τους κατόχους της κονσόλας XBOX 360 και λάτρεις της σειράς AC.

Φορτσάροντας και δίνοντας τον καλύτερό της εαυτό – μόνο στα γραφικά δυστυχώς – με το Assassin’s Creed Unity για τις κονσόλες ΧΒΟΧ ΟΝΕ και PS4, σκέφτηκε “ας δώσω στον πτωχό λαό των παλαιών κονσολών – τους φτωχομπινέδες – μισό παιχνίδι Assassin’s Creed να πάει το παλιάμπελο.”

“Ας τους φτιάξω τάκα-τάκα και ένα διαφορετικό σενάριο για να μην νομίζουν ότι δεν έχουμε ιδέες” σκέφτηκε.

Και κυκλοφόρησε το 2014 το Rogue με πρωταγωνιστή έναν Assassin που στη συνέχεια μέσα από γνωστά και γραφικά σεναριακά κλισέ έγινε Templar στο πλευρό του Heytham Kenway, του πατέρα του Connor που γνωρίσαμε από το AC3.

Θα μου πεις “τρίχες κατσαρές”, θα σου απαντήσω “συμφωνώ απολύτως”.

Η πλοκή του παιχνιδιού, ψιλό-χοντρό-ρυχή. Ο Shay Cormac ήταν Assassin στο πλευρό του Achilles, του μελλοντικού μέντορα του Connor και επειδή έγινε μία στραβή με ένα από τα artifacts που ραίνουν από ‘δω κι από ‘κει με συνέπεια να καταστραφεί μία πόλη, ο Shey αποφάσισε να γίνει Templar. Και εκεί λες ή είναι τίγκα στα κόμπλεξ ο Shay ή στην Ubisoft μας κοροϊδεύουν. Μάλλον το δεύτερο.

Ας πάει στα κομμάτια το σενάριο, το παιχνίδι όμως; Είναι ακριβώς ίδιο με λίγες προσθήκες με το Black Flag.

Δηλαδή, παίρνετε το καραβάκι σας, τραβάτε σε διάφορα μέρη, επιτίθεστε σε καράβια και σε φρούρια και όλα αυτά το χειμώνα, σε μία Καραϊβική και έναν Ατλαντικό με παγόβουνα [ό,τι να ‘ναι].

Σε αυτό το παιχνίδι δεν θα σώζετε σκλάβους, αλλά θα ψάχνετε τους ρουφιάνους που καιροφυλακτούν για να σας σκοτώσουν, θα κατασκευάζετε βόμβες διαφόρων τύπων και θα παίζετε στο μεγαλύτερο ποσοστό του παιχνιδιού που λαμβάνει χώρα στη στεριά σε stealth mode.

Νταξ’ πλάκα έχει με τις βόμβες, μετά από λίγο μόλις αρχίζετε να καταλαμβάνεται περισσότερα φρούρια, συνειδητοποιείτε ότι οι πίστες είναι ίδιες με μικρές παραλλαγές.

Η ιστορία της σειράς που διηγείται πως ένας Assassin επέλεξε την αδελφότητα των Templar έχει πολύ ενδιαφέρον.

Το Assassin’s Creed Rogue όμως έχει καταφέρει να την κάνει αδιάφορη.

Αναλώνεται ο χρήστης στο κυνήγι – αυτό είναι το υποτιθέμενο κίνητρο – Assassins παρά να δίνει βάρος στον χαρακτήρα και τους λόγους της επιλογής του.

Οι τόποι περιήγησης είναι το γνωστό Homestead, η Νέα Υόρκη και λίγο από Παρίσι.

Φυσικά για μία ακόμη φορά θα χρειαστεί να κυνηγήσετε αγριόγατες, λύκους, αλεπούδες, λαγούς, αρκτικές φάλαινες – αυτές με το κέρατο – και διάφορα τέτοια.

Κάθε φορά που καταλαμβάνεται ένα φρούριο και μία αποθήκη με υλικά αυξάνεται την αξία της περιουσίας σας και συνεπώς αυξάνεται το ποσό που μπαίνει κάθε 20 λεπτά στην τράπεζα.

Μέσα σε όλα μαζεύετε κρυστάλλους, παρτιτούρες, διαμάντια, λύνετε κάποιους γρίφους, βρίσκετε θησαυρούς, κομμάτια από ένα θρυλικό σπαθί και χάρτες για κρυμμένους θησαυρούς που αν καταλάβετε ποτέ που βρίσκονται αυτές οι τοποθεσίες να μου τρυπήσετε τη μύτη.

Ξεχάστε τα τιρκουάζ κρυστάλλινα νερά και τις ζούγκλες των νησιών της Καραϊβικής.

Τώρα το τοπίο είναι χιονισμένο και η θάλασσα με παγόβουνα.

Συγκρίνοντας το πρώτο Assassin’s Creed με το Rogue, αποκαλύπτεται η θλιβερή διαπίστωση ότι λείπει η εμπειρία της περιήγησης, της εξερεύνησης.

Πλέον το παιχνίδι επικεντρώνεται στα objectives περισσότερο και λιγότερο στις διασκεδαστικές στιγμές που κάποτε είχαμε καθώς σκαρφάλωνε ο Etzio το Pantheon, ή τον πύργο του Γαλατά, ή το παλάτι των Δόγηδων στη Βενετία.

Περιληπτικά, αν έχετε περίπου 50 ευρώ να πετάξετε, πάρτε το παιχνίδι.

Αν τσιγκουνεύεστε, πολύ καλά κάνετε οπότε κρατήστε τα χρήματά σας για κανένα Shadows of Mordor που τα σπάει.

 

Εικόνες

June 19, 2014

Watch Dogs

 

Ναι κυρίες και κύριοι, επιτέλους κυκλοφόρησε το παιχνίδι που περιμέναμε εδώ και δύο χρόνια.

Ας ξεκινήσουμε ως εξής: το παιχνίδι είναι ά-ψο-γο!

Ε, εντάξει, έχει τις παθογένειες του, τα bug του, ψιλοθεματάκια με το χειρισμό του πρωταγωνιστή κατά τη διάρκεια καταδίωξης, αλλά αυτές είναι λεπτομέρειες.

Το παιχνίδι είναι άπαικτο, με την καλή έννοια.

Να μαζέψω λίγο τον ενθουσιασμό και να συνεχίσω με την πλοκή που είναι άπαικτη κι αυτή.

Η αποκάλυψη των μαζικών παρακολουθήσεων από την NSA από τον Edward Snowden ενέπνευσε τηλεοπτικές σειρές [Person of Interest] αλλά και παιχνίδια, όπως το Watch Dogs.

Η ιστορία έχει ως εξής, ο Έινταν, ωραίος και σέξι άντρας φυσικά, είναι hacker [με την κακή έννοια]. Χειρίζεται ένα σύστημα, το ctOS, το οποίο είναι εγκατεστημένο στο Chicago και παρακολουθεί όλους τους κατοίκους της πόλης.

Δεν έχει ηθικές αναστολές καθώς χακάρει λογαριασμούς διεισδύοντας κατά παραγγελία στο σύστημα για να αποκαλύψει μυστικά, κώδικες, ή ακόμα και να σκοτώσει.

Μέχρι που σε μία από τις δουλειές το τίμημα ήταν μεγαλύτερο, η ζωή της ανιψιάς του.

Και μπαίνοντας σε σεναριακά κλισέ, το παιχνίδι ξεκινά με τον ωραίο [αχ] Έινταν να ψάχνει να βρει τη σχέση του θανάτου της ανιψιάς του με κάποιον από τους πρώην συνεργάτες του.

Η πλοκή αποκαλύπτεται μέσα από απαγωγές, εκβιασμούς, ανατροπές και πολλή μα πολλή δράση.

Όποιος παίζει Assassin’s Creed θα δει αρκετές ομοιότητες στο gameplay με το Watch Dogs – στο κάτω-κάτω από την ίδια εταιρία σχεδιασμού προέρχονται και τα δύο παιχνίδια.

Οι παρακολουθήσεις, οι καταδιώξεις, ο χάρτης, οι παράπλευρες αποστολές που βοηθούν στην αναβάθμιση του χαρακτήρα είναι τα κοινά σημεία του Watch Dogs με το Assassin’s Creed.

Το Watch Dogs όμως, σε αντίθεση με ό,τι άλλο έχετε παίξει, δεν επαναλαμβάνεται, δεν είναι βαρετό και σε καμία στιγμή δεν είναι κουραστικό.

Θέλεις να παίζεις όλη την ώρα, μέχρι να βρεις τι παίζει, ποιος είναι ποιος και ποια είναι η συνέχεια της ιστορίας.

Το έχουμε ξαναπεί, το άλφα και το ωμέγα, για ένα πολύ καλό παιχνίδι περιπέτειας είναι το καλό σενάριο και εδώ το σενάριο είναι η κινητήρια δύναμη που σε κάνει να κυνηγάς την βασική ιστορία και όχι τις παράπλευρες.

Λοιπόν, ο Ένταν τι μπορεί να κάνει;

Σχεδόν τα πάντα!

Μπορεί να χακάρει σε λογαριασμούς και να κλέψει τα χρήματα από αυτούς, να μπει στο ctOS σύστημα και να χακάρει τους υπολογιστές και τις κάμερες των κατοίκων της πόλης και να δει πόσο ανώμαλος είναι ο καθένας [τελικά είναι πολλοί οι ανώμαλοι στο Chicago].

Μπορεί πουλήσει κλοπιμαία στο ενεχυρονδανειστήριο και να αγοράσει ανταλλακτικά για να κατασκευάσει βόμβες, ή άλλα gadget που προκαλούν συσκότιση κλπ.

Μπορεί να αγοράσει όπλα και σφαίρες, μπορεί να οδηγήσει αυτοκίνητο, νταλίκα, μοτοσυκλέτα, σκάφος θαλάσσης. Μπορεί να τρέξει, να κρυφτεί, να παρακολουθεί μέσω των διαφόρων καμερών ώστε να διεισδύσει εκεί που επιθυμεί. Μπορεί να κολυμπήσει, να ανέβει σκάλες, να βρεθεί σε μάχη σώμα με σώμα.

Μπορεί να χακάρει τα οδικά φανάρια, τα ελικόπτερα, τις μπαριέρες, τις πόρτες των γκαράζ και γενικά ό,τι ηλεκτρονικό υπάρχει στην πόλη.

Ναι, κάνει σχεδόν τα πάντα.

Ταυτόχρονα μπορεί να αναβαθμιστεί καθώς αποκτά περισσότερη εμπειρία, ξέρετε τώρα, τα γνωστά.

Στο Assassin’s Creed όταν ήθελες να παίξεις multiplayer έπρεπε να βάλεις το δεύτερο CD του παιχνιδιού.

Στο multiplayer του Watch Dogs μπορείς να παίξεις ανά πάσα στιγμή δίνοντας την αίσθηση ότι δεν φεύγει ο ήρωας από την πλοκή.

watchdogs_8

Δηλαδή εκεί που χρησιμοποιείς το κινητό σου για να χρησιμοποιήσεις τον profiler και να χακάρεις λογαριασμούς ανύποπτων πολιτών, σου έρχεται ειδοποίηση με μωβ χρώμα ότι κάποιος προσπαθεί να σου κλέψει τα αρχεία. Αν δεχθείς το challenge, θα μπεις σε multiplayer mode, για να βρεις τον δράστη προτού αποκτήσει το 100% των αρχείων σου.

Πέρα από τη βασική αποστολή, υπάρχουν και παράπλευρες αντίστοιχες αποστολές που εφόσον επιτευχθούν δίνουν πόντους εμπειρίας για μελλοντικές αναβαθμίσεις του χαρακτήρα.

Επίσης στο παιχνίδι, μπορείτε να παίξετε πόκερ και ύποπτα κατώγια, να παίξετε mini arcade, Super Mario τύπου παιχνίδι, να παίξετε με αγώνες ταχύτητας με αυτοκίνητα αμολώντας το nitro στην ευθεία και άλλα πολλά.

Όσον αφορά τα γραφικά τώρα, θυμάστε το trailer του Watch Dogs στην έκθεση E3 δύο χρόνια πριν που μας άφησε κάγκελο;

Ε, καμία σχέση.

Τα γραφικά που μας υποσχέθηκαν σε αυτό το παιχνίδι δεν υπήρξαν ποτέ.

Άλλο αρνητικό, πέρα από τα διάφορα bug είναι η δυσκολία χειρισμού του πρωταγωνιστή παρότι το σύστημα στόχευσης είναι πολύ καλύτερο από το GTA.

Όταν μετακινείτε τον ήρωα από γωνία σε γωνία και από σημείο προφύλαξης σε άλλο για να μην σας εντοπίσουν οι εχθροί, είναι πολλές οι φορές που δεν εμφανίζεται η ένδειξη του  “cover” σε σημεία προσβάσιμα – πράγμα ζόρικο ειδικά όταν είσαστε σε περιοχή όπου οι εχθροί είναι πολλοί και προσπαθείτε με stealth mode να τους εξουδετερώσετε.

Επίσης παρότι η χρήση του όπλου sniper είναι πολύ σημαντική στην πορεία, το crosshair δεν βοηθά στο να εντοπιστεί ο μακρινός στόχος συνεπώς στην πρώτη βολή να μην εξουδετερώσετε τον στόχο σας.

Οι παράπλευρες αποστολές μοιάζουν ίδιες, ειδικά εκείνες που κρύβεστε από τον δράστη και τον παρακολουθείτε μέχρι να κάνει έγκλημα, όπου τότε τον κυνηγάτε μέχρι να τον εξουδετερώσετε.

Αλλά όπως είπαμε… λεπτομέρειες είναι όλα αυτά διότι το παιχνίδι σύμφωνα με την Ubisoft είναι η αρχή για μία σειρά από franchise παιχνίδια – ελπίζουμε με τον ίδιο πρωταγωνιστή.

Οι απόδοση των χαρακτήρων είναι εξαιρετική, ενδυναμώνοντας την πλοκή, οι γρίφοι είναι σε μέτριο επίπεδο, δεν χρειάζεται να ψάχνεις σε walkthrough για να τους λύσεις.

Αν σας άρεσε το LA Noire και το Assassin’s Creed τότε πρέπει να είσαι σίγουρος/η ότι θα σε κερδίσει το Watch Dogs.

 

 

Εικόνες

 

April 2, 2013

Το τέλος της εξέλιξης

Με την ανακοίνωση από την Sony της νέας κονσόλας Playstation 4 ήρθε το τέλος της εξέλιξης, ή θα περιμένουμε εκπλήξεις;

Για να φτάσουμε στο τέλος ας κάνουμε μία μικρή -τεχνική- αναδρομή. Το πρώτο Playstation ανακοινώθηκε το 1994, έξι χρόνια αργότερα η Sony ανακοινώνει το Playstation 2 και συνεπής στο ραντεβού της έξι χρόνια αργότερα ακολουθεί το Playstation 3. Η συνέπεια της ανακοίνωσης επόμενης έκδοσης συνεχίστηκε με το Playstation 4, αλλά χάλασε η συνέπεια βελτίωσης των χαρακτηριστικών της.

Τα 33.8Mhz ρολογιού του επεξεργαστή του PS1 δεκαπλασιάστηκαν στο PS2 φτάνοντας τα 300Mhz, για να δεκαπλασιαστούν πάλι στο PS3 αγγίζοντας τα 3.2Ghz. Το CD-rom της πρώτης έκδοσης έγινε DVD-rom στην δεύτερη και Blu-Ray στην τρίτη. Τα συνολικά 3.5MB μνήμης του PS1 δεκαπλασιάστηκαν στα 32MB του PS2, για να φτάσουμε τα 512MB του PS3.

Με την συνέπεια αυτή περιμέναμε από το Playstation 4 να έχει τουλάχιστον 30Ghz επεξεργαστή, 6GB μνήμη, νέο οπτικό οδηγό και κυρίως νέο χαρακτήρα. Το πρώτο δεν θα το δούμε με την υπάρχουσα τεχνολογία ημιαγωγών, αλλά είδαμε 8 πυρήνες που μελλοντικά θα γίνουν 16. Εδώ να διευκρινίσουμε οτι οι πυρήνες δεν έχουν άμεση συνέπεια την αύξηση των επιδόσεων, αλλά τον έλεγχο και μείωση της ενέργειας που καταναλώνει το σύστημα. Επίσης δεν είδαμε ούτε νέο drive ούτε καν αξιοσήμαντη εξέλιξη (8x DVD!) Η σημαντικότερη αλλαγή στον επεξεργαστή είναι η υιοθέτηση x86 αρχιτεκτονικής, εγκαταλείποντας την PowerPC του Cell.

Επίσης μικρή αλλά σημαντική αλλαγή είναι η τοποθέτηση touch pad στο χειριστήριο και η μετατροπή του Playstation Network σε Sony Entertainment Network. Η προσθήκη touch pad, η υιοθέτηση x86 αρχιτεκτονικής και η δημιουργία on line shop για το Sony Entertainment Network μας οδηγεί στο τέλος της εξέλιξης των παιχνιδομηχανών και στην αρχή της νέας εποχής. Η Sony προσφέρει στους ανεξάρτητους developers περισσότερες διεπαφές χρήστη και μία πιο γνώριμη αρχιτεκτονική, ώστε να εμπλουτίσουν το Playstation web shop με εφαρμογές και παιχνίδια στα πρότυπα των Android Market και Apple Store.

Οπότε τι ουσιαστικά νέο φέρνει το Playstation 4; Τίποτα, εάν εστιάσουμε στις προδιαγραφές. Φέρνει την αναβάθμιση της τεχνολογίας των έξι χρόνων που πέρασαν από το 3 αλλά ούτε καινούριο drive, ούτε – αναλογικά – περισσότερα Ghz, ούτε την καινοτομία που έφερε το Wii.

Οι αλλαγές που έχει η νέα κονσόλα πρέπει ουσιαστικά να μας προδιαθέσουν για το μέλλον, που σημαίνει το τέλος της εξέλιξης και είσοδο στην εποχή της ωρίμανσης για τις κονσόλες.

Πλέον η προσοχή μας, στο τεχνικό κομμάτι, στρέφεται στο Steam Box της Valve. Να περιμένουμε εκπλήξεις; Μάλλον όχι.

 

March 11, 2013

Η φιέστα για το PS4

Filed under: Editorial — Tags: , , — consolegamez @ 1:17 pm

Που λες, έτσι χάσαμε ένα βράδυ χωρίς Harry Dresden [με έχει χώσει ο Αστέρης να διαβάζω, εχμ να πούμε την αλήθεια εγώ είμαι αυτή που πωρώθηκε] βλέποντας την παρουσίαση του… ταράν ταντάαααν PlayStation 4.

Σε γενικές γραμμές να πούμε την αλήθεια, το PlayStation 4 δεν το είδαμε.

But hey! Είδαμε το καινούριο remote controller!

Ναι, αυτό που και-καλά έγινε leaked στα παιχνιδοsite του πλανήτη.

Συγνώμη αλλά δεν κατάλαβα τι παίχτηκε με το controler.

Τι έκαναν εκεί στη Sony;

Απολύσανε όλους τους designer;

Συγνώμη – και πάλι – αλλά το controler είναι αισθητικά μία μπούρδα.

Αντίστοιχης ασχήμιας με το motion controler που θυμίζει δονητή με μία χριστουγεννιάτικη μπάλα κοτσαρισμένη πάνω που φωτάει [ε ναι, φωτίζει, μην βαράτε].

Τέσπα, το event ξεκίνησε με videowall σε όλη την αίθουσα σαν ταπετσαρία [όσοι έχουν πάει στη EuroDisney θα καταλάβουν το πόσο φτωχό και θλιβερό ήταν αυτό το videowall].

Και αφού γίνεται μία ανασκόπηση του PS3, για το πόσο καταπληκτική κονσόλα είναι και πως όμως πλέον είναι παρωχημένη [από την αρχή ήταν αλλά οκέι] σκάνε τα πρώτα νούμερα: 8GB RAM και x89 CPU.

Θαυμάσια!

Στα tech spec μένει λίγο ο κυριούλης παρουσιαστής μέχρι να αναλάβει άλλος κυριούλης για να μας πει ότι το PS4 θα έχει Cloud [holy crap], θα έχει Remote Play σε όλες τις Sony κονσόλες [Vita + Smart Phone + Tablet] και θα μας πρήξει το πόσο καταπληκτικό είναι να παίζεις όπου θέλεις, όπου κι αν είσαι και πως στην ουσία θα πρέπει να αγοράσεις ό,τι gadget πουλάει η Sony για να ζήσεις την full εμπειρία του PS4.

Στο μεταξύ, δεν έχουμε δει πουθενά το PS4.

Αλλά έχουμε εντυπωσιαστεί και-καλά από το γεγονός ότι καθώς αγοράζεις ένα παιχνίδι και το κατεβάζεις μπορείς ταυτόχρονα να το παίζεις [το παιχνίδι, μην βάζετε άλλες ιδέες στο μυαλό σας].

Στο μεταξύ αρχίζεις να υποψιάζεσαι πως καθώς σου πιάνει τα οπίσθια η Sony [δεν έχει αναφέρει καν την τιμή του νέο PS4] πως η εταιρία κάνει βηματάκια προς την κατάργηση αγοράς παιχνιδιών από τα καταστήματα προσεγγίζοντας αποκλειστικά μια ψηφιακή αγορά παιχνιδιών από το PS Store.

Αν η Microsoft προχωρήσει σε κάτι αντίστοιχο, πάνε οι ωραίες συσκευασίες και τα μαγαζάκια της Στουρνάρης που αγοράζαμε ωραία και ψαγμένα παιχνιδάκια.

Αφού μας πρήζουν καλά – καλά με το remote play πάμε στα γραφικά.

Μας παρουσιάζουν μία εταιρία – οκ have mercy δεν θυμάμαι πως την λένε – που σχεδιάζει χαρακτήρες με emotional responce.

Δηλαδή ο χαρακτήρας μπορεί να δείξει ρεαλιστικά τα συναισθήματά του μέσω μίας μηχανής something…

Ούτε εδώ πάθαμε κοκομπλόκο, διότι όταν παίζαμε LA Noire όπου η Unreal είχε κατασκευάσει μία τέτοια πλατφόρμα, ακριβώς ίδια, τότε ναι, είχαμε μείνει κάγκελο.

Οπότε μέχρι στιγμής δεν είδαμε κάτι πρωτοπόρο για να τρίβουμε τα μάτια μας και να φωνάζουμε κοιτώντας τον ουρανό Αλληλούια!

Και μετά το ολίγον ξενέρωτο βιντεάκι με τον γέροντα-mage που μας έδειχνε πόσο πικραμένος έδειχνε με την νέα μηχανή emotional responce αλεσεκουάλελε, πάμε στα 3rd party games.

Oh yes!

Παρουσίαση από την Blizzard με το Diablo III, από την Ubisoft με το Watch Dogs [που το περιμένουμε σαν τρελοί], από την Sucker Punch με έναν πολύ ενδιαφέρον τίτλο infamous Second Sun, το νέο Killzone: Shadow Fall από τη Sony, από την Activision και από την Square Enix με λίγα λογάκια από τον κυριούλη Ιάπωνα chief της σειράς Final Fantacy.

Και αφού μας έδειξαν τα παιχνιδάκια, κάποια συμπαθητικά κάποια άλλα όχι, μας λένε “τελείωσε, γεια σας”.

Ούτε ημερομηνία έκδοσης της κονσόλας, ούτε πόσο κοστίζει, παρά μόνο ότι θα έρθει το 2013.

Μπορεί και τον Δεκέμβριο… ξέρω ‘γω…

Σε γενικές γραμμές δεν έπαθα την πλάκα μου.

Η απάντηση της Microsoft θα δείξει τη συνέχεια… μουαχαχαχα [evil laugh].

 

ΥΓ: Τον Νοέμβριο θα έρθει η κονσόλα. Καλά Χριστούγεννα.

Powered by WordPress