Console Gamez Just because we love games

February 20, 2015

The Godfather

Ξεκινήστε ως συνεργάτης της οικογένειας Corleone και ανεβείτε στην υψηλότερη θέση του οργανωμένου εγκλήματος. Το παιχνίδι ξεκινά με την διαμόρφωση του χαρακτήρα που θα πρωταγωνιστεί και που θεωρείται πως είναι εκείνος που έχει βοηθήσει ενεργά την φαμίλια Corleone για να «διεκπεραιώσει» τις υποθέσεις της με τις άλλες οικογένειες.

Έτσι λοιπόν, διαμορφώνει ο χρήστης κατ’ επιλογή τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, προσθέτοντας και τις πιο ακραίες λεπτομέρειες που μπορεί κάποιος να φανταστεί (όπως σημάδια στο πρόσωπο, μέγεθος – πλάτος και μήκος μύτης κ.ο.κ.).

Για να ανέβει ο πρωταγωνιστής στην θέση του Δον πρέπει να εκβιάσει για προστασία όλα τα μαγαζιά των περιοχών της Ν. Υόρκης (Little Italy, New Jersey, Brooklyn και Hell’s Kitchen) και να εξαγοράσει τις υπηρεσίες των οργανωμένων εκβιαστών ώστε να αποκτήσει έλεγχο.

Στην περίπτωση που δεν ενδιαφέρεται ο οργανωτής αυτών το παράνομων δραστηριοτήτων να συνεργαστεί τότε μπορείτε να «ξεκαθαρίσετε» την σχέση σας με βία. Αυτό όμως προϋποθέτει βεντέτα με την αντίστοιχη φαμίλια που πουλάει προστασία και διακινεί τις παράνομες δραστηριότητές της στο εκάστοτε κατάστημα. Ο εβδομαδιαίος μισθός από τα καταστήματα πουλάτε προστασία θα ανεβαίνει και η φαμίλια θα σας επαινεί για την καλή σας συνεργασία ανεβάζοντας την αμοιβή σας και τον βαθμό σας.

Ασφαλώς και στο παιχνίδι συναντάμε τον Marlon Brando στο ρόλο του Vito Corleone τον James Caan ως Sonny, τον Robert Duvall στον ρόλο του Consilieri Tom Hagen. Ασφαλώς στην υπόθεση εμπλέκονται σχεδόν όλοι οι ηθοποιοί που έπαιξαν στο αριστούργημα των F. F. Coppola και του Mario Puzo όπως ο Pete Clemenza, ο Emilio Barzini, ο Fredo Corleone, ο Sollozzo και ο Luca Brasi.

Το gameplay δεν είναι σε καμία περίπτωση μονότονο μιας και ανά πάσα στιγμή θα πρέπει να εκπληρώσετε τις αποστολές σας και συγχρόνως να σας κυνηγούν γκάνγκστερ λόγο βεντέτας, να πρέπει να χρηματίσετε διεφθαρμένους αστυνομικούς για να μην σας ενοχλούν καθώς και «βρώμικα» μέλη του FBI για να σταματήσουν τις εναντίων σας εντάσεις άλλων οικογενειών απέναντί σας.

Πλούσια δράση, πρωτοτυπία στο ανορθόδοξο gameplay (θυμίζει το Grand Theft Auto), εκπληκτικά σχεδιασμένοι οι χαρακτήρες του παιχνιδιού, μιας και δεν έχει δοθεί βάση μόνο στα χαρακτηριστικά του προσώπου τους αλλά και στην αναπαραγωγή των διαλόγων τους από τους γνωστούς ηθοποιούς (εκτός του Marlon Brando) και στην απίθανη κίνηση του σώματός τους.

Όλα αυτά ντύνονται από την υπέροχη και πραγματικά κλασσική μουσική που σηματοδότησε την εποχή του 30 από τον Nino Rota. Αποκτήστε σεβασμό απέναντι στους αντιπάλους σας και στους «πελάτες» σας και γίνετε Don σε μία εποχή και έναν κόσμο που το έγκλημα δεν τιμωρείτε.

Απίθανο gameplay! O Don Vito Corleone «επιστρέφει» από τον τάφο του και μας λεει: “Bonna Serra” και όλοι οι παλιοί ηθοποιοί εμφανίζονται «αγέραστοι» μπροστά στην t.v. σας από την κονσόλα σας.

Πιθανόν ο Al Paccino να μην ήθελε να δωρίσει το πρόσωπό του στο παιχνίδι και ο ηθοποιός που παρουσιάζει τον Michael Corleone δεν πείθει ως ο μεγάλος και μελλοντικός νονός της ταινίας.

Τα γραφικά δεν είναι λεπτομερή και δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές στους περιβάλλοντες χώρους των διαφόρων πόλεων που παρουσιάζονται.

 

Εικόνες

Fable

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , , , — consolegamez @ 8:47 am

Ο απέραντος κόσμος του Fable το ταξίδι και η αναζήτηση μέσα από ταξίδια και περιπέτειες μαγεύει και συγκλονίζει όλους εκείνους που ανάλωσαν απερίγραπτες ώρες μπροστά στην οθόνη τους παίζοντάς το.

Τα πλεονεκτήματα: το παιχνίδι βασίζεται στην νέα πλατφόρμα που εισήγαγε το Star Wars Knights of the Old Republic, δηλαδή σύμφωνα με το gameplay του χρήστη ο ήρωας γίνεται ή εγκληματίας, κλέφτης κ.λ.π. ή καλός, συμπονετικός, κοινώς πραγματικός ήρωας.

Μπορείτε εκτός από το να αποκτήσετε χρήματα με τους πιο απίθανους τρόπους για να αγοράσετε όπλα, αντικείμενα και δώρα, να παντρευτείτε αγοράζοντας σπίτι νεόνυμφων και κατά προέκταση προικίζοντας την νέα σύζυγο.

Ακόμα μπορείτε να ανακαλύψετε θησαυρούς παίζοντας παράλληλα και την βασική αποστολή του παιχνιδιού τους οποίους τους ανακαλύπτετε ή με χάρτες με γρίφους ή σκάβοντας σε κάποια σημεία ή ακόμα ψαρεύοντας (δεν κινδυνεύετε να δείτε στο αγκίστρι σας κάποιο σκέπασμα λεκάνης ή κάποια ξεχαρβαλωμένη αρβύλα).

Ο ήρωας γερνάει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού (υπάρχει και αντίστοιχο cheat για να μείνει για πάντα νέος) εφόσον οι περιπέτειες και η εκπλήρωση των αποστολών του επιτυγχάνονται.

Επίσης μπορείτε να στολίσετε το σώμα του πρωταγωνιστή με τατουάζ και να του αλλάξετε την κόμμωση ή το μουστάκι, αντίστοιχα θα είναι μπορεί να είναι ελκυστικός ή απωθητικός ως προς το γυναικείο φύλο. Η μεγαλοψυχία και γενναιοδωρία ανταμείβονται ως προς τον σεβασμό και την εκτίμηση των χαρακτήρων του παιχνιδιού.

Η φιλαργυρία, μοχθηρία και πλεονεξία αμείβεται με πολλά χρήματα, πολύτιμα αντικείμενα, και γάμους με πλούσιες και με εξουσία γυναίκες – με τις αντίστοιχες απολαβές που μπορεί να έχει ένας τέτοιος γάμος 😉 Τέλος ο ήρωας μπορεί για να επικοινωνήσει (στοιχειωδώς) με δύο τρόπους, με την γλώσσα του σώματος και με κάποιες λέξεις τύπου (follow me).

Μειονεκτήματα: Για να επιτύχετε ένα μαγικό ξόρκι, κατά τη διάρκεια κάποιας ενέδρας, πρέπει να πατήσετε τουλάχιστον 3 κουμπιά με αποτέλεσμα να χάσετε αρκετή ζωή αν σας επιτίθενται εχθροί από κοντά.

Τα γραφικά δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ξεπεράσουν εκείνα του Morrowind, ούτε καν να τα προσεγγίσουν. Η μουσική που παίζει «πλάτη» είναι εντελώς ουδέτερη και επαναλαμβάνεται σε πολλά μέρη του παιχνιδιού χωρίς να δίδεται η διαφορετικότητα της κάθε περιοχής της οποίας επισκέπτεται ο ήρωας μέσω αυτής.

Δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία όπλων αν μέσα στο παιχνίδι ανά περιοχή υπάρχουν κάποια «Θρυλικά Όπλα» τα οποία για να τα αποκτήσετε πρέπει να κάνετε τις περισσότερες φορές κάποια κακιά πράξη (προσκομίζετε κακούς βαθμούς).

Μετά από δύο 12ωρα παιχνιδιού ακόμα δεν καταλαβαίνετε γιατί πρέπει να κάνετε όλη την ώρα καλές πράξεις εφόσον οι κακές ανταμείβονται ουσιαστικά.

Πολλές φορές υπάρχει η αίσθηση πως η δράση και οι μικρές αποστολές που αναλαμβάνετε, αποπροσανατολίσουν από τον βασικό στόχο ο οποίος φαίνεται να είναι κι αυτός χαμένος ανάμεσα σε κάποιες άλλες αποστολές που δεν μπορεί να εκτιμηθεί η σημαντικότητά τους.

Μην σας αποθαρρύνουν όλα αυτά διότι το Fable είναι μοναδικό, πρωτοπόρο στο είδος του και εγγυάται πολλές ώρες παιχνιδιού μιας και είναι απερίγραπτα εθιστικό!

Perfect Dark Zero

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 8:18 am

Μετά από τους δι8υράμβους που διαβάσαμε από άλλες διαδικτυακές πηγές για το P.D.Z. το δοκιμάσαμε.

Μέτριο ίσως και κάτω του μετρίου.

Δεν έχει καμία θέση με τους κολοσσούς “Metal Gear Solid” και “Splinter Cell”. Εκμεταλλευόμενο την τεχνολογία XBOX 360 (και μάλιστα λιγότερο του ήμισυ) και την δυνατότητα προβολής των παιχνιδιών σε High Definition τηλεοράσεις εντυπωσιάζει σχετικά γρήγορα.

Η εντύπωση αυτή όμως χάνεται γρήγορα μιας και το παιχνίδι είναι ρηχό χωρίς στοιχεία δυναμικά ώστε να κρατήσουν τον gamer σε ενδιαφέρον.

Το μόνο ενδιαφέρον είναι η αλλαγή χρώματος νυχιού της Joanna Dark που ανάλογα με την στολή και την αποστολή που πρέπει να φέρει εις πέρας γίνεται κόκκινο σκούρο, λευκό περλέ και μοβ.

Δεν θέλησα να προχωρήσω το παιχνίδι για να δω αν κάποια στιγμή κάνει «γαλλικό» (νύχι) ή αν κάποια στιγμή θα με εκπλήξει και θα μου ανατρέψει την κάτω του μετρίου εικόνα που δεν μου άλλαξε για 6 συνεχόμενες αποστολές.

Εικόνες

January 21, 2015

Assassin’s Creed III: Liberation HD

Αν το Assassin’s Creed Rogue κοστίζει 55 ευρώ το Assassin’s Creed Liberation πόσο θα έπρεπε να κοστίζει;
40 ευρώ; 30 ευρώ; Όχι αγαπητοί. Το Assassin’s Creed: Liberation HD κοστίζει 5 ευρώ αν το κατεβάσεις από το XBOX Live ή το Playstation Network.

Το παιχνίδι έκανε το ντεμπούτο του το 2012 μαζί με το Assassin’s Creed III για την κονσόλα PSP και επέστρεψε σαφώς βελτιωμένο με τα στάνταρ των γραφικών των μεγάλων κονσολών της MS και της Sony.

Για πρώτη φορά τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον αναλαμβάνει μία γυναίκα assassin η οποία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ικανότητες των ανδρών συντρόφων της αδελφότητας των assassin.

Η Aveline δεν είναι assassin σαν τον Altair, ή τον Ezio, ή τον Connor.

Μεταμορφώνεται στα μπουντουάρ που ανακαινίζει στη Νέα Ορλεάνη σε περσόνα assassin, ή σε κόρη της πλούσιας οικογένειας που την υιοθέτησε, ή σε σκλάβα σε φυτεία.

Η κάθε περσόνα έχει διαφορετικές ικανότητες και δυνατότητες.

Ως κυρία των τιμών, τραβά λιγότερη προσοχή και δύσκολα ανεβάζει τον δείχτη αναγνωρισιμότητας. Έχει όπλο το ομπρελίνο της, όπου με αυτό πετάει δηλητηριώδη βέλη στους εχθρούς.

Ως σκλάβα με το παραμικρό μπορεί να ανεβάσει τον δείχτη αναγνωρισιμότητας αλλά έχει στη διάθεσή της όλα τα όπλα που αποκτά ως assassin.

Τέλος ως assassin, από προεπιλογή, ο δείχτης αναγνωρισιμότητας είναι ψηλά με συνέπεια να μην μπορεί να μείνει αρκετή ώρα σε ένα σημείο με φρουρούς ή εχθρούς διότι θα εμπλακεί άμεσα σε μάχη.

Η Aveline είναι κρεολή, ζει στη Νέα Ορλεάνη μετά το χαμό της μητέρας της και την υιοθεσία της από μία οικογένεια με περιουσία και ως assassin μέσα από την οικογενειακή επιχείρηση εντοπίζει και εξολοθρεύει Templar.

Οι τοποθεσίες που συναντάμε σε αυτό το Assassin’s Creed είναι μόνο δύο.

Οι βάλτοι της Λουιζιάνα, με επικίνδυνους κροκόδειλους αλλά με πολλές εκπλήξεις και η πόλη της Νέας Ορλεάνης, σε μία εποχή που οι περισσότεροι κάτοικοι μιλούσαν τη γαλλική διάλεκτο.

Εκτός από το να αλλάζει περσόνες, η πρωταγωνίστρια έχει τις ικανότητες των προηγούμενων πρωταγωνιστών της σειράς, μπορεί να σκαρφαλώνει δέντρα, να δολοφονήσει σε stealth mode και τέλος να εκτελέσει μεγάλα άλματα χρησιμοποιώντας τον γάντζο.

Το παιχνίδι έχει μικρή διάρκεια, όμως η πλοκή και ο ιδιαίτερος πρωταγωνιστικός χαρακτήρας το κάνουν ιδιαίτερο.

Εικόνες/PSP Wallpaper

January 6, 2015

Middle-earth: Shadow of Mordor

Το Shadow of Mordor διαδραματίζεται την εποχή μεταξύ των βιβλίων Hobbit και της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού.

Τώρα όλοι έχουμε δει πάνω από 10 φορές την τριλογία και ξέρουμε κατά που πέφτει περίπου εκείνη η εποχή. Το παιχνίδι είναι υβριδικό δράσης, περιπέτειας και ρόλων σε περιβάλλον ανοιχτού κόσμου – open world game.

Η ιστορία πάει ως εξής: ένας ranger – μανουλομάνουλο – ο Talion χρησιμοποιεί τις ικανότητες μίας οντότητας ξωτικού, του Celebrimbor – μην περιμένετε τώρα να αναφέρω ξανά αυτό τον γλωσσοδέτη – για να ολοκληρώσει τις αποστολές του.

Ως ranger χειρίζεται το σπαθί και τα μαχαίρια, ως ξωτικό χρησιμοποιεί τις αισθήσεις των elve με κύριο όπλο το τόξο.

Το παιχνίδι πάει ως εξής: όσο περισσότερους orc captain “καθαρίζετε”, τόσο αυξάνονται οι πόντοι που ξοδεύετε για την αναβάθμιση τον χαρακτήρα. Ας κάποιο orc σας εξοντώσει, αυτό θα προβιβαστεί σε orc captain και την επόμενη φορά που θα το συναντήσετε θα είναι πιο δύσκολο για να το εξολοθρεύσετε.

Τα orc κατατάσσονται σε διάφορες βαθμίδες που εμφανίζονται ως χάρτης μόλις ολοκληρώσετε κάποια αποστολή.

Η τελική βαθμίδα των orc, είναι οι υπαρχηγοί του Sauron και οι πιο δύσκολοι να σκοτώσετε. Επιλέγοντας από την οθόνη κατάταξης των orc τον αρχηγό που θέλετε να κυνηγήσετε στη σκοτεινή Mordor, εμφανίζεται στο χάρτη η τοποθεσία του.

Στη Mordor υπάρχουν και orc που μπορούν να αποκαλύψουν μυστικά των orc captain αφού τους ανακρίνει ο Talion.

Έτσι αποκαλύπτονται τα τρωτά και άτρωτα σημεία του κάθε αρχηγού των orc κάνοντας ποιο εύκολη την εξολόθρευση του.

O Talion και το ξωτικό δεν παίρνουν μόνο πόντους αναβάθμισης όταν εξοντώνουν τους αρχηγούς. Απελευθερώνοντας σκλάβους από orc είναι άλλος ένας τρόπος αναβάθμισης.

Καθώς προχωρά η βασική ιστορία, ενσωματώνονται οι παράπλευρες αποστολές σε αυτή.

Η διαφορά από ό,τι έχουμε δει σε υβριδικό παιχνίδι ρόλων και δράσης είναι πως μερικοί πόντοι αναβάθμισης αποκαλύπτουν νέες σούπερ ικανότητες του χαρακτήρα! Από εκεί που μαζεύεις πόντους για να βάλεις άλλον έναν μαγικό ρούνο στο σπαθί, ή για να αυξήσεις την μπάρα της ζωής του ήρωα, ξάφνου μπορείς να καβαλάς warg – ξέρεις αυτοί οι χαριτωμένοι λύκοι της Mordor.

Το Golum το συναντά αρκετές φορές στη Mordor ο Talion και παρότι μετά από αρκετές ώρες gaming – είναι τεράστιο το παιχνίδι – νομίζετε ότι το μόνο πράγμα που κάνετε είναι να καθαρίζετε Orc, ξάφνου η ιστορία αλλάζει και αποκτά βαθύτερο ενδιαφέρον – που δεν θα αποκαλύψουμε… μουάχαχα.

Ως γνωστό – lol – υπάρχουν διάφορα ήδη orc, τα απλά orc που σκοτώνονται εύκολα, οι Uruk-hai που είναι κομματάκι πιο δύσκολοι, οι αρχηγοί που ανάλογα με τη βαθμίδα που βρίσκονται γίνονται σούπερ δύσκολοι στο σκότωμα και οι bezerker που είναι Uruk-hai σούπερ ανθεκτικοί και δεν νιώθουν πόνο, άρα δύσκολοι κι αυτοί.

Όλα αυτά τα συναντά ο Talion, μαζί με διάφορα άλλα κτήνη της Mordor, παίζει και το One Ring στην ιστορία [όχι δεν λέω άλλα], βλέπεις και κανένα νάνο μέσα σε όλα αυτά, σου την πέφτουν και καλικάντζαροι [δύσκολη πίστα] και γενικά επικρατεί ένας χαμός στη σκοτεινή, σούπερ-αφιλόξενη γη της Μόρντορ.

Τα γραφικά είναι σχετικά καλά, οι κινήσεις του Talion και τα stealth kill που εφαρμόζει θυμίζουν πολύ Assassin’s Creed, σε πιάνει λίγο η ψυχή σου με τη μαυρίλα και τη σκοτεινιά της Mordor, κάποια bug υπάρχουν στις κινήσεις του Talion [δεν ανταποκρίνεται πάντα καλά] όμως το παιχνίδι τα σπάει.

Τα σπάει διότι ενσωματώνει τη δράση με διαφορετικές στρατηγικές, διαφορετικούς τρόπους εξόντωσης, εντυπωσιακές αναβαθμίσεις του ήρωα από εκεί που δεν το περιμένεις και μία ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα.

Εκεί που το 2014 έχασε η Ubisoft με τα Assassin’s Creed Rogue και Unity, κέρδισε η Monolith.

 

Εικόνες

December 30, 2014

Assassin’s Creed Rogue

Το Assassin’s Creed Rogue στην ουσία είναι το 1/4 του Assassin’s Creed Black Flag σε περιεχόμενο στην ίδια τιμή.

Αυτό. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.

Στην ουσία είναι μία προσπάθεια της Ubisoft να δείξει ότι δεν έχει γραμμένους εντελώς στα παλαιότερα της τους κατόχους της κονσόλας XBOX 360 και λάτρεις της σειράς AC.

Φορτσάροντας και δίνοντας τον καλύτερό της εαυτό – μόνο στα γραφικά δυστυχώς – με το Assassin’s Creed Unity για τις κονσόλες ΧΒΟΧ ΟΝΕ και PS4, σκέφτηκε “ας δώσω στον πτωχό λαό των παλαιών κονσολών – τους φτωχομπινέδες – μισό παιχνίδι Assassin’s Creed να πάει το παλιάμπελο.”

“Ας τους φτιάξω τάκα-τάκα και ένα διαφορετικό σενάριο για να μην νομίζουν ότι δεν έχουμε ιδέες” σκέφτηκε.

Και κυκλοφόρησε το 2014 το Rogue με πρωταγωνιστή έναν Assassin που στη συνέχεια μέσα από γνωστά και γραφικά σεναριακά κλισέ έγινε Templar στο πλευρό του Heytham Kenway, του πατέρα του Connor που γνωρίσαμε από το AC3.

Θα μου πεις “τρίχες κατσαρές”, θα σου απαντήσω “συμφωνώ απολύτως”.

Η πλοκή του παιχνιδιού, ψιλό-χοντρό-ρυχή. Ο Shay Cormac ήταν Assassin στο πλευρό του Achilles, του μελλοντικού μέντορα του Connor και επειδή έγινε μία στραβή με ένα από τα artifacts που ραίνουν από ‘δω κι από ‘κει με συνέπεια να καταστραφεί μία πόλη, ο Shey αποφάσισε να γίνει Templar. Και εκεί λες ή είναι τίγκα στα κόμπλεξ ο Shay ή στην Ubisoft μας κοροϊδεύουν. Μάλλον το δεύτερο.

Ας πάει στα κομμάτια το σενάριο, το παιχνίδι όμως; Είναι ακριβώς ίδιο με λίγες προσθήκες με το Black Flag.

Δηλαδή, παίρνετε το καραβάκι σας, τραβάτε σε διάφορα μέρη, επιτίθεστε σε καράβια και σε φρούρια και όλα αυτά το χειμώνα, σε μία Καραϊβική και έναν Ατλαντικό με παγόβουνα [ό,τι να ‘ναι].

Σε αυτό το παιχνίδι δεν θα σώζετε σκλάβους, αλλά θα ψάχνετε τους ρουφιάνους που καιροφυλακτούν για να σας σκοτώσουν, θα κατασκευάζετε βόμβες διαφόρων τύπων και θα παίζετε στο μεγαλύτερο ποσοστό του παιχνιδιού που λαμβάνει χώρα στη στεριά σε stealth mode.

Νταξ’ πλάκα έχει με τις βόμβες, μετά από λίγο μόλις αρχίζετε να καταλαμβάνεται περισσότερα φρούρια, συνειδητοποιείτε ότι οι πίστες είναι ίδιες με μικρές παραλλαγές.

Η ιστορία της σειράς που διηγείται πως ένας Assassin επέλεξε την αδελφότητα των Templar έχει πολύ ενδιαφέρον.

Το Assassin’s Creed Rogue όμως έχει καταφέρει να την κάνει αδιάφορη.

Αναλώνεται ο χρήστης στο κυνήγι – αυτό είναι το υποτιθέμενο κίνητρο – Assassins παρά να δίνει βάρος στον χαρακτήρα και τους λόγους της επιλογής του.

Οι τόποι περιήγησης είναι το γνωστό Homestead, η Νέα Υόρκη και λίγο από Παρίσι.

Φυσικά για μία ακόμη φορά θα χρειαστεί να κυνηγήσετε αγριόγατες, λύκους, αλεπούδες, λαγούς, αρκτικές φάλαινες – αυτές με το κέρατο – και διάφορα τέτοια.

Κάθε φορά που καταλαμβάνεται ένα φρούριο και μία αποθήκη με υλικά αυξάνεται την αξία της περιουσίας σας και συνεπώς αυξάνεται το ποσό που μπαίνει κάθε 20 λεπτά στην τράπεζα.

Μέσα σε όλα μαζεύετε κρυστάλλους, παρτιτούρες, διαμάντια, λύνετε κάποιους γρίφους, βρίσκετε θησαυρούς, κομμάτια από ένα θρυλικό σπαθί και χάρτες για κρυμμένους θησαυρούς που αν καταλάβετε ποτέ που βρίσκονται αυτές οι τοποθεσίες να μου τρυπήσετε τη μύτη.

Ξεχάστε τα τιρκουάζ κρυστάλλινα νερά και τις ζούγκλες των νησιών της Καραϊβικής.

Τώρα το τοπίο είναι χιονισμένο και η θάλασσα με παγόβουνα.

Συγκρίνοντας το πρώτο Assassin’s Creed με το Rogue, αποκαλύπτεται η θλιβερή διαπίστωση ότι λείπει η εμπειρία της περιήγησης, της εξερεύνησης.

Πλέον το παιχνίδι επικεντρώνεται στα objectives περισσότερο και λιγότερο στις διασκεδαστικές στιγμές που κάποτε είχαμε καθώς σκαρφάλωνε ο Etzio το Pantheon, ή τον πύργο του Γαλατά, ή το παλάτι των Δόγηδων στη Βενετία.

Περιληπτικά, αν έχετε περίπου 50 ευρώ να πετάξετε, πάρτε το παιχνίδι.

Αν τσιγκουνεύεστε, πολύ καλά κάνετε οπότε κρατήστε τα χρήματά σας για κανένα Shadows of Mordor που τα σπάει.

 

Εικόνες

June 19, 2014

Watch Dogs

 

Ναι κυρίες και κύριοι, επιτέλους κυκλοφόρησε το παιχνίδι που περιμέναμε εδώ και δύο χρόνια.

Ας ξεκινήσουμε ως εξής: το παιχνίδι είναι ά-ψο-γο!

Ε, εντάξει, έχει τις παθογένειες του, τα bug του, ψιλοθεματάκια με το χειρισμό του πρωταγωνιστή κατά τη διάρκεια καταδίωξης, αλλά αυτές είναι λεπτομέρειες.

Το παιχνίδι είναι άπαικτο, με την καλή έννοια.

Να μαζέψω λίγο τον ενθουσιασμό και να συνεχίσω με την πλοκή που είναι άπαικτη κι αυτή.

Η αποκάλυψη των μαζικών παρακολουθήσεων από την NSA από τον Edward Snowden ενέπνευσε τηλεοπτικές σειρές [Person of Interest] αλλά και παιχνίδια, όπως το Watch Dogs.

Η ιστορία έχει ως εξής, ο Έινταν, ωραίος και σέξι άντρας φυσικά, είναι hacker [με την κακή έννοια]. Χειρίζεται ένα σύστημα, το ctOS, το οποίο είναι εγκατεστημένο στο Chicago και παρακολουθεί όλους τους κατοίκους της πόλης.

Δεν έχει ηθικές αναστολές καθώς χακάρει λογαριασμούς διεισδύοντας κατά παραγγελία στο σύστημα για να αποκαλύψει μυστικά, κώδικες, ή ακόμα και να σκοτώσει.

Μέχρι που σε μία από τις δουλειές το τίμημα ήταν μεγαλύτερο, η ζωή της ανιψιάς του.

Και μπαίνοντας σε σεναριακά κλισέ, το παιχνίδι ξεκινά με τον ωραίο [αχ] Έινταν να ψάχνει να βρει τη σχέση του θανάτου της ανιψιάς του με κάποιον από τους πρώην συνεργάτες του.

Η πλοκή αποκαλύπτεται μέσα από απαγωγές, εκβιασμούς, ανατροπές και πολλή μα πολλή δράση.

Όποιος παίζει Assassin’s Creed θα δει αρκετές ομοιότητες στο gameplay με το Watch Dogs – στο κάτω-κάτω από την ίδια εταιρία σχεδιασμού προέρχονται και τα δύο παιχνίδια.

Οι παρακολουθήσεις, οι καταδιώξεις, ο χάρτης, οι παράπλευρες αποστολές που βοηθούν στην αναβάθμιση του χαρακτήρα είναι τα κοινά σημεία του Watch Dogs με το Assassin’s Creed.

Το Watch Dogs όμως, σε αντίθεση με ό,τι άλλο έχετε παίξει, δεν επαναλαμβάνεται, δεν είναι βαρετό και σε καμία στιγμή δεν είναι κουραστικό.

Θέλεις να παίζεις όλη την ώρα, μέχρι να βρεις τι παίζει, ποιος είναι ποιος και ποια είναι η συνέχεια της ιστορίας.

Το έχουμε ξαναπεί, το άλφα και το ωμέγα, για ένα πολύ καλό παιχνίδι περιπέτειας είναι το καλό σενάριο και εδώ το σενάριο είναι η κινητήρια δύναμη που σε κάνει να κυνηγάς την βασική ιστορία και όχι τις παράπλευρες.

Λοιπόν, ο Ένταν τι μπορεί να κάνει;

Σχεδόν τα πάντα!

Μπορεί να χακάρει σε λογαριασμούς και να κλέψει τα χρήματα από αυτούς, να μπει στο ctOS σύστημα και να χακάρει τους υπολογιστές και τις κάμερες των κατοίκων της πόλης και να δει πόσο ανώμαλος είναι ο καθένας [τελικά είναι πολλοί οι ανώμαλοι στο Chicago].

Μπορεί πουλήσει κλοπιμαία στο ενεχυρονδανειστήριο και να αγοράσει ανταλλακτικά για να κατασκευάσει βόμβες, ή άλλα gadget που προκαλούν συσκότιση κλπ.

Μπορεί να αγοράσει όπλα και σφαίρες, μπορεί να οδηγήσει αυτοκίνητο, νταλίκα, μοτοσυκλέτα, σκάφος θαλάσσης. Μπορεί να τρέξει, να κρυφτεί, να παρακολουθεί μέσω των διαφόρων καμερών ώστε να διεισδύσει εκεί που επιθυμεί. Μπορεί να κολυμπήσει, να ανέβει σκάλες, να βρεθεί σε μάχη σώμα με σώμα.

Μπορεί να χακάρει τα οδικά φανάρια, τα ελικόπτερα, τις μπαριέρες, τις πόρτες των γκαράζ και γενικά ό,τι ηλεκτρονικό υπάρχει στην πόλη.

Ναι, κάνει σχεδόν τα πάντα.

Ταυτόχρονα μπορεί να αναβαθμιστεί καθώς αποκτά περισσότερη εμπειρία, ξέρετε τώρα, τα γνωστά.

Στο Assassin’s Creed όταν ήθελες να παίξεις multiplayer έπρεπε να βάλεις το δεύτερο CD του παιχνιδιού.

Στο multiplayer του Watch Dogs μπορείς να παίξεις ανά πάσα στιγμή δίνοντας την αίσθηση ότι δεν φεύγει ο ήρωας από την πλοκή.

watchdogs_8

Δηλαδή εκεί που χρησιμοποιείς το κινητό σου για να χρησιμοποιήσεις τον profiler και να χακάρεις λογαριασμούς ανύποπτων πολιτών, σου έρχεται ειδοποίηση με μωβ χρώμα ότι κάποιος προσπαθεί να σου κλέψει τα αρχεία. Αν δεχθείς το challenge, θα μπεις σε multiplayer mode, για να βρεις τον δράστη προτού αποκτήσει το 100% των αρχείων σου.

Πέρα από τη βασική αποστολή, υπάρχουν και παράπλευρες αντίστοιχες αποστολές που εφόσον επιτευχθούν δίνουν πόντους εμπειρίας για μελλοντικές αναβαθμίσεις του χαρακτήρα.

Επίσης στο παιχνίδι, μπορείτε να παίξετε πόκερ και ύποπτα κατώγια, να παίξετε mini arcade, Super Mario τύπου παιχνίδι, να παίξετε με αγώνες ταχύτητας με αυτοκίνητα αμολώντας το nitro στην ευθεία και άλλα πολλά.

Όσον αφορά τα γραφικά τώρα, θυμάστε το trailer του Watch Dogs στην έκθεση E3 δύο χρόνια πριν που μας άφησε κάγκελο;

Ε, καμία σχέση.

Τα γραφικά που μας υποσχέθηκαν σε αυτό το παιχνίδι δεν υπήρξαν ποτέ.

Άλλο αρνητικό, πέρα από τα διάφορα bug είναι η δυσκολία χειρισμού του πρωταγωνιστή παρότι το σύστημα στόχευσης είναι πολύ καλύτερο από το GTA.

Όταν μετακινείτε τον ήρωα από γωνία σε γωνία και από σημείο προφύλαξης σε άλλο για να μην σας εντοπίσουν οι εχθροί, είναι πολλές οι φορές που δεν εμφανίζεται η ένδειξη του  “cover” σε σημεία προσβάσιμα – πράγμα ζόρικο ειδικά όταν είσαστε σε περιοχή όπου οι εχθροί είναι πολλοί και προσπαθείτε με stealth mode να τους εξουδετερώσετε.

Επίσης παρότι η χρήση του όπλου sniper είναι πολύ σημαντική στην πορεία, το crosshair δεν βοηθά στο να εντοπιστεί ο μακρινός στόχος συνεπώς στην πρώτη βολή να μην εξουδετερώσετε τον στόχο σας.

Οι παράπλευρες αποστολές μοιάζουν ίδιες, ειδικά εκείνες που κρύβεστε από τον δράστη και τον παρακολουθείτε μέχρι να κάνει έγκλημα, όπου τότε τον κυνηγάτε μέχρι να τον εξουδετερώσετε.

Αλλά όπως είπαμε… λεπτομέρειες είναι όλα αυτά διότι το παιχνίδι σύμφωνα με την Ubisoft είναι η αρχή για μία σειρά από franchise παιχνίδια – ελπίζουμε με τον ίδιο πρωταγωνιστή.

Οι απόδοση των χαρακτήρων είναι εξαιρετική, ενδυναμώνοντας την πλοκή, οι γρίφοι είναι σε μέτριο επίπεδο, δεν χρειάζεται να ψάχνεις σε walkthrough για να τους λύσεις.

Αν σας άρεσε το LA Noire και το Assassin’s Creed τότε πρέπει να είσαι σίγουρος/η ότι θα σε κερδίσει το Watch Dogs.

 

 

Εικόνες

 

July 18, 2013

Είναι δωρεάν!

Filed under: Editorial — Tags: , , — consolegamez @ 12:23 pm

Κάτι έπαθε η Microsoft, μάλλον την έπιασαν οι τύψεις τώρα με τις αποκαλύψεις περί εμπλοκής της στις παρακολουθήσεις της υφηλίου μετά το whistleblowing του κυρίου Snowden και δίνει παιχνίδια τζάμπα.

Ε… όχι ακριβώς, αλλά μερικά παιχνίδια, δύο για την ακρίβεια τα δίνει εντελώς μα εντελώς δωρεάν.

Αν δεν έχεις παίξει ποτέ το Assassin’s Creed II, τώρα μπορείς να το κατεβάσεις από το XBOX Marketplace [φυσικά αν έχεις Gold membership] τζάμπα – εντελώς όμως.

Και καθώς χαζεύεις στο Marketplace, κατέβασε και το Spartacus Legends να γουστάρεις, το οποίο από μόνο του είναι δωρεάν.

Όλα αυτά με την ελπίδα στο άμεσο μέλλον να μπορούμε να κατεβάζουμε ολόκληρα παιχνίδια τζάμπα, απλά επειδή είναι παλιά.

Δεν νομίζω να χαλάει κανέναν αυτό, έτσι;

Spartacus Legends

Filed under: Reviews,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 11:50 am

Αν δεν έχετε δει τη σειρά, να τη δείτε!

Αίμα, σεξ και μετά ξανά αίμα και ξανά σεξ, ξεκοιλιάσματα, κομμένα κεφάλια που απογειώνονται στην αρένα και πολλοί, καλογυμνασμένοι γκόμενοι – ξεβράκωτοι. Οφθαλμόλουτρο. Το Game of Thrones μπροστά του φαντάζει σύναξη προσκοπίνων.

Αν έχετε δει τη σειρά, τότε είστε έτοιμος – εχμ, ή έτοιμη – να παίξετε το δωρεάν παιχνίδι που παρέχει η Ubisoft για τα Gold μέλη της κονσόλας XBOX360.

Οι κανόνες είναι απλοί, δεν υπάρχουν κανόνες.

Σφάξτε τον αντίπαλό σας και αν στο τέλος τον εκτελέσετε εντυπωσιακά, κερδίζετε την εύνοια του κοινού.

Δηλαδή όπως γινόταν στην αρχαία Ρώμη και στην νέα Ελλάδα της μοντέρνας εποχής της ανθρωποφαγίας.

Το παιχνίδι είναι ένα ντεμί υβριδικό RPG [ας πούμε] με μπόλικο beat-em-up.

Ένα Tekken, λιγότερων απαιτήσεων, χωρίς εντυπωσιακά γραφικά και power-up trance μουσική [προφανώς δεν ταιριάζουν σε αρχαία Ρώμη καγκούρικα πριόνια], με αρκετό αίμα [λιγότερο από το Gears of War] και με την δυνατότητα αναβάθμισης των μονομάχων που παρέχονται.

Ξεκινάς να παίζεις με τον Σπάρτακο [τον νέο διότι ο Σπάρτακος της πρώτης σεζόν έφυγε από τη ζωή – άσε πολλή στενοχώρια με το παλικάρι].

Μαθαίνεις τα βασικά, δηλαδή πως να κάνεις combos, πως να αμύνεσαι, ξέρεις τα γνωστά.

Το μαγαζάκι στην Κάπουα [γουατέβερ] προσφέρει από αγορά μονομάχων για το Λούντις, μέχρι όπλα, βρακιά [ε ναι, τότε φορούσαν τσίγκινα βρακιά], πέδιλα [όχι σχεδιαστή, τα γνωστά πέδιλα τα Ρωμαϊκά] και powerups.

Κάνοντας τα σωστά “ψώνια” από την αγορά, ο μονομάχος πέρα από το γεγονός ότι μπορεί να αμύνεται γρηγορότερα, να αντέχει περισσότερο η μπάρα της ζωής του και να αποκτά περισσότερη ευλυγισία, τα αξεσουάρ έχουν και μία δεύτερη σημασία: να εντυπωσιάζουν το κοινό της αρένας.

Δηλαδή αγοράζεις ένα βρακί το οποίο σου αυξάνει την άμυνα και την ταχύτητα αλλά και όταν σε βλέπει το λυσσασμένο Ρωμαϊκό κοινό με αυτό να εντυπωσιάζεται και κατά συνέπεια αυξάνεται το μέτρο της αποδοχής.

Η αποδοχή και ο εντυπωσιασμός ανεβάζει στα επόμενα επίπεδα τον μονομάχο, ξεκλειδώνοντας περισσότερες και δυσκολότερες πίστες, νέους μονομάχους και νέα γκαρνταρόμπα βρακιών [και όχι μόνο] στο μαγαζί της Κάθκα.

Οι μονομάχοι αγοράζονται σύμφωνα με τα προσόντα τους [όχι αυτά που νομίζεις βρε, τα άλλα]!

Μονομάχοι που μάχονται με τρίαινα, με σπαθί και ασπίδα, με μαχαίρια, με σπαθιά, με βαριοπούλες.

Και χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με το πόσα νομίσματα έχετε κερδίσει.

Φυσικά η Ubisoft δεν έβγαλε ένα δωρεάν παιχνίδι επειδή γενικά αγαπά τους gamer.

Της μόδας εδώ και λίγα χρόνια είναι τα in-app purchases.

Ασημένια νομίσματα μπορείτε να βγάλετε αρκετά, αλλά χρυσά λαμβάνετε μόνο όταν αναβαθμιστεί το Ludis σας και αν αγοράσετε μέσω του XBOX Marketplace.

Μην απατάστε, τα χρυσά νομίσματα – που αγοράζουν σούπερ μονομάχους, σούπερ όπλα και σούπερ βρακιά – είναι πολύ ακριβά.

Δηλαδή, καλύτερα να αγοράσετε ένα καινούριο παιχνίδι από το XBOX Marketplace – ένα πράγμα.

Πάντως μπορείτε να συνεχίσετε να παίζετε και με αυτά που σας βραβεύει το παιχνίδι, ή και χωρίς αυτά.

Τι αξία θα είχε ένα beat-em-up παιχνίδι χωρίς online multiplayer και final bosses.

Το Spartacus Legends, τα έχει όλα αυτά.

Μπείτε στην αρένα και περιμένετε μέχρι να εμφανιστεί ένας συνδεδεμένος παίκτης για να τον κάνετε φιλέτο.

Τα bosses, μεγάλο αγγούρι.

Παίζετε με τους πρωταγωνιστές της σειράς οι οποίοι οκ… είναι πρακτικά αήττητοι εκτός αν αγοράσετε μερικά χρυσά νομίσματα και αποκτήσετε κάποιον σούπερ μονομάχο για το Ludis σας αφού πρώτα τον κάνετε τούμπανο στα power-ups και τα βρακιά τιτανίου – λέμε τώρα.

Να πούμε την αλήθεια, παρότι το gameplay, τα combos και οι κινήσεις δεν είναι επιπέδου Tekken, πόσο μάλλον Dead or Alive, το κίνητρο για να παίζεις μέχρι να σου σαπίσουν τα δάχτυλα είναι η πορεία από τις φτωχές αρένες των Ludis, στις αρένες επιπέδου Κολοσσαίο αντιμετωπίζοντας πολλούς και διάφορους μονομάχους που καλό θα ήταν να τους εκτελείτε για να μην τους ξαναβρείτε μπροστά σας.

Καθώς ο μονομάχος σας προχωρά σε νέες δυσκολότερες αρένες, υπάρχει ο κίνδυνος να χάσετε από τον αντίπαλο αφού εκτελέσει εντυπωσιακά τον μονομάχο σας.

Σε εκείνο το σημείο δίδεται η επιλογή να αναστήσετε τον αντίπαλο με XXX νομίσματα ή να τον αφήσετε να τον φάνε τα λιοντάρια.

Αν τον αναστήσετε – πληρώνοντας – την επόμενη φορά που θα εκτελεστεί από άλλο [ή και τον ίδιο] αντίπαλο, θα χρειαστεί να πληρώσετε μεγαλύτερο ποσό για να τον φέρετε πίσω από τα Ιλίσια Πεδία.

Αν αγαπάτε τον μονομάχο σας, θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα τον κλάψετε. Αλλά δεν πειράζει, διότι κάθε 30 λεπτά, ανανεώνεται η αγορά μονομάχων και μπορείτε να αποκτήσετε έναν καλύτερο, δυνατότερο και γρηγορότερο δούλο [ναι, δούλοι είναι και ας αποφεύγει το παιχνίδι να το υπενθυμίζει – διότι κανείς δεν θέλει να σκοτώνει δούλους].

Τα γραφικά δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, δηλαδή η Ubisoft θα μπορούσε να αφιερώσει λίγο παραπάνω χρόνο να σχεδιάσει καλύτερα τους μονομάχους, τις κινήσεις τους και τους περιβάλλοντες χώρους.

Η φόρτωση του παιχνιδιού γενικά είναι αργή, εφόσον το παιχνίδι παίζεται μόνο με online σύνδεση.

Ασήμαντες λεπτομέρειες είναι φυσικά όλα αυτά αφού το παιχνίδι ξεπερνά τα όρια του εθισμού και πάει σε επίπεδα άγνωστα στον κόσμο του gaming.

 

Εικόνες

 

March 16, 2013

Devil May Cry

Filed under: Playstation,Playstation Reviews,Reviews,XBOX,XBOX Reviews — Tags: , , , , , — Mad Scientist @ 1:26 pm

Βρε καλώστον ασπρομάλλη Dante και πάλι αναμεσά μας ο δαιμονοφάγος… Ε, για μια στιγμή, άσπρη τρίχα ούτε για δείγμα και ένα τσουτσέκι με κοντό μαλλί στη θέση του… Τι θέλει αυτό το γατάκι σε ένα παιχνίδι που θα έπρεπε, σε ένα ιδανικό κόσμο, το κουτί και το δισκάκι να στάζουν τεστοστερόνη; Αυτή είναι η πρώτη εντύπωση από το νέο Devil May Cry. Ξεκινάω μουδιασμένα, άραγε τι έκαναν στον cool τυπά που καθόρισε τη σειρά, και ποιο είναι τελοσπάντων αυτό το pool boy που τον αντικατέστησε;

Μερικές αποστολές μετά και καθώς τα πτώματα δαιμόνων κείτονται στα κοκκαλιάρικα πόδια μου, μπαίνω στο νόημα… Ω ναι, αυτός ΕΙΝΑΙ ο Dante!

Η σειρά Devil May Cry δεν φημιζόταν ποτέ για την ιστορία της. Ο κόσμος δομούνταν γύρω από τον ήρωα και ψήγματα σεναρίου υπήρχαν διασκορπισμένα σε αυτόν, αλλά η αφήγηση(σ.σ. η ποια;) χώλαινε. Το νέο παιχνίδι της σειράς προσπαθεί να πει μια ιστορία, μια ενδιαφέρουσα ιστορία αν μη τι άλλο, και τα καταφέρνει αρκετά καλά. Οι λίγοι χαρακτήρες που υπάρχουν είναι ενδιαφέροντες και ο νεός Dante μοιάζει επιτέλους με πραγματικό χαρακτήρα και όχι με μια action καρικατούρα(σ.σ. badass καρικατούρα, αλλά καρικατούρα). Το Όσκαρ σεναρίου δεν κινδυνεύει άμεσα, αλλά ρε γαμώτο το παλέψαμε λίγο πέρα από τις «ατάκες της μιας μάχης». Ας μη γελιόμαστε όμως, κανείς δεν αγοράζει τα παιχνίδια αυτά για να βλέπει τυπάδες να συνομιλούν για τον καιρό, ενώ σφάζονται την ώρα του τσαγιού…

Περνάμε λοιπόν στον πυρήνα της εμπειρίας με τον βαθυστόχαστο προβληματισμό μας να σείει τα θεμέλια αυτού του review: «πως είναι το σφάξιμο των δαιμόνων;».

Όσοι φαν των παλιότερων παιχνιδιών ήταν έτοιμοι να πέσουν από το παράθυρο, ας επιστρέψουν στις θέσεις τους, γιατί απλά το gameplay τα σπάει. Πέρα από τα συνηθισμένα πιστόλια (Ebony και Ivory) και το πιστό μας σπαθί (Rebellion) , ο Dante μπορεί να κόβει δαιμονικούς (σ.σ. μην το πεις…) πισινούς (σ.σ. ουφ το σωσες…) με τη βοήθεια γρήγορης εναλλαγής ανάμεσα σε 4 επιπρόσθετα δαιμονικά και αγγελικά όπλα. Σαν αποχαιρετήσουν το μάταιο τούτο κόσμο, οι δαίμονες αφήνουν πίσω λαχταριστά orbs απαραίτητα για την αναβάθμιση των όπλων και των κινήσεων του Dante. ΟΚ δεν ξαναγράφεται η ιστορία του gaming, αλλά είναι ένα σύστημα αναβάθμισης δοκιμασμένο και λειτουργικό.  Παρόλο τον ορυγμαγδό επιλογών, το combat παραμένει προσβάσιμο, ακόμα και για άτομα που δεν έχουν παίξει προηγούμενα παιχνίδια της σειράς.   Aυτό είναι και το μεγάλο επίτευγμα του νέου παιχνιδιού.

 Παλιότερα, αν δεν είχες κάνει συμφωνία με τον κλαψιάρη Διάολο(σ.σ. έναντι της λαχταριστής ψυχούλας σου, γιατί από ευρώ δεν έχει ούτε για δείγμα), το να πετύχεις τα combos του παιχνιδιού ήταν μια λίγο πονεμένη – για τα δάχτυλα – ιστορία…

Τώρα το παιχνίδι έχει ένα πιο προσβάσιμο σύστημα μάχης, το οποίο όμως αφήνει αρκετά περιθώρια για πειραματισμούς στους πιο έμπειρους παίχτες. Μόνο ίσως μελανό σημείο είναι η απουσία lock on στα πιστόλια το οποίο συνηθίζεται μεν, αλλά αναγκάζει τον παίχτη πολλές φορές χειροκίνητα να τροποποιεί την κάμερα , διακόπτοντας την ροή των combos (σ.σ. και ναι θα θες να κάνεις combos για να γεμίζει η οθόνη σου με χαρακτηρισμούς brutal, awesome, super badass, extremely gay  – αυτό το βαλα εγώ αλλά θα έπρεπε να υπάρχει για τα μάπα combos – με πολλά θαυμαστικά ). Επίσης, έχω την αίσθηση ότι τα boss fights είναι αρκετά εύκολα σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, αν και αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό, και εν τέλει υπάρχουν πολλά επίπεδα δυσκολίας για όλα τα γούστα(σ.σ. γιατί δικαίωμα στο μαζοχισμό έχουν όλοι, και κανείς να μην σας πείσει ποτέ για το αντίθετο). Γενικά το παιχνίδι έχει ένα στιβαρό story mode της τάξης των 8-10 ωρών, με διάσπαρτα challenge modes, και μεγάλο replay value στα ανώτερα επίπεδα δυσκολίας μιας και το σύστημα μάχης είναι υπέροχο. Υπάρχει επίσης κι ένα extra challenge mode εκτός ιστορίας, όπου ο παίχτης αντιμετωπίζει κλιμακούμενης δυσκολίας κύματα εχθρών.

Τεχνικός τομέας… Ο Διάβολος μας κλείνει πονηρά το μάτι… Δεν έχει κλάματα σήμερα…

Όσον αφορά τον τεχνικό τομέα , το παιχνίδι είναι άψογο. Τα περιβάλλοντα είναι λεπτομερή και έχουν ποικιλία. Καλοσχεδιασμένα και τα σαπάκια οι δαίμονες, αν και ίσως χρειαζόταν λίγο μεγαλύτερη ποικιλία εχθρών. Ο ήχος ντύνει όμορφα όλο το πακέτο και σε πορώνει τόσο όσο χρειάζεται, για να σφάξεις και τον επόμενο δαίμονα με την ίδια ένοχη ευχαρίστηση. Και ναι η φωνή του Dante είναι μια χαρά και δε σου ρχεται να ξεριζώσεις τα αυτιά σου όταν μιλάει, το οποίο είναι πάντα θετικό. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο ότι το frame rate παραμένει διαρκώς σταθερό και οι μάχες έχουν μια αδιάκοπτη ροή (σ.σ. σαν να μιλάει ο Αδώνης όταν πουλάει βιβλία ένα πράγμα, με μια ανάσα).

Άντε τελείωνε, έχουμε να παίξουμε και το παιχνίδι…

 Είναι αλήθεια ότι το νέο Devil May Cry αντιμετωπίστηκε με επιφύλαξη από μεγάλη μερίδα ένθερμων οπαδών της σειράς. Λίγο η αλλαγή στο design του ήρωα, λίγο το πιο γενναιόδωρο scoring και σύστημα μάχης οδήγησαν σε αρκετές και έντονες διαμαρτυρίες(σ.σ. ΟΚ δεν έκαιγαν και τα σουτιέν τους στο Σύνταγμα – και στο κάθε «Σύνταγμα» ανά την υφήλιο – αλλά έθαβαν το παιχνίδι χωρίς να του δώσουν μια ευκαιρία). Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρόκειται για ένα άρτιο action παιχνίδι που πήρε στο σχεδιασμό του μερικές γενναίες αποφάσεις, στην προσπάθεια να εξελιχθεί και να μην τελματώσει. Συγχωρήστε με όμως τώρα, γιατί έχω ένα φουλ φορτισμένο χειριστήριο κι ένα Διάβολο έτοιμο να κλάψει, κρίμα να τον αφήσω να περιμένει…

 

Εικόνες

 

Older Posts »

Powered by WordPress