Φοράω το σορτσάκι μου, τη φανέλα με το αγαπημένο μου νούμερο και δένω σφιχτά τα κορδόνια στα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια. Είναι Φθινόπωρο και πάλι… Σαν γνωστός αθλητής του καναπέ, με μεγάλη καριέρα στο παλμαρέ μου, σπριντάρω για το κοντινότερο μαγαζί με videogames. Aγοράζω το Fifa13, αλήθεια τι μπορεί να πάει στραβά; Επίσημες άδειες για αναρίθμητα πρωταθλήματα , ένα ανασχεδιασμένο interface και άπειρα online modes. Μετά βάζω το δισκάκι στο PS3…
Σίγουρα ο “Θεός του ποδοσφαίρου” έχει ευλογήσει το παιχνίδι αυτό, ή μήπως όχι;
Το ανασχεδιασμένο μενού δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά κάνει τη δουλειά του. Η ουσία όμως, όπως σε κάθε ποδοσφαιράκι, είναι το “πως παίζει το παιχνίδι (gameplay)”. Όλα τα περιτυλίγματα του κόσμου δεν μπορούν να σώσουν ένα παιχνίδι αυτού του τύπου, αν δεν παίζει “όπως πρέπει”. Μετά από αρκετά ματς αφήνω το χειριστήριο κάτω…
Καλοί άνθρωποι είμαστε μωρέ, ας δούμε τα θετικά…
H αναπαράσταση της κίνησης των παιχτών(animation) είναι όπως πάντα μοναδική, τίποτα δεν προσεγγίζει το πραγματικό ποδόσφαιρο περισσότερο. Το κανονικά σουτ είναι αισθητά βελτιωμένα ως αποτελεσματικότητα ενώ – επιτέλους- έχει επέλθει μια ισορροπία στην κατάχρηση του R1 (σ.σ. μέχρι και το παιδί για τα νερά έβαζε γκολ με φάλτσο έξω από τη μεγάλη περιοχή σε παλιότερα παιχνίδια της σειράς). Οι πάσες δουλεύουν πολύ σωστά και υπάρχει και μία μικρή αισθητική αναβάθμιση στο παιχνίδι, με τα γραφικά στα γνωστά καλά επίπεδα. Σε επίπεδο ήχου η ατμόσφαιρα στο γήπεδο αναπαρίσταται άψογα, με τις ιαχές των οπαδών να δονούν την ατμόσφαιρα. Ο σχολιασμός ικανοποιητικός, αλλά το κεντρικό δίδυμο έχει αρχίσει να κουράζει μετά από τόσα χρόνια. Όλα καλά λοιπόν; Λυπάμαι, την πατήσαμε…
Ποιος ¨σκότωσε” το gameplay; Γρήγορα φωνάξτε το CSI…
Το πραγματικό “έγκλημα” στο φετινό FIFA είναι ο ρυθμός του παιχνιδιού… H κατασκευάστρια εταιρεία (ΕΑ) επέλεξε να ισχυροποιήσει σε μεγάλο βαθμό το επιθετικό παιχνίδι, δίνοντας απίστευτη ελαστικότητα στις κινήσεις και ντρίμπλες των επιθετικών παιχτών (σ.σ. ντριμπλάρει ως και ο Τοτσέ και όλοι ξέρουμε πόσο “το έχει”…) . Επίσης, έχει υιοθετηθεί η στρατηγική των αδιάκοπων τρεξιμάτων από παίχτες (όλων των θέσεων) για να δεχτούν πάσα. Θεωρητικά αυτά είναι όλα θετικά όταν επιτίθεσαι, έτσι;
Τι γίνεται όμως όταν αμύνεσαι;
Θα μιλήσω με βάση την προσωπική μου εμπειρία με το παιχνίδι. Οι αμυντικοί μου πολλές φορές χόρευαν ζεϊμπέκικο μετά από μία αποτυχημένη προβολή για να “γιορτάσουν” το γκολ που ερχόταν, μιας και έχαναν τη θέση τους στο χορτάρι εντελώς μετά από μια αποτυχημένη προβολή… Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, μετά από στημένη φάση στη μία περιοχή και μακρινό διώξιμο από την άμυνα, έβγαινε αντεπίθεση τριών εναντίον ενός (!) στην άλλη άκρη του γηπέδου και ο κακομοίρης ο αμυντικός έβγαζε λευκή σημαία για να παραδοθεί (σ.σ. αααχχχ… που είναι ένα Καλάσνικοφ όπως στο Call of Duty για να “αμυνθείς” όπως πρέπει…). Κάποια στιγμή είδα και τον τερματοφύλακα με μυστρί και τούβλα να χτίζει το τέρμα, μπας και γλιτώσει κανένα γκολ… Ουσιαστικά ο χειρισμός ανταποκρίνεται ικανοποιητικά, αλλά το παιχνίδι δεν παρέχει στο χρήστη τα απαραίτητα “όπλα” ώστε να αμυνθεί αποτελεσματικά και εκεί βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα του φετινού FIFA.
Το παιχνίδι έχει φοβερό πρόβλημα στο ρυθμό/ταχύτητα , κάτι που δε θα διορθωθεί με μελλοντικό patch, γιατί η εταιρεία έχει συνειδητά επιλέξει να αυξήσει την ταχύτητα.
Η αφύσικα αυξημένη ταχύτητα του παιχνιδιού έχει ως αποτέλεσμα, στο online κομμάτι του τίτλου, που ενδιαφέρει και τους περισσότερους, πολλοί παίχτες να παίρνουν τις γρήγορες ομάδες (και ειδικά τη Ρεάλ Μαδρίτης που κάθε παίχτης της είναι Μπολτ και Xαλκ μαζί) και να εκμεταλλεύονται την κατάσταση. Αυτό πάντα συνέβαινε στο παρελθόν, αλλά πλέον η κατάσταση έχει ξεφύγει. Οι νίκες είναι πλέον περισσότερο αποτέλεσμα “πόσων σούπερμαν έχεις στην ομάδα” και πολύ λιγότερο καθαρής ικανότητας του χρήστη.
Πολλές επιλογές δεν σημαίνουν πάντα καλύτερο παιχνίδι…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το FIFA13 παρέχει πληθώρα επιλογών. Στα online modes παίζει χωρίς αντίπαλο, υπάρχει μια διαρκής ενημέρωση του παιχνιδιού για την πορεία των πραγματικών ομάδων στα πραγματικά πρωταθλήματα καθώς και για την φόρμα των παιχτών(σ.σ. το πόσο αυτό επηρεάζει το gameplay δεν είναι βέβαιο και χρειάζεται χρόνος για να αξιολογηθεί). Το offline κομμάτι είναι επίσης λίγο βελτιωμένο με ελαφρά καλύτερο -αλλά και πάλι υπερβολικά μεγάλης διάρκειας- loading. Υπάρχει επίσης ένα λίφτινγκ στο γνωστό Ultimate team mode, στο οποίο φτιάχνεις ομάδα με εικονικές κάρτες στατιστικών/παίχτες και στο οποίο η ΕΑ φαίνεται να έχει επενδύσει σημαντικά(σ.σ.αναρωτιέμαι ειλικρινά πόσοι ασχολούνται με αυτό). Η επιλογή για τη χρήση kinect voice για τις αλλαγές παιχτών και τακτικών είναι πρωτότυπη, αλλά πόσοι έχουν αλήθεια το περιφερειακό της Microsoft; Αντίθετα, η χρήση PS3 Move που υποστηρίζεται είναι απλά περιττή και ευτυχώς προαιρετική. Tέλος, ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στα διάφορα training challenges που είναι διαθέσιμα και ανέλπιστα διασκεδαστικά.
Καιρός για σύνοψη και επιστροφή στον αγώνα…
Συνειδητά επέλεξα να μη συγκρίνω το FIFA13 με τον άμεσο ανταγωνιστή του(σ.σ. σε λίγο καιρό θα αναρτηθεί και το review του PES2013, οπότε ακονίστε τα όπλα σας λεβέντες), μιας και αυτή είναι μια κοντρίτσα περισσότερο για το χαβαλέ. Στα ποδοσφαιράκια , μιας και βγαίνουν κάθε χρόνο, σημαντικό είναι να δεις αν βελτιώνονται σε σχέση με την προηγούμενη έκδοσή τους, ώστε να δικαιολογείται ή όχι η αγορά της τωρινής έκδοσής. Το FIFA13 παρέχει πολλές επιλογές τόσο online όσο και offline, κάτι πάντα θετικό για μια μακροχρόνια gaming επένδυση. Το περιτύλιγμα είναι πολύ καλό, αλλά εκεί που υπήρχε ένα σημαντικό πλεονέκτημα με τον ανταγωνισμό, στο “πως παίζει το παιχνίδι”, αυτό έχει ψαλιδιστεί σημαντικά. Δεν μπορώ με βεβαιότητα να πω αν “ο βασιλιάς είναι γυμνός”, γιατί απλά δεν ξέρω πλέον ποιος είναι ο “βασιλιάς”…
Εικόνες
