Console Gamez Just because we love games

February 20, 2015

Fable

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , , , — consolegamez @ 8:47 am

Ο απέραντος κόσμος του Fable το ταξίδι και η αναζήτηση μέσα από ταξίδια και περιπέτειες μαγεύει και συγκλονίζει όλους εκείνους που ανάλωσαν απερίγραπτες ώρες μπροστά στην οθόνη τους παίζοντάς το.

Τα πλεονεκτήματα: το παιχνίδι βασίζεται στην νέα πλατφόρμα που εισήγαγε το Star Wars Knights of the Old Republic, δηλαδή σύμφωνα με το gameplay του χρήστη ο ήρωας γίνεται ή εγκληματίας, κλέφτης κ.λ.π. ή καλός, συμπονετικός, κοινώς πραγματικός ήρωας.

Μπορείτε εκτός από το να αποκτήσετε χρήματα με τους πιο απίθανους τρόπους για να αγοράσετε όπλα, αντικείμενα και δώρα, να παντρευτείτε αγοράζοντας σπίτι νεόνυμφων και κατά προέκταση προικίζοντας την νέα σύζυγο.

Ακόμα μπορείτε να ανακαλύψετε θησαυρούς παίζοντας παράλληλα και την βασική αποστολή του παιχνιδιού τους οποίους τους ανακαλύπτετε ή με χάρτες με γρίφους ή σκάβοντας σε κάποια σημεία ή ακόμα ψαρεύοντας (δεν κινδυνεύετε να δείτε στο αγκίστρι σας κάποιο σκέπασμα λεκάνης ή κάποια ξεχαρβαλωμένη αρβύλα).

Ο ήρωας γερνάει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού (υπάρχει και αντίστοιχο cheat για να μείνει για πάντα νέος) εφόσον οι περιπέτειες και η εκπλήρωση των αποστολών του επιτυγχάνονται.

Επίσης μπορείτε να στολίσετε το σώμα του πρωταγωνιστή με τατουάζ και να του αλλάξετε την κόμμωση ή το μουστάκι, αντίστοιχα θα είναι μπορεί να είναι ελκυστικός ή απωθητικός ως προς το γυναικείο φύλο. Η μεγαλοψυχία και γενναιοδωρία ανταμείβονται ως προς τον σεβασμό και την εκτίμηση των χαρακτήρων του παιχνιδιού.

Η φιλαργυρία, μοχθηρία και πλεονεξία αμείβεται με πολλά χρήματα, πολύτιμα αντικείμενα, και γάμους με πλούσιες και με εξουσία γυναίκες – με τις αντίστοιχες απολαβές που μπορεί να έχει ένας τέτοιος γάμος 😉 Τέλος ο ήρωας μπορεί για να επικοινωνήσει (στοιχειωδώς) με δύο τρόπους, με την γλώσσα του σώματος και με κάποιες λέξεις τύπου (follow me).

Μειονεκτήματα: Για να επιτύχετε ένα μαγικό ξόρκι, κατά τη διάρκεια κάποιας ενέδρας, πρέπει να πατήσετε τουλάχιστον 3 κουμπιά με αποτέλεσμα να χάσετε αρκετή ζωή αν σας επιτίθενται εχθροί από κοντά.

Τα γραφικά δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ξεπεράσουν εκείνα του Morrowind, ούτε καν να τα προσεγγίσουν. Η μουσική που παίζει «πλάτη» είναι εντελώς ουδέτερη και επαναλαμβάνεται σε πολλά μέρη του παιχνιδιού χωρίς να δίδεται η διαφορετικότητα της κάθε περιοχής της οποίας επισκέπτεται ο ήρωας μέσω αυτής.

Δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία όπλων αν μέσα στο παιχνίδι ανά περιοχή υπάρχουν κάποια «Θρυλικά Όπλα» τα οποία για να τα αποκτήσετε πρέπει να κάνετε τις περισσότερες φορές κάποια κακιά πράξη (προσκομίζετε κακούς βαθμούς).

Μετά από δύο 12ωρα παιχνιδιού ακόμα δεν καταλαβαίνετε γιατί πρέπει να κάνετε όλη την ώρα καλές πράξεις εφόσον οι κακές ανταμείβονται ουσιαστικά.

Πολλές φορές υπάρχει η αίσθηση πως η δράση και οι μικρές αποστολές που αναλαμβάνετε, αποπροσανατολίσουν από τον βασικό στόχο ο οποίος φαίνεται να είναι κι αυτός χαμένος ανάμεσα σε κάποιες άλλες αποστολές που δεν μπορεί να εκτιμηθεί η σημαντικότητά τους.

Μην σας αποθαρρύνουν όλα αυτά διότι το Fable είναι μοναδικό, πρωτοπόρο στο είδος του και εγγυάται πολλές ώρες παιχνιδιού μιας και είναι απερίγραπτα εθιστικό!

Perfect Dark Zero

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 8:18 am

Μετά από τους δι8υράμβους που διαβάσαμε από άλλες διαδικτυακές πηγές για το P.D.Z. το δοκιμάσαμε.

Μέτριο ίσως και κάτω του μετρίου.

Δεν έχει καμία θέση με τους κολοσσούς “Metal Gear Solid” και “Splinter Cell”. Εκμεταλλευόμενο την τεχνολογία XBOX 360 (και μάλιστα λιγότερο του ήμισυ) και την δυνατότητα προβολής των παιχνιδιών σε High Definition τηλεοράσεις εντυπωσιάζει σχετικά γρήγορα.

Η εντύπωση αυτή όμως χάνεται γρήγορα μιας και το παιχνίδι είναι ρηχό χωρίς στοιχεία δυναμικά ώστε να κρατήσουν τον gamer σε ενδιαφέρον.

Το μόνο ενδιαφέρον είναι η αλλαγή χρώματος νυχιού της Joanna Dark που ανάλογα με την στολή και την αποστολή που πρέπει να φέρει εις πέρας γίνεται κόκκινο σκούρο, λευκό περλέ και μοβ.

Δεν θέλησα να προχωρήσω το παιχνίδι για να δω αν κάποια στιγμή κάνει «γαλλικό» (νύχι) ή αν κάποια στιγμή θα με εκπλήξει και θα μου ανατρέψει την κάτω του μετρίου εικόνα που δεν μου άλλαξε για 6 συνεχόμενες αποστολές.

Εικόνες

July 18, 2013

Spartacus Legends

Filed under: Reviews,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 11:50 am

Αν δεν έχετε δει τη σειρά, να τη δείτε!

Αίμα, σεξ και μετά ξανά αίμα και ξανά σεξ, ξεκοιλιάσματα, κομμένα κεφάλια που απογειώνονται στην αρένα και πολλοί, καλογυμνασμένοι γκόμενοι – ξεβράκωτοι. Οφθαλμόλουτρο. Το Game of Thrones μπροστά του φαντάζει σύναξη προσκοπίνων.

Αν έχετε δει τη σειρά, τότε είστε έτοιμος – εχμ, ή έτοιμη – να παίξετε το δωρεάν παιχνίδι που παρέχει η Ubisoft για τα Gold μέλη της κονσόλας XBOX360.

Οι κανόνες είναι απλοί, δεν υπάρχουν κανόνες.

Σφάξτε τον αντίπαλό σας και αν στο τέλος τον εκτελέσετε εντυπωσιακά, κερδίζετε την εύνοια του κοινού.

Δηλαδή όπως γινόταν στην αρχαία Ρώμη και στην νέα Ελλάδα της μοντέρνας εποχής της ανθρωποφαγίας.

Το παιχνίδι είναι ένα ντεμί υβριδικό RPG [ας πούμε] με μπόλικο beat-em-up.

Ένα Tekken, λιγότερων απαιτήσεων, χωρίς εντυπωσιακά γραφικά και power-up trance μουσική [προφανώς δεν ταιριάζουν σε αρχαία Ρώμη καγκούρικα πριόνια], με αρκετό αίμα [λιγότερο από το Gears of War] και με την δυνατότητα αναβάθμισης των μονομάχων που παρέχονται.

Ξεκινάς να παίζεις με τον Σπάρτακο [τον νέο διότι ο Σπάρτακος της πρώτης σεζόν έφυγε από τη ζωή – άσε πολλή στενοχώρια με το παλικάρι].

Μαθαίνεις τα βασικά, δηλαδή πως να κάνεις combos, πως να αμύνεσαι, ξέρεις τα γνωστά.

Το μαγαζάκι στην Κάπουα [γουατέβερ] προσφέρει από αγορά μονομάχων για το Λούντις, μέχρι όπλα, βρακιά [ε ναι, τότε φορούσαν τσίγκινα βρακιά], πέδιλα [όχι σχεδιαστή, τα γνωστά πέδιλα τα Ρωμαϊκά] και powerups.

Κάνοντας τα σωστά “ψώνια” από την αγορά, ο μονομάχος πέρα από το γεγονός ότι μπορεί να αμύνεται γρηγορότερα, να αντέχει περισσότερο η μπάρα της ζωής του και να αποκτά περισσότερη ευλυγισία, τα αξεσουάρ έχουν και μία δεύτερη σημασία: να εντυπωσιάζουν το κοινό της αρένας.

Δηλαδή αγοράζεις ένα βρακί το οποίο σου αυξάνει την άμυνα και την ταχύτητα αλλά και όταν σε βλέπει το λυσσασμένο Ρωμαϊκό κοινό με αυτό να εντυπωσιάζεται και κατά συνέπεια αυξάνεται το μέτρο της αποδοχής.

Η αποδοχή και ο εντυπωσιασμός ανεβάζει στα επόμενα επίπεδα τον μονομάχο, ξεκλειδώνοντας περισσότερες και δυσκολότερες πίστες, νέους μονομάχους και νέα γκαρνταρόμπα βρακιών [και όχι μόνο] στο μαγαζί της Κάθκα.

Οι μονομάχοι αγοράζονται σύμφωνα με τα προσόντα τους [όχι αυτά που νομίζεις βρε, τα άλλα]!

Μονομάχοι που μάχονται με τρίαινα, με σπαθί και ασπίδα, με μαχαίρια, με σπαθιά, με βαριοπούλες.

Και χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με το πόσα νομίσματα έχετε κερδίσει.

Φυσικά η Ubisoft δεν έβγαλε ένα δωρεάν παιχνίδι επειδή γενικά αγαπά τους gamer.

Της μόδας εδώ και λίγα χρόνια είναι τα in-app purchases.

Ασημένια νομίσματα μπορείτε να βγάλετε αρκετά, αλλά χρυσά λαμβάνετε μόνο όταν αναβαθμιστεί το Ludis σας και αν αγοράσετε μέσω του XBOX Marketplace.

Μην απατάστε, τα χρυσά νομίσματα – που αγοράζουν σούπερ μονομάχους, σούπερ όπλα και σούπερ βρακιά – είναι πολύ ακριβά.

Δηλαδή, καλύτερα να αγοράσετε ένα καινούριο παιχνίδι από το XBOX Marketplace – ένα πράγμα.

Πάντως μπορείτε να συνεχίσετε να παίζετε και με αυτά που σας βραβεύει το παιχνίδι, ή και χωρίς αυτά.

Τι αξία θα είχε ένα beat-em-up παιχνίδι χωρίς online multiplayer και final bosses.

Το Spartacus Legends, τα έχει όλα αυτά.

Μπείτε στην αρένα και περιμένετε μέχρι να εμφανιστεί ένας συνδεδεμένος παίκτης για να τον κάνετε φιλέτο.

Τα bosses, μεγάλο αγγούρι.

Παίζετε με τους πρωταγωνιστές της σειράς οι οποίοι οκ… είναι πρακτικά αήττητοι εκτός αν αγοράσετε μερικά χρυσά νομίσματα και αποκτήσετε κάποιον σούπερ μονομάχο για το Ludis σας αφού πρώτα τον κάνετε τούμπανο στα power-ups και τα βρακιά τιτανίου – λέμε τώρα.

Να πούμε την αλήθεια, παρότι το gameplay, τα combos και οι κινήσεις δεν είναι επιπέδου Tekken, πόσο μάλλον Dead or Alive, το κίνητρο για να παίζεις μέχρι να σου σαπίσουν τα δάχτυλα είναι η πορεία από τις φτωχές αρένες των Ludis, στις αρένες επιπέδου Κολοσσαίο αντιμετωπίζοντας πολλούς και διάφορους μονομάχους που καλό θα ήταν να τους εκτελείτε για να μην τους ξαναβρείτε μπροστά σας.

Καθώς ο μονομάχος σας προχωρά σε νέες δυσκολότερες αρένες, υπάρχει ο κίνδυνος να χάσετε από τον αντίπαλο αφού εκτελέσει εντυπωσιακά τον μονομάχο σας.

Σε εκείνο το σημείο δίδεται η επιλογή να αναστήσετε τον αντίπαλο με XXX νομίσματα ή να τον αφήσετε να τον φάνε τα λιοντάρια.

Αν τον αναστήσετε – πληρώνοντας – την επόμενη φορά που θα εκτελεστεί από άλλο [ή και τον ίδιο] αντίπαλο, θα χρειαστεί να πληρώσετε μεγαλύτερο ποσό για να τον φέρετε πίσω από τα Ιλίσια Πεδία.

Αν αγαπάτε τον μονομάχο σας, θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα τον κλάψετε. Αλλά δεν πειράζει, διότι κάθε 30 λεπτά, ανανεώνεται η αγορά μονομάχων και μπορείτε να αποκτήσετε έναν καλύτερο, δυνατότερο και γρηγορότερο δούλο [ναι, δούλοι είναι και ας αποφεύγει το παιχνίδι να το υπενθυμίζει – διότι κανείς δεν θέλει να σκοτώνει δούλους].

Τα γραφικά δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, δηλαδή η Ubisoft θα μπορούσε να αφιερώσει λίγο παραπάνω χρόνο να σχεδιάσει καλύτερα τους μονομάχους, τις κινήσεις τους και τους περιβάλλοντες χώρους.

Η φόρτωση του παιχνιδιού γενικά είναι αργή, εφόσον το παιχνίδι παίζεται μόνο με online σύνδεση.

Ασήμαντες λεπτομέρειες είναι φυσικά όλα αυτά αφού το παιχνίδι ξεπερνά τα όρια του εθισμού και πάει σε επίπεδα άγνωστα στον κόσμο του gaming.

 

Εικόνες

 

June 10, 2013

State of Decay

Filed under: Reviews,Uncategorized,XBOX,XBOX Only — Tags: , , , — Mad Scientist @ 2:22 pm

Είσαι μόνος και χτυπημένος μέσα στο δάσος, το μπαστούνι του baseball που έχεις για όπλο είναι έτοιμο να σπάσει και ήδη ηχούν στα αυτιά σου οι κραυγές των ζόμπι διωκτών σου… Δεν θα τα παρατήσουν, άλλωστε δεν τα παρατάνε ποτέ … Με ότι δυνάμεις έχεις ακόμα, εφορμάς στο σπίτι που αχνοφαίνεται στο βάθος του ξέφωτου. Με το που μπεις μέσα αρχίζεις να οχυρώνεσαι και περιμένεις… Αν τώρα ήρθε η ώρα, δεν θα τους το κάνεις εύκολο, όχι μετά από τόσα που πέρασες, όχι μετά από τόσα που κατάφερες, δεν μπορεί να τελειώσει έτσι… Σκέφτεσαι την κοινότητα πίσω στο οχυρωμένο σπίτι. Πόσα δημιούργησες , πόσα βελτίωσες, άραγε οι υπόλοιποι θα επιβιώσουν από όλο αυτό; Οι κραυγές και τα βογγητά πλησιάζουν, σφίγγεις το μπαστούνι σφιχτά και περιμένεις… Το πρώτο ζόμπι πηδά μέσα από το παράθυρο και το «κανονίζεις», το δεύτερο προσγειώνεται δίπλα σου και το τρίτο χυμάει πάνω σου… Kαθώς τα δόντια του μπήγονται στη σάρκα σου, πετάς την τελευταία μολότοφ που είχες πάνω σου, θα τους πάρεις μαζί σου… Ήρθε το τέλος και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό… Δεν είναι ταινία, είναι το State of Decay και αυτό είναι το είδος της εμπειρίας που σου προσφέρει.

 

Ένας κόσμος μη γραμμικός κι απέραντος, γεμάτος επιζήσαντες, ζόμπι και επιλογές…

Τα γραφικά αυτού του παιχνιδιού δεν θα κερδίσουν βραβεία, χωρίς να ναι άσχημα. Το σύστημα μάχης κάνει τη δουλειά του αλλά έχει αδυναμίες ειδικά στη χρήση των όπλων βολών. Υπάρχει και clipping και tearing μερικές φορές. Κι όμως, όταν μπεις στον κόσμο του παιχνιδιού, αυτά δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει αν θα ψάξεις για νέο καταφύγιο ή θα φέρεις τρόφιμα στο παλιό υπό το φόβο μιας εξέγερσης στην κοινότητα λόγω πείνας. Θα βοηθήσεις εκείνους τους τρεις τύπους ή είναι χάσιμο χρόνου; Θα σκοτώσεις ένα μέλος της κοινότητας που πιθανώς έχει μολυνθεί ή επειδή δεν είσαι σίγουρος θα τον αφήσεις σαν πιθανή ζόμπι ωρολογιακή βόμβα να συνεχίσει να είναι μέλος της; Θα πάρεις τον δυνατό σου χαρακτήρα σε μια φωλιά ζόμπι για εκείνο το αντικείμενο ή δε θα ρισκάρεις γιατί ένας πιθανός θάνατος θα σου στερήσει ΜΟΝΙΜΑ ένα χρήσιμο «γρανάζι» της κοινότητας και ώρες leveling up; Το State of Decay σε βάζει σε σενάρια που πρέπει διαρκώς να ζυγίζεις τις επιλογές σου και να ζεις με τις συνέπειες αυτών. Όπως σε όλα τα open world παιχνίδια υπάρχουν άφθονα πράγματα να κάνεις, σε αντίθεση όμως με παιχνίδια όπως το Grand Theft Auto, αυτά που κάνεις νιώθεις ότι έχουν σημασία και ότι διαμορφώνουν την εμπειρία σου με το παιχνίδι αντί απλά να τη συνοδεύουν…

 

Αν μπορώ να εντοπίσω μια ουσιαστική αδυναμία στο παιχνίδι είναι ότι από την αρχή σε ρίχνει στον κόσμο του και δεν σου «κρατάει καθόλου το χέρι»…

Με το που ξεκινάς το παιχνίδι, προσγειώνεσαι σε έναν κόσμο εχθρικό χωρίς ουσιαστική γνώση του τι να κάνεις. Αυτό ίσως ακούγεται σαν κάτι θετικό για την πρόκληση που παρέχει, αλλά όταν κάποιους βασικούς μηχανισμούς του παιχνιδιού καλείσαι να τους ανακαλύψεις ψάχνοντας τυχαία στα μενού, τα πράγματα γίνονται απλά, μη διασκεδαστικά. Επίσης υπάρχουν στιγμές που συμβαίνουν τόσα ταυτόχρονα γεγονότα στον τεράστιο χάρτη του παιχνιδιού που απλά δεν ξέρεις που να πρωτοπάς, όσο καλά οργανωμένος και να είσαι. Από τη μία αυτό κρατάει τα πράγματα φρέσκα, αλλά από την άλλη είναι κουραστικό π.χ. να πρέπει να πας στην άλλη άκρη του χάρτη για κάτι που μπορεί να μην είναι και σημαντικό τελικά. Το σύστημα μάχης ειδικά με τα όπλα βολών ήθελε αρκετή δουλειά, ειδικά άμα σκεφτείς ότι τα ζόμπι πεθαίνουν μόνο με βολές στο κεφάλι.  Κι όμως, ότι αρνητικό κι αν έχω εντοπίσει απλά το συγχωρώ μπροστά στη ‘μεγάλη εικόνα’.

 

Το μόνο πραγματικά αρνητικό του παιχνιδιού είναι ότι οι χρήστες Playstation 3 δεν μπορούν να το απολαύσουν ή μάλλον να το βιώσουν. Καταραμένα exclusives…

 Είναι πραγματικά απίστευτο το γεγονός ότι έχω εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από ένα παιχνίδι για το οποίο πριν 10 ημέρες δεν ήξερα απολύτως τίποτα! Kανένα hype, καμία προσδοκία, απλά ένα ιντριγκαδόρικο trailer. Και να μαι τώρα εδώ, απόλυτος φαν του παιχνιδιού, να έχω επενδύσει ίσως τα καλύτερα 20 ευρώ που έχω επενδύσει σε αυτή τη γενιά κονσολών. Σε ένα παιχνίδι downloadable (σ.σ. απίστευτο!) του οποίου η φιλοδοξία και η κατάθεση ψυχής των δημιουργών του απλά με ξεπερνάει… Ειλικρινά μπράβο στη δημιουργό εταιρεία Undead Labs(σ.σ. αυτό είναι το πρώτο της παιχνίδι!) .Ελπίζω να έχει στο μέλλον το budget που της αξίζει, για να δούμε το πραγματικό αριστούργημα αυτών των αναμφισβήτητα ταλαντούχων ανθρώπων κάποια στιγμή στο μέλλον…

Εικόνες

 

November 6, 2012

Kinect Adventures!

Filed under: Kinect,Reviews,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , — consolegamez @ 8:22 am

Με το που αγοράσετε το Kinect παίρνετε δωράκι το απίθανο Kinect Adventures!

Ατελείωτη διασκέδαση – τρόπος του λέγειν ατελείωτη μιας και μετά από μερικά λεπτά παιχνιδιού τα φτύνεις – παίζοντας ή μόνος/η ή συνεργατικά μία σειρά mini παιχνιδιών.

Με το River Push που στην ουσία είναι μία εξόρμηση με φουσκωτό σε ποτάμι, κατευθύνετε το φουσκωτό με κινήσεις δεξιά ή αριστερά, πηδάτε για να πιάσετε τα χρυσά νομίσματα και παίρνετε πόζες για την φωτογραφία που σας τραβάει το Kinect καθώς ζορίζεστε στο χοροπήδημα.

Στο Space Pop αιωρήστε σε έναν εικονικό χώρο και προχωρώντας μπροστά – πίσω -δεξιά -αριστερά μεταφέρεστε ώστε να σκάσετε όλες τις φούσκες που κινούνται.

Στο 20.000 Leaks βρίσκεστε σε ένα υποβρύχιο και καλείστε να αποφύγετε την καταστροφή κλείνοντας τις ρωγμές στο τζάμι του πιλοτηρίου τις οποίες προκαλούν μικρά ψαράκια μέχρι και καρχαρίες (!)

Με το Rallyball φτύνετε το πνευμόνι σας.

Πρέπει να αποκρούσετε μπάλες με τα χέρια ή πόδια και να χτυπήσετε τους στόχους.

Τέλος με το Reflex Ridge δοκιμάζετε τη φυσική σας κατάσταση αποφεύγοντας εμπόδια σε μία πίστα που ζητά γρήγορα αντανακλαστικά.

Παίζοντας συνεργατικά το παιχνίδι είναι ακόμα πιο διασκεδαστικό παρότι ο χειρισμός δεν είναι άρτιος.

Καθώς παλεύετε με τα κύματα πάνω στο φουσκωτό, και πηδάτε για να αποφύγετε εμπόδια, το Kinect Adventures σας βγάζει φωτογραφία την οποία μπορείτε να την στείλετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ώστε όλοι οι φίλοι σας να σας κοροϊδέψουν [χο, χο, χο].

Τα γραφικά δεν λένε πολλά πράγματα διότι στην ουσία παίζετε με το avatar ID σας, όμως το gameplay αποζημιώνει πλήρως τον τίτλο.

 

Εικόνες

Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1

Filed under: Kinect,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 7:20 am

Ο πρώτος τίτλος Harry Potter για το Kinect είναι και η 7η σκοτεινή συνέχεια της ταινίας και της σειράς merchandise από την EA.

Το παιχνίδι είναι μία πολύ απογοητευτική περίληψη της ταινίας.

Με τη βοήθεια του Kinect ο Harry αντιμετωπίζει τους θανατοφάγους με ξόρκια επιθετικά ή αμυντικά σε ένα 3ου προσώπου παιχνίδι shooter.

Ο χρήστης δεν έχει τον έλεγχο της μεταφοράς του ήρωα σε περιοχές που επιθυμεί.

Η εξερεύνηση είναι ανύπαρκτη.

Στην ουσία ο χρήστης ολοκληρώνει πίστες σκοτώνοντας θανατοφάγους και Snatchers, προστατεύοντας τον εαυτό του μέσα σε μία θλιβερή γενική πλοκή.

Το Challenge mode, είναι εξίσου απογοητευτικό αφού κατά τη μέση του παιχνιδιού συνειδητοποιείτε πως επαναλαμβάνετε τις ίδιες κινήσεις χάνοντας ζωή.

Ο χειρισμός στο Kinect είναι σχετικά καλός, με μικροπροβλήματα στην αντίληψη της κίνησης.

Το μόνο στοιχείο που “σώζει” το παιχνίδι είναι η συνεργατικό gameplay με δύο άτομα.

Εκεί τουλάχιστον κουνάς το χέρι σου με παρέα.

Η αίσθηση που μας έδωσε αυτός ο τίτλος είναι πως σχεδιάστηκε στο πόδι.

Η προϊστορία της EA που αφορά την πιστή αναπαραγωγή γραφικών από πραγματικούς χαρακτήρες αρχίζει και κλονίζεται στα νεότερα παιχνίδια.

Τα γραφικά, το γραφικό περιβάλλον ναι μεν ταιριάζει με την σκοτεινή και gothic ατμόσφαιρα αλλά οι δεν ενθουσιάζει.

Οι στάσεις των χαρακτήρων κάθε άλλο από ρεαλιστικές είναι αφού μοιάζουν σαν να έχουν καταπιεί σκουπόξυλο.

Τα ηχητικά εφέ είναι κυριολεκτικά ό,τι να ναι μιας και αρκετές φορές εκεί που εκτοξεύετε ένα ξόρκι υπάρχει απόλυτη σιωπή/mute.

Στην ουσία το παιχνίδι είναι μία αρπακολατζίδικη έκδοση Harry Potter ώστε η EA να υποστηρίξει την ταινία που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στις αίθουσες.

 

Εικόνες

November 3, 2012

L.A. Noire

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , , , — consolegamez @ 8:02 pm

Το L.A. Noire πρόκειται για ένα project όπου σχεδιάστηκε μία νέα μηχανή αναπαραγωγής γραφικών η οποία δημιουργεί εκφράσεις στα πρόσωπα των χαρακτήρων – motion capture.

Το αποτέλεσμα αυτού του project είναι εκπληκτικό.

Στην εποχή της προαπαγόρευσης, στο Los Angeles, εκεί που μεσουρανούν οι Star της εποχής και το έγκλημα ευδοκιμεί, ο ντετέκτιβ Cole Phelps λύνει υποθέσεις οι οποίες ανάλογα με τις επιλογές του ήρωα, τις ερωτήσεις που κάνει και τις απαντήσεις που δίνει οδηγεί την πλοκή του παιχνιδιού σε πολλές παράλληλες καταλήξεις.

Ο Phelps μπορεί να ανακρίνει ένα πρόσωπο και παρατηρώντας από τις εκφράσεις του προσώπου του να επιλέξει διαφορετικού τρόπους εκμαίευσης της αλήθειας ή το αντίθετο – εφόσον κριθεί ότι ο ύποπτος λέει την αλήθεια.

Δίδονται από το forum του L.A. Noire η δυνατότητα βοήθειας σε στιγμές που ο χρήστης δυσκολευτεί να βρει στοιχεία, ή στο πως να αντιμετωπίσει κάποιον ύποπτο.
Οι εκφράσεις των χαρακτήρων είναι απίστευτα αληθοφανείς.

Σε ρόλο έκπληξη εμφανίζεται ο John Noble.

Οι δυνατότητες διαφορετικής κατάληξης της πλοκής του παιχνιδιών είναι απίστευτα πολλές κάτι που καθιστά το παιχνίδι σε ένα από τους καλύτερους PRG τίτλους των τελευταίων χρόνων.

Η ατμόσφαιρα μεταφέρει τον gamer απόλυτα στην εποχή των ξεπεσμένων Star, της διαφθοράς των παραγωγών ταινιών και του υπόγειου εγκλήματος.

Πέρα από τις ανακρίσεις, ο Phelps βρίσκεται σε αποστολές δράσεις, αναζήτησης στοιχείων και αστυνομικής καταδίωξης με αυτοκίνητο.

Οι αποστολές χωρίζονται σε κεφάλαια που θυμίζουν αστυνομική σειρά του ’50.

Εκπληκτικοί διάλογοι συνδυασμένοι με μουσικά κομμάτια των ’40s και ’50s, με μία εκπληκτική ανατρεπτική πλοκή που όταν τερματίσετε το παιχνίδι θα θέλετε να το ξαναπαίξετε διαφορετικά.

Το παιχνίδι παρέχει μία μεγάλη γκάμα DLC νέων αποστολών καθώς και μία γκάμα κοστουμιών για τον Phelps.

 

Εικόνες/Wallpaper

Fable: The Journey

Filed under: Kinect,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , , , , , — consolegamez @ 1:43 pm

Το πρώτο Fable σε Kinect δεν μπορούμε να πούμε πως ενθουσίασε.

Οι σχεδιαστές του παιχνιδιού έδωσαν βάση στο gameplay που αφορά τις κινήσεις του παίκτη σε σχέση με το Kinect παρά σε γραφικά, πλοκή δηλαδή σε βασικά συστατικά.

Το Fable: The Journey δεν είναι πλέον το μεγαλειώδες RPG παιχνίδι.

Είναι πλέον παιχνίδι δράσης 1ου προσώπου με τη δυνατότητα μίας πρόχειρης αναβάθμισης του πρωταγωνιστή καθώς αποκτά μεγαλύτερη εμπειρία.

Ο πρωταγωνιστής, για να σώσει το άλογό του μπαίνει στο ιερό των Heroes και αποκτά μαγικές ικανότητες.

Ο Gabriel, ο νεαρός περιηγητής μπορεί να σπρώξει και να μετακινήσει αντικείμενα με μαγικά ξόρκια, να παράγει ηλεκτρισμό και να εξοντώσει τους εχθρούς του, να θεραπεύσει και οδηγήσει το κάρο του προς τη μεγάλη περιπέτεια στο βασίλειο της Albion.

Οι κλασικοί χαρακτήρες μαζί με τις τοποθεσίες του κόσμου αυτού παραμένουν όπως και ο βασικός στόχος του παιχνιδιού.

Παρόλα αυτά ξεχάστε όσα ξέρατε για το Fable.

Σε αυτό το Fable δεν μπορείτε να αγόρασε σπίτι, όπλα, να αλληλεπιδράσετε με τον κόσμο και να δημιουργήσετε ανάλογες εντυπώσεις.

Το Fable: The Journey είναι ένα καθαρό shooter παιχνίδι με το γνωστό γραφικό περιβάλλον του Fable.

Το παιχνίδι αποζημιώνει όμως όσους περίμεναν ένα RPG σε Kinect με τη δράση, τις κινήσεις και την πλοκή να διασκεδάζουν απίστευτα.

Η αίσθηση ότι υπάρχει διάδραση στον κόσμο της Albion είναι έντονη.

Μπορείτε να ταΐσετε το άλογό σας, να το θεραπεύσετε, να ανοίξετε σεντούκια με κάρτες, να ανάψετε λάμπες και φυσικά να εξολοθρεύεστε εχθρούς με διαφορετικούς βαθμούς δυσκολίας και στρατηγικής.

Μεγάλο πρόβλημα στο παιχνίδι είναι αρκετές φορές οι λειτουργίες του έλεγχου της κίνησης δεν είναι πάντα σωστές.

Μπορεί να σημαδεύετε ευθεία στην οθόνη σας και το ξόρκι να εκτοξεύεται δεξιά.

Σε στιγμή μάχης το πρόβλημα αυτό είναι εκνευριστικό και απογοητευτικό ειδικά επειδή το Fable: The Journey είναι αποκλειστικά ένα παιχνίδι για το πρωτοπόρο αξεσουάρ ελέγχου κίνησης Kinect.

 

Εικόνες

Sonic The Hedgehog

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 9:47 am

Όσο περνάει ο καιρός τα παιχνίδια “Sonic” της Sega χειροτερεύουν ενώ οι σειρές παιχνιδιών της Nintendo, Super Mario Bros φέρουν εύσημα στην παραγωγό εταιρία τους με την κάθε κυκλοφορία τους.

Ο μπλε σκαντζόχοιρος, χωρίς καμία απολύτως σχεδιαστική αναβάθμιση, κάνει την πρώτη του εμφάνιση στην κονσόλα XBOX 360 και έδωσε τις χειρότερες εντυπώσεις.

Ασφαλώς, όταν ο Sonic ήταν στο απόγειο της δόξας του η Microsoft δεν είχε γεννηθεί, όμως η γηραιά Sega δείχνει πως μαζί με τις πολλά υποσχόμενες κονσόλες της έθαψε και τα παιχνίδια της.

Είναι θλιβερό, μετά από τόσα χρόνια ιστορίας της Sega να κυκλοφορεί για μια από τις τερατώδεις κονσόλες της εποχής μας ένα τόσο αδιάφορο παιχνίδι με έναν ήρωα που στην δεκαετία ’90 είχε ξεσηκώσει τα πλήθη των gamer ανά τον κόσμο.

Και για να δώσουμε μία μικρή γεύση, το παιχνίδι ξεκινά (όπως όλα) με ένα άκρως εντυπωσιακό και φαντασμαγορικό movie – clip που αφήνει και σχεδιαστές 3D animation με ανοιχτό το στόμα.
Όλα πάνε καλά μέχρι την εμφάνιση του Sonic.

Οι εντυπωσιακές λεπτομέρειες των cinematic με τα απίθανα πυροτεχνήματα που αποθεώνουν δείχνουν παράταιρες απέναντι στον φτωχά σχεδιασμένο Sonic που εν τέλει είναι και ο πρωταγωνιστής.

Η Sega σχεδίασε το νέο Sonic με βάση τα παιχνίδια πολλαπλών τύπων που έχουν γίνει τόσο πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια.

Δηλαδή το παιχνίδι εμπεριέχει τύπους 3D πλατφόρμας, δράσης – περιπέτειας και ρόλων.

Τα γραφικά είναι “στεγνά”, χωρίς βάθος, οι εξωτερικοί χώροι είναι κακοσχεδιασμένοι χωρίς την παραμικρή προσοχή στην λεπτομέρεια.

Ο χειρισμός της κάμερας βαθμολογείται από κακός μέχρι χείριστος διότι σε στενούς χώρους δεν επιτρέπει την ολική περιστροφή της γύρω από τον ήρωα.

Το εξωφρενικότερο όλων είναι η απερίγραπτα πολλή ώρα που κάνει να φορτώσει τα διάφορα σκέλη του παιχνιδιού.

Αρχικά πιστεύαμε πως το XBOX 360 αργεί να φορτώσει τις πίστες προφανώς λόγω των λεπτομερών γραφικών και των πολυσύνθετων χώρων.

Όμως μετά είδαμε και τα γραφικά και το περιβάλλον…

Το αισθητικό αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό.

Το συναίσθημα αυτό συνεχίστηκε αμέσως μετά αφού διαπιστώσαμε πως για μία σκηνή “ingame” περιμέναμε περίπου 2 – 3 λεπτά “φόρτωσης”.

Ξεχνώντας τα ατελείωτα λεπτά που περιμένετε να “φορτωθεί” το παιχνίδι και τα άθλια γραφικά και την δυσκολία χειρισμού, το gameplay είναι κοινότοπο και αδιάφορο.

Μία από τα ίδια.

 

Εικόνες/Wallpaper

November 2, 2012

Viva Pinata

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , — consolegamez @ 2:12 pm

Τα πολύχρωμα ζωάκια έρχονται να στολίσουν τον κήπο σας διασκεδάζοντάς σας με τις ανάγκες τους και τα καπρίτσια τους.

Φυτέψτε δέντρα, λουλούδια και λαχανικά και ευχαριστήστε τα χαριτωμένα Pinatas αγοράζοντάς τους αξεσουάρ, δίδοντάς τους ονόματα και τέλος βοηθείστε στην διαιώνιση του είδους τους.

Σκοπός του παιχνιδιού είναι η προσέλκυση των Pinatas στο χωράφι που παρέχεται, η κατασκευή ενός σπιτιού για να διαμένουν και ασφαλώς το ζευγάρωμα.

Τα Pinatas είναι ζώα τύπου Pokemon που περιέχουν τις λαχταριστές μεξικάνικες λιχουδιές. Έτσι αν ένα Pinata γίνει δείπνο για ένα άλλο, ξεχύνονται από μέσα του οι καραμέλες και τα γλυκίσματα.

Δεν είναι όλα τα Pinata χαριτωμένα και άκακα.

Μερικά για να επιβιώσουν πρέπει να καταναλώσουν άλλα Pinata με κίνδυνο η ισορροπία του κήπου να καταστραφεί.

Το παιχνίδι περιέχει εκπληκτικούς χαρακτήρες και απίθανα γραφικά που λαμβάνουν χώρα σε ένα πολύχρωμο φυσικό περιβάλλον.

Τα Pinatas είναι άκρως διασκεδαστικά και ενθουσιάζουν ακόμα και τους μεγαλύτερους σε ηλικία (άνω των 3ων ασφαλώς) gamers.

Το παιχνίδι δυσκολεύει μετά την εγκατάσταση του 4ου Pinata στο χωράφι.

Το πρόβλημα δεν διαπιστώνεται στη δυσκολία του επιπέδου του παιχνιδιού ώστε να βρεθούν οι ισορροπίες στον κήπο, αλλά στον κακό σχεδιασμό του χειρισμού του παιχνιδιού, στην έλλειψη διαδραστικότητας και μετάβασης.

Για να κατασκευαστεί ένας φράχτης που να μπορεί και ξεχωρίζει τα Pinatas για να μην ακολουθήσουν εχθροπραξίες, χρειάζεται άπλετος χώρος (κάτι το οποίο δεν παρέχεται εύκολα) ανασχεδιασμός των σπιτιών των Pinatas και αρκετά νεύρα διότι η κατασκευή του είναι δύσχρηστη.

Για να ζευγαρώσει ένα ζώο με ένα άλλο πρέπει να διανύσετε όλη την απόσταση επιλέγοντάς τα. Δεν υπάρχει κάποιο ευρετήριο αναζήτησης ζώων για το τάισμά τους, ή το ζευγάρωμά τους ή ακόμα για την θεραπεία τους αν είναι άρρωστα.

Τα γραφικά πολλές φορές κολλάνε όχι μόνο όταν το XBOX360 κάνει Auto Save αλλά και όταν υπάρχουν πολλά αντικείμενα στον χώρο.

Η διαδικασία πώλησης και αγοράς συνιστά γερά νεύρα εφόσον πρέπει να πατηθούν τέσσερα κουμπιά για οποιαδήποτε συναλλαγή.

Η αγορά σπόρων και η καλλιέργειά τους στο χωράφι, είναι η σημαντικότερη προσοδοφόρα εργασία.

Αφού γεμίσει ο κήπος με Pinatas, δεν θα υπάρχει η πολυτέλεια πώλησης ζώων εφόσον τα περισσότερα θα καταλήγουν ως σνακ.

Γι αυτό εξοπλιστείτε με μακριά ραβδιά κρεμάστε την Pinata σας στο δέντρο και ξεκινήστε…

 

Εικόνες/Wallpaper

Older Posts »

Powered by WordPress