Console Gamez Just because we love games

February 14, 2015

Fifa15

Filed under: Playstation,Playstation Reviews,Reviews,XBOX,XBOX Reviews — Tags: , , , — Mad Scientist @ 2:00 pm

Σαββατοκύριακό!!! Επιτέλους!!! Οι καλύτερες 2 μέρες για κάθε ποδοσφαιρόφιλο που σέβεται τον εαυτό του. Είτε βγεις με τους φίλους, είτε δεις το ματς στο σπίτι (με την απειλή παντόφλας να αιωρείται πάνω από το κεφάλι σου) ξέρεις ότι θα περάσεις καλά. Αυτή η τηλεοπτική αίσθητική του «περνάω καλά βλέποντας μπάλα» διαχέει κάθε πόρο του Fifa15, από την υψηλής τηλεοπτικής ποιότητας παρουσίαση σε κάθε ματς,  την ταχύτητα εναλλαγής των υπέροχα σχεδιασμένων  μενού του παιχνιδιού μέχρι και το φανταστικό soundtrack των 40+ τραγουδιών. Το ποδόσφαιρο είναι «γιορτή» και ο συγκεκριμένος τίτλος το αντιμετωπίζει ακριβώς έτσι, ειδικά στις κονσόλες νέας γενιάς (XboxOne, PS4) όπου και έχει γίνει τρομερή δουλειά στον τομέα αυτό.

Ως συνήθως, υπάρχει μια πληθώρα οnline gameplay επιλογών , με κορωνίδα το εθιστικό  ultimate team , όπου κάθε παίχτης φτιάχνει σταδιακά την εικονική ομάδα των ονείρων του και διαγωνίζεται μαζί με άλλους παίχτες ανά την υφήλιο για τίτλους και επιτεύγματα. Ένα πραγματικά εθιστικό mode, για αυτό προσοχή γιατί βλέπω να γυρίζετε τα σώβρακα ανάποδα για να γλιτώσετε χρόνο στο πλύσιμο (σ.σ. μπλιαχ ρε φίλε, μπλιαχ!). Ας μην γελιόμαστε, το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για να παίζεται online, είτε σε επίπεδο απλού quick match, είτε σε ολόκληρες εικονικές σεζόν. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο άρτιο matchmaking που βγάζει αντιπάλους/ομάδες της ίδιας δυναμικότητας αντιμέτωπους , κάθιστώντας τα ματς δίκαια και για τον πιο απαιτητικό, τουλάχιστον στα χαρτιά… Μόνο ρε παιδιά λίγο λιγότερο Ρεάλ Μαδρίτης και Τσέλσι σας παρακαλώ, γιατί έχει ξεφτιλιστεί το πράγμα… Ο παίχτης έχει επίσης την επιλογή να ακολουθήσει μια καριέρα προπονητή ή και να δημιουργήσει το δικό του επαγγελματία παίχτη. Οι επιλογές είναι απλά τόσες πολλές που κανείς δεν θα μείνει παραπονεμένος. Επιπρόσθετα η πλειονότητα αυτών των επιλογών είναι διαθέσιμη και για offline και για online παιχνίδι, για τους πιο «lone rangers» ανάμεσά μας . Και εδώ τώρα ρωτάει ο παίχτης με το δίκιο του: “ Ρε φίλε, καλά όλα αυτά. Το παιχνίδι πως παίζει μέσα στο γήπεδο;”.

Σε αυτό το σημείο ακριβώς εμφανίζεται το βασικό πρόβλημα του Fifa15, έναντι και του ανταγωνισμού. Το παιχνίδι παίζει σαν φλιπεράκι, απλά και ξάστερα. Το βλέπεις καθαρά στα online ματς. Οι χρήστες εκμεταλλεύονται συνέχεια τις ίδιες αδυναμίες του παιχνιδιού για να σκοράρουν (σ.σ. σκαφτή πάσα με 100% ακρίβεια βρέξει χιονίσει, δυσκολία των αμυντικών να ανταποκριθούν –το θέτω κομψά- στο 1 εναντίον 1 των πιο γρήγορων επιθετικών , μηδαμινές εξόδους των τερματοφυλάκων στην μικρή περιοχή τους σε μπαλιές φαινομενικά εύκολες κλπ.). Πιο συγκεκριμένα, ο παίχτης δεν χρειάζεται να υπόλογίσει φοβερά τις πάσες του μιας και αυτές καταλήγουν απλά και αυτοματοποιημένα πανεύκολα στον παραλήπτη τους. Σκάβεις την μπάλα και έβγαλες τετ α τετ απλά και τιμημένα, με τον online αντίπαλο να χτυπάει το κεφάλι του σε κάποια οθόνη ανά την υφήλιο, γιατί το παιχνίδι τον έδεσε πισθάγκωνα και δεν μπορεί να αμυνθεί (σ.σ. μμμμ…kinky, NOT!!!) . Γενικά η διαδικασία του να παίξεις άμυνα στο Fifa15 είναι σαν να προσπαθείς να μιλήσεις με τον Άδωνι(σ.σ. έλα τώρα που δεν ξέρετε και τον Άδωνι, γατάκια…) και να μην προσπαθήσει να σου πουλήσει βιβλίο… Θα είσαι φιλότιμος, θα προσπαθήσεις να αντισταθείς, αλλά στο τέλος θα υποκύψεις και θα το αγοράσεις το ρημάδι το βιβλίο για να το βουλώσει ο εθνικός μας μπουμπούκος. Μια άλλη πονεμένη ιστορία είναι οι τερματοφύλακες, οι οποίοι στη νέα γενιά κονσολών έχουν υποστεί λίφτινγκ, κολονοσκόπηση και γαστροσκόπηση ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα να είναι αγνώριστοι. Ω ναι, πιάνουν σουτ στο γάμα «σαν σε προπόνηση»,  αλλά τρώνε όρθιοι ένα σουτ με ταχύτητα υπερήλικα συνταξιούχου οδηγού στον εθνικό δρόμο, που περνάει δίπλα στα πόδια τους. Βγαίνουν για έξοδο σαν λίμπερο εκτός μεγάλης περιοχής, ενώ δεν βουτάνε στο μισό μέτρο σε συρτές πάσες μέσα στη μικρή περιοχή για να πιάσουν τη μπάλα. Μιλάμε για θέατρο του παραλόγου, με αποκορύφωμα το χάσμα στην απόδοση των άριστων με τους μέτριους τερματοφύλακες, με τους δεύτερους να αποτελούν το δωδέκατο παίχτη του αντιπάλου (σ.σ. ο Αγαπούλας θα ήταν πραγματικά περήφανος για αυτούς, για ευνόητους λόγους). Όσο για το offline παιχνίδι, για μια ακόμη φορά το Fifa15 παίζει  χάλια(σ.σ. ειδικά στα δύο υψηλότερα επίπεδα, ενώ στο professional είναι αξιοπρεπές) με τον κάθε Johnson μιας χαμηλής κατηγορίας της Αγγλίας να μπορεί να βγάλει μια απίστευτη μπαλιά ακριβείας στην άλλη άκρη του γηπέδου σαν άλλος Gerrard και να ντριμπλάρει σαν το Μέσι. Καμία αληθοφάνεια δηλαδή, κρίμα στον εκτός γηπέδου σχεδιασμό που είναι υπέροχος (μενού, επιλογές , παρουσίαση κλπ.)…

Μη με παρεξηγείτε, το παιχνίδι παίζει γρήγορα, θα βάλετε και θα φάτε θεαματικά γκολ χωρίς ιδιαίτερο κόπο και θα πασάρετε τη μπάλα με ακρίβεια χιλιοστού είτε το θέλετε, είτε όχι. Σε αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι το να καλιμπράρει κάποιος ρυθμίσεις για να φέρει το  παιχνίδι να «παίζει σωστά» όπως λένε πολλοί, είναι για εμένα μια ακόμα μεγαλύτερη απόδειξη των αδυναμιών του, παρά ουσιαστική λύση. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι κάποια από τα αρνητικά του τίτλου έχουν στρώσει λίγο με τα συνεχή patches της ΕΑ. Συμπερασματικά, το Fifa15 (στις νέες κονσόλες) είναι ένας πολύ αντιφατικός τίτλος. Η άρτια παρουσίαση εντός και εκτός γηπέδου, το συνολικά πλούσιο περιεχόμενο και η πληθώρα gameplay επιλογών το εκτοξεύουν στη στρατόσφαιρα της ποδοσφαιρικής ηδονής. Από την άλλη το παιχνίδι παίζει σαν NBA JAM(σ.σ. όποιος δεν το ξέρει ας δει το λινκ) παρά σαν ρεαλιστικό ποδοσφαιράκι, με αποτέλεσμα οι αγώνες να αποτελούν ένα μηχανικό και αρκετές φορές εκνευριστικό διαγωνισμό εκμετάλλευσης των σχεδιαστικών αδυναμιών του παιχνιδιού, παρά του αντιπάλου όπως και θα έπρεπε, μειώνοντας κατά πολύ την εικονική ποδοσφαιρική ικανοποίηση και διασκέδαση που αυτός ο τίτλος υπερπαραγωγή όφειλε να προσφέρει στους πολυάριθμους οπαδούς του. Προσωπικά, το gameplay με ενδιαφέρει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και σε αυτό το κομμάτι το Fifa15 αποτελεί ένα σημαντικό βήμα πίσω για τη σειρά. Ευελπιστώ προσωρινά…

 

Εικόνες

November 4, 2012

Assassin’s Creed III

Το τρίτο μέρος και ο 5ος τίτλος της σειράς Assassin’s Creed ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Το Assassin’s Creed III είναι απλά ο καλύτερος τίτλος της σειράς.

Η ουσία του παιχνιδιού, είναι μία κινηματογραφική διαδραστική ιστορία γεμάτο αποκαλύψεις, ανατροπές και περιηγήσεις σε εποχές και τόπους που έμειναν στην ιστορία.

Η τρίτη συνέχεια παρέχει σε μεγάλο βάθος ένα εκπληκτικό σενάριο, συνεχίζοντας από εκεί που μας άφησε η Ubisoft στο Assassin’s Creed Revelations και νέα πρόσωπα, ιστορικά γεγονότα του εμφύλιου πολέμου στην αποικιοκρατούμενη Αμερική.

Συνδυάζει το κλίμα της εποχής, τις φυλετικές διακρίσεις, τις ωμές μάχες σώμα με σώμα, τις μαζικές ναυμαχίες, την περιήγηση στα Αμερικάνικα καταπράσινα βουνά, τις διαφορετικές εποχές του έτους με τις αντίστοιχες καιρικές συνθήκες και έναν ήρωα από δύο κόσμους.

Ο Connor, μισός Βρετανός και μισός Ινδιάνος Mohawk, δεν έχει την πίστη στο τάγμα όπως ο Altair, ούτε τη γοητεία και την ευγενική καταγωγή του Ezio.

Τραχύς, σκληρός μεγαλωμένος με τις ηθικές αρχές των Mohawk, ο Connor θα βρεθεί ανάμεσα στους δύο κόσμους, ο ένας που εδραιώνεται και ο άλλος που καταστρέφεται.

Πέρα από τις βασικές αποστολές που αφορούν την πλοκή και τα cinematic που εντρυφούν σε βάθος στους χαρακτήρες του παιχνιδιού και την πληθώρα παράπλευρων αποστολών σε αυτό τον τίτλο η μηχανή μάχης έχει αλλαχθεί ριζικά.

Πλέον ο ήρωας μπορεί να αποκρούσει με ευκολία τις επιθέσεις των εχθρών, να αντεπιτεθεί άμεσα, να χρησιμοποιήσει το πιστόλι – που είναι αργό στο γέμισμα αλλά ιδανικό για μακρινές αποστάσεις – το τόξο του, σπαθί που μπορεί να αγοράσει από κάποιο κατάστημα και το Τόμαχοκ.

Οι κινήσεις του Connor έχουν λιγότερη φινέτσα από εκείνες του Ezio, όμως μπορεί με ευκολία να αποφύγει ένα αντικείμενο στο δρόμο του, να πηδήξει εύκολα φράχτες και κατά την καταδίωξη να περάσει μέσα από οικήματα ώστε να μπορέσει να χαθεί από τα μάτια των εχθρών.

Ο ήρωας μπορεί να παρακολουθήσει συζητήσεις, να μείνει απαρατήρητος ανάμεσα σε δύο πεζούς, καθήμενος, ή στεκόμενος δίπλα σε δύο άλλα πρόσωπα.

Τα χρήματα δεν είναι και ιδιαίτερα απαραίτητα.

Εκεί που ο Ezio έπρεπε να ξοδέψει αλλά και να βγάλει πολλά χρήματα για να αναβαθμίσει τον εαυτό του και να αυξήσει την ισχύ των Assassin στην περιοχή, ο Connor εναρμονισμένος με τις ηθικές των Mahowk δεν έχει τόσο ανάγκη από αυτό το μέσο συναλλαγής.

Τα χρήματα εξυπηρετούν αποκλειστικά την αναβάθμιση του αρχηγείου του Achilles – του μέντορα του Connor – με αγορά υλικών, τους χρηματισμούς σε τυπογραφία και ρουφιάνους για να κατέβει ο δείκτης αναγνωρισιμότητας και την αγορά μικρής γκάμας όπλων αλλά και παγίδων για δίποδα και τετράποδα.

Ο Connor μπορεί να βγάλει χρήματα κυνηγώντας ζώα στο δάσος, πουλώντας τα σε πλανόδιους ή στην αγορά της κάθε πόλης.

Η Βοστόνη, η Νέα Υόρκη αναπαριστώνται λεπτομερώς στο ύφος της εποχής.

Σε αυτό τον τίτλο η αρχιτεκτονική των πόλεων έχει λιγότερη σημασία, από την περιήγηση στο δάσος.

Ο Connor σε αντίθεση με τους προγόνους του, μπορεί να ανέβει σε δέντρα να πηδήξει από κλαδί σε κλαδί με εντυπωσιακά ομαλές κινήσεις.

Τα δέντρα, όπως και οι θάμνοι, μπορούν να κρύψουν τον ήρωα από τους εχθρούς καθώς μπορεί από αυτά να εκτελέσει air-attack με τις κρυμμένες λεπίδες στα μανίκια του.

Το παιχνίδι είναι τεράστιο τόσο σε δυνατότητες περιήγησης, εξερεύνησης και αποστολών όσο και σε διάρκεια gameplay.

Η ιστορία κυλά αργά για λόγους που αποκαλύπτονται στη συνέχεια.

Η αλληλεπίδραση με τον γύρω κόσμο γίνεται σε πολλαπλά επίπεδα.

Ο Connor μπορεί από το να χαϊδέψει αδέσποτα, μέχρι να παίξει ντάμα σε κάποιο μπαρ, να κουβεντιάσει με κόσμο ώστε να χαθεί στο πλήθος, να βοηθήσει αγρότες και άλλα πολλά.

Όπως και στους προηγούμενους τίτλους έτσι κι εδώ ο ήρωας μπορεί να απελευθερώσει από τους Βρετανούς φρούρια, να δώσει εντολή στους Assassin να επιτεθούν εκεί που επιθυμεί, να αναλάβει αποστολές κούριερ καθώς και να αναζητήσει τις χαμένες σελίδες του Αλμανάκ.

Θα συναντήσει προσωπικότητες της εποχής όπως τον George Washington, τον Benjamin Franklin, τον Thomas Jefferson, τον Charles Lee και άλλους, θα βρεθεί καπετάνιος σε δικό του ιστιοφόρο και θα το οδηγήσει σε επικές ναυμαχίες και θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους Templar αμφιβάλλοντας για το κατά πόσο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εχθροί ή ως σύμμαχοι.

Το τέλος του παιχνιδιού όπως πάντα είναι αποκαλυπτικό υπαινίσσοντας την συναρπαστική συνέχεια της σειράς σε νέο τίτλο.

 

Εικόνες/Wallpaper

November 3, 2012

Assassin’s Creed Revelations

Ο Desmont Miles, ο απόγονος του Altair και του Ezio, μετά τη δολοφονία της Suzan, βρίσκεται σε κώμα και συνδεδεμένος με το Animus.

Στον εικονικό χώρο του Animus, ο Desmont γνωρίζεται με το Υποκείμενο 16 [Subject 16] ο οποίος τον βοηθά να μπει στις μνήμες του πλέον μεσόκοπου Ezio.

Ο Ezio ακολουθώντας τα βήματα του προγόνου του Altair φτάνει στο Masiaf. Από εκεί ταξιδεύει στην μαγευτική διαπολιτισμική Κωνσταντινούπολη σε μία αναζήτηση πέντε αντικειμένων που ξεκλειδώσουν τις μνήμες του Altair αλλά και την βιβλιοθήκη του προγόνου του στο Masiaf.

Το παιχνίδι μας περιηγεί στα σοκάκια της αγοράς της Πόλης, στο Τοπ Καπί, στην Αγιά Σοφιά, στα τζαμιά, στον φάρο της Κωνσταντινούπολης, στο Βόσπορο και μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα μίας εποχής όπου οι Templar είναι οι Βυζαντινοί.

Οι εχθροί χωρίζονται σε Βυζαντινούς – Templar και σε Οθωμανούς Γενίτσαρους.

Οι πρώτοι έχουν την ίδια συμπεριφορά με τους παλιούς γνωστούς εχθρούς.

Οι δεύτεροι μπορεί να έχουν ρόλο συνεργατικό, ειδικά όταν συμβαίνει να βρίσκονται σε μάχη με Templar.

Όμως αν τους συναντήσει ο Ezio ως εχθρούς, καλύτερα να το βάλει στα πόδια.

Όπως και στην προηγούμενη έκδοση του παιχνιδιού, έτσι και σε αυτή ο Ezio μπορεί να στρατολογήσει νέα μέλη τα οποία καταλαμβάνουν κάποιο κτίριο για αρχηγείο.

Πέρα από τις αποστολές που μπορεί ο Ezio να στείλει τους νεοσύλλεκτους στην Ευρώπη, Αφρική και Ασία, μπορεί να τους χρησιμοποιήσει βοηθητικά σε μάχες και επισκέπτοντάς τους στα αρχηγεία να αναλάβει μαζί τους standalone αποστολές.

Στο Revelations η χρήση και κατασκευή βομβών είναι απαραίτητη.

Ο Ezio έχει μία μεγάλη γκάμα από υλικά στη διάθεσή του για να κατασκευάσει βόμβες καπνού που θα τον βοηθήσει να ξεφύγει από τους εχθρούς του, από βόμβες αντιπερισπασμού, βόμβες με δηλητήριο και βόμβες απόλυτα φονικές.

Όπως στο Brotherhood, έτσι και στο Revelations ο Ezio έχει τη δυνατότητα να επεκτείνει την δύναμη της αδελφότητας, σκοτώνοντας τον λοχαγό του αρχηγείου των Templar και να καταλάβει το κτίριο.

Ανακαινίζοντας τα καταστήματα της περιοχής, αυξάνεται το επίπεδο που ο Ezio γίνεται διαβόητος.

Για να κατεβάσει το επίπεδο όπως και στις προηγούμενες εκδόσεις, θα χρειαστεί να χρηματίσει κάποιον για να διαδώσει καλά λόγια ή να δολοφονήσει κάποιον αγγελιοφόρο του εχθρού.

Στην περίπτωση που το “notoriety level” αυξηθεί πολύ, τότε ένα από τα αρχηγεία βρίσκονται υπό επίθεση από τους Templar.

Για να γίνει ανακατάληψη, το παιχνίδι αλλάζει ύφος και αποκτά χαρακτήρα παιχνιδιών στρατηγικής.

Σε αυτό το σημείο το παιχνίδι υποβαθμίζεται καθώς το ύφος είναι καθαρά action-adventure και η προσθήκη μίας strategy φτωχής πλατφόρμας είναι άτοπη και παράταιρη.

Οι μνήμες του Altair, στις οποίες ο χρήστης χειρίζεται τον ήρωα, είναι άκρως αποκαλυπτικές για την πλοκή της σειράς.

Το τέλος όπως σε κάθε Assassin’s Creed είναι αποκαλυπτικό – ίσως όχι τόσο όσο στο δεύτερο μέρος της σειράς.

Στο τέλος του παιχνιδιού, ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να παίξει διάφορες πίστες με gamepley 1ου προσώπου μέσα στον εικονικό τόπο του Animus, ξεκλειδώνοντας στολές.

Όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι, το Revelations προσφέρει τη δυνατότητα multiplay.

Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι είναι εξαιρετικό.

Καλοσχεδιασμένο, με εκπληκτική ατμόσφαιρα της εποχής και της Πόλης, με όμορφους χαρακτήρες, εξαιρετικά ηχητικά εφέ [ακούς που και που και Ελληνικά] και εκπληκτικές απεικονίσεις των ιστορικών κτιρίων.

Το σύστημα μάχης είναι σαφώς βελτιωμένο, οι κινήσεις του Ezio απόλυτα ρεαλιστικές με μερικές χρήσιμες προσθήκες.

Τα μειονεκτήματά του είναι πρόχειρα ενθέματα, όπως αυτό του strategy gameplay τα οποία μπορείτε και να τα αγνοήσετε εφόσον είναι προαιρετικά.

Το παιχνίδι προσφέρει πολλές ώρες gameplay, ειδικά αν αναλάβετε και τις παράπλευρες αποστολές πέρα από την βασική πλοκή η οποία αποκαλύπτει και το σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή του Ezio.

 

Εικόνες/Wallpaper

Powered by WordPress