Ο Colton White αναζητεί την ταυτότητά του στην Άγρια Δύση αφού μετά από μια επίθεση στο ποταμόπλοιο Morning Star όπου και καταστράφηκε.
Καλείται να ανακαλύψει την ταυτότητα του αληθινού του πατέρα μέσα από ένα ταξίδι γεμάτο μάχες με τα θρυλικά περίστροφα της εποχής, καταδιώξεις με άλογα και πολλά “bar fights” που λαμβάνουν μέρος στα Saloon της περιοχής.
Οι απίθανοι διάλογοι και οι καλοσχεδιασμένοι χαρακτήρες μεταφέρουν τον χρήστη πίσω σε εκείνη την εποχή που οι Ινδιάνοι μάχονταν για την γη τους και ο νόμος και η δικαιοσύνη ήταν το πιστόλι.
Το Gun είχε όλες τις προδιαγραφές να αποτελέσει μοναδικό στο είδος του για την κονσόλα XBOX 360 όμως στερείται του ενδιαφέροντος σεναρίου και πλοκής.
Τα τοπία, παρότι μιλάμε για άγρια δύση, και τα γραφικά που συνθέτουν την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι πολύ φτωχά για τις δυνατότητες που μπορεί να προσομοιώσει η XBOX 360 κονσόλα.
Για να έχει ενδιαφέρον το παιχνίδι, ο χρήστης μπορεί να αναλάβει κάποιες αποστολές όπου μπορείτε να κυνηγήσετε επικηρυγμένους κακοποιούς με χρηματική αμοιβή.
Τέλος το παιχνίδι Gun δείχνει να είναι ημιτελές, του λείπουν τα βασικά συστατικά που θα μπορούσαν να το εκτοξεύσουν στην κορυφή όπως το λίγο σε διάρκεια σενάριο, τα ανατρεπτικά στοιχεία στην πλοκή και το όχι-και-τόσο-ρηχό gameplay.
Οι προϋποθέσεις για ένα παιχνίδι να βαθμολογηθεί με 10 είναι οι εξής:
Να έχει άψογα γραφικά εκπληκτικούς φωτισμούς, καλοσχεδιασμένους περιβάλλοντες χώρους.
Να έχει εθιστικό gameplay.
Να υπάρχουν περισσότερα στοιχεία εκτός από τις αποστολές και εξελιγμένο A.I. Δηλαδή να μην έχει γραμμικό σενάριο.
Να έχει εκπληκτικό Soundtrack και ηχητικά εφέ που να ακολουθούν τις δράσεις του παιχνιδιού.
Να μην περιέχει πολλά κουραστικά “loading”.
Να έχει εκπληκτικούς διάλογους.
Να έχει άψογο χειρισμό, καλό χειρισμό της κάμερας, του πρωταγωνιστή, κ.λ.π.
Όσον αφορά την προσομοίωση των οχημάτων να προσεγγίζει την πραγματικότητα.
Να είναι καλοσχεδιασμένοι οι χαρακτήρες σε σημείο που να προσεγγίζει τον ρεαλισμό.
Να έχει λιγότερα bugs και glitches το παιχνίδι από οποιοδήποτε «υψηλόβαθμο» το είδους του ή άλλου είδους.
Λοιπόν, το GTA4 από τα 10 αναφερόμενα στοιχεία που κάνουν ένα παιχνίδι να παίρνει την ύστατη βαθμολογία «10», έχει πέσει μέσα στα 6 μόνο!
Όλα αυτά δεν θα αναφέρονταν αν δεν είχαμε παρατηρήσει πως το παιχνίδι έχει βαθμολογηθεί σε αξιόλογα game web sites με 10.
Τα γραφικά δεν μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό.
Δεν έχει δοθεί βάση στην λεπτομέρεια και οι φωτισμοί μόνο «συμπαθητικοί» μπορούν να χαρακτηριστούν.
Οι χαρακτήρες είναι κακοσχεδιασμένοι, σαν να βγήκαν από παιχνίδι του ’97.
Η κάμερα κόβει κυριολεκτικά τα πόδια! Αν και υπάρχει η δυνατότητα να βλέπεις το αυτοκίνητο και από την θέση ενός ελικοπτέρου, όταν θέλεις να δεις από την «συμβατική» γωνία πρέπει να έχεις τον αριστερό σου αντίχειρα μόνιμα κολλημένο στο joystick για να έχεις σταθερή οπτική θέση.
Όσον αφορά την προσομοίωση, όταν πατάς το φρένο περιμένεις ό,τι μπακατέλα έχεις κλέψει να σταματήσει.
Δεν ισχύει στο GTA4.
Όταν πατάς το φρένο το όχημα σταματάει μετά από 100 μέτρα, αφού βέβαια έχεις πάρει στον διάβα σου 2 φανάρια και 5 πεζούς.
Πρέπει να μειώσεις την ταχύτητα στα 30 χ.λ.μ. για να στρίψεις, ακόμα και με LOTUS.
Βέβαια ας μην το θάβουμε τόσο το παιχνίδι, έχει εξαιρετικό ρεαλισμό στην κίνηση των αυτοκινήτων, gameplay σε βάθος με πολλές τελικές σεναριακές απολήξεις και αρκετή δράση.
Σε γενικές γραμμές είναι ένα καλό, έως και πολύ καλό παιχνιδάκι.
Όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να βαθμολογηθεί με 10.
Καψουροτράγουδα, γλυκανάλατες θηλυκές υπάρξεις, κλισέ ηρωικές ατάκες από τους πανύψηλους ξανθούς και υπέρ-γκόμενους χαρακτήρες και in-turn-μάχες είναι τα βασικά και αναλλοίωτα χαρακτηριστικά των παιχνιδιών Final Fantasy και τα λατρεύουμε όλα!
Η πλοκή αυτής της σειράς παιχνιδιών ποτέ δεν είχε σημασία.
Ο μαγικός κόσμος του Final Fantasy και η μόνιμη αίσθηση ότι το σενάριο δεν είναι απολύτως κατανοητό αλλά έχει κάτι να κάνει με το τέλος του κόσμου, ή την επιβίωση των χαρακτήρων – που by the way είναι όλοι ήρωες – είναι κλασική συνταγή επιτυχίας για τους φίλους των Anime.
Σε αυτό το Final Fantasy τα πράγματα έχουν αλλάξει σχετικά.
Το take-turns action gameplay δεν υφίσταται πλέον – επιτέλους(!)
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, μέχρι να γεμίσουν οι μπάρες του ήρωα, θα πρέπει να επιτεύξετε το απόλυτο compo που θα στείλει τον εχθρό στο σίγουρο θάνατο (ή ίσως ένα βήμα πριν από αυτόν).
Φυσικά, όπως σε όλα τα Ιαπωνικά παιχνίδια RPG η πλοκή είναι γραμμική, όμως ποιος νοιάζεται πραγματικά όταν μετά την ολοκλήρωση μίας πίστας – τρόπος του λέγειν – τα cut scenes αποζημιώνουν με το παραπάνω.
Η αίσθηση ότι κινήστε σε ένα μακρύ τούνελ δεν διαρκεί πολύ.
Αφού προχωρήσει το παιχνίδι, ο παίκτης έχει την δυνατότητα να περιηγηθεί σε τεράστιους χώρους και να εξολοθρεύσει τέρατα.
Το σύστημα αναβάθμισης των ηρώων είναι απλό.
Μετά από κάθε μάχη προσκομίζετε πόντους οι οποίοι εξαργυρώνονται στις ικανότητες της αρεσκείας σας.
Τις περισσότερες φορές μετά την εξολόθρευση κάποιων δύσκολων εχθρών, παρέχονται θησαυροί – χρήματα – και αντικείμενα τα οποία μπορείτε να πουλήσετε ή να αγοράσετε όπλα που θα αναβαθμίσουν τον ήρωά σας.
Δεν εννοείται να υπάρχει παιχνίδι RPG χωρίς την δυνατότητα “summoning”, δηλαδή το κάλεσμα κάποιου πνεύματος που μπορεί να βοηθήσει στη μάχη.
Τα Eidolons πέρα από εντυπωσιακά, είναι και χρήσιμα όμως μερικές φορές είναι ακριβά και δεν ενδείκνυται το συχνό τους κάλεσμα.
Οι μάχες με τα bosses απαιτούν στρατηγική και το παιχνίδι ανταμείβει τον παίχτη όταν αυτοσχεδιάσει κατά τη διάρκεια της μάχης.
Αν περιμένετε να ακούσετε φιλοσοφημένους διαλόγους, είσαστε γελασμένοι.
Στο Final Fantasy θα ακούσετε μόνο ηρωικές ατάκες – κλισέ ή χαριτωμένους διαλόγους ειδικά αν στην “παρέα” υπάρχει κάποιο γλυκανάλατο κοριτσάκι όπως η Vanille.
Αν και για τους φίλους του Final Fantasy μπορεί να φανεί απλά σαν άλλο ένα παιχνίδι της σειράς, όσοι απλά τους αρέσουν οι χαρακτήρες Japan-oriented σίγουρα θα ενθουσιαστούν.
Αν και δεν είμαστε fan των παιχνιδιών anime RPG το Eternal Sonata μας έπιασε αδιάβαστους!
Κατεβάζοντας το demo από το XBOX Live Marketplace μας έκανε να αποκτήσουμε σφόδρα το αυθεντικό παιχνίδι.
Τί να πρωτοπούμε για ένα τέτοιο αριστούργημα…
Με την μουσική του Chopin και τα γραφικά που ξεπερνάνε τις προσδοκίες μας, το Eternal Sonata μας μάγεψε και μας καθήλωσε στον καναπέ με το χειριστήριο στο χέρι.
Η μεγάλη διαφορά που υπάρχει στα υπόλοιπα παιχνίδια anime RPG σε σχέση με το Eternal Sonata είναι πως υπάρχει η δυνατότητα μετακίνησης στο χώρο κατά την διάρκειά μίας μάχης.
Μπορείτε να προχωρήσετε τον χαρακτήρα σας στον τρισδιάστατο χώρο χωρίς περιορισμούς.
Το μειονέκτημα του παιχνιδιού είναι πως κατά την διάρκεια των περιηγήσεων στους ποικίλους χώρους, στην περίπτωση που πρέπει να πισωγυρίσετε θα πρέπει να αντιμετωπίσετε πάλι τους ίδιους εχθρούς που είχατε εξολοθρεύσει με αποτέλεσμα να χάνετε στο τέλος και ζωή και να καταναλώνετε συχνά κατασκευάσματα που σας ανεβάζουν το HP σας.
Άλλο ένα μειονέκτημα είναι πως οι χαρακτήρες που έχουν την δυνατότητα “healing” δεν μπορούν εκτός του πεδίου μάχης να ανεβάσουν το HP της ομάδας ή ενός συντρόφου διότι δεν υπάρχει AP μετρητής για να υποστηρίζει αυτή την δυνατότητα.
Για να μπορέσετε να αγοράσετε αναβαθμίσεις και αντικείμενα από μαγαζιά, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να χρησιμοποιήσετε τον Beat στην μάχη και να τον βάλετε να φωτογραφίσει τους εχθρούς.
Έτσι πουλώντας τις φωτογραφίες κερδίζετε αξιοπρεπή ποσά για τις αγορές σας.
Τα ονόματα των χαρακτήρων καθώς και οι ονομασίες των τοποθεσιών είναι δανεισμένα από τους μουσικούς ορισμούς που χρησιμοποιούνται από τους γνώστες της μουσικής.
Ο Allegretto, η Viola, ο Beat και η Polka είναι οι βασικοί χαρακτήρες του παιχνιδιού των οποίων η γραφική αναπαράστασή τους ξεπερνά τα όρια του εκπληκτικού.
Η ατμόσφαιρα που θυμίζει πίνακες ιμπρεσιονιστών στα τέλη του 19ου αιώνα και η ρομαντική ιστορία που εξελίσσεται, κάνει το παιχνίδι μοναδικό και άξιο για να ενταχθεί στην συλλογή σας.
Μετά το Baldur’s Gate II και το Star Wars: Knights of the Old Republic, η Bioware σχεδίασε ένα κλασσικό RPG παιχνίδι για τις κονσόλες μας.
Το απίστευτο βάθος του παιχνιδιού, οι τρελοί διάλογοι, οι τεράστιες πίστες και οι αιματηρές μάχες με εξωφρενικά Middle-Earth-τύπου τέρατα κάνουν το παιχνίδι all-time-classic.
Υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές επιλογές χαρακτήρων.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού οι ικανότητες που μπορεί να αποκτήσει ο χαρακτήρας αποκτούν μεγάλο βάθος.
Φυσικά όπως σε όλα τα RPG παιχνίδια, οι απαντήσεις και αντιδράσεις επιλογής του χαρακτήρα ορίζουν κατά ένα μέρος την πλοκή του παιχνιδιού.
Το φλερτ δεν λείπει από το παιχνίδι.
Ο χαρακτήρας ανάλογα με τις απαντήσεις που θα δώσει κατά τη διάρκεια των αποστολών και διαλόγων μπορεί να βρεθεί στο κρεβάτι με κάποια ή ακόμα και κάποιον.
Στα παιχνίδια της Bioware, το σεξ και η επιλογή συντρόφου είναι απολύτως ελεύθερα.
Προσοχή, παρόλα αυτά μπορεί να βρεθεί ο χαρακτήρας μπλεγμένος σε ερωτικό τρίγωνο!
Παρότι οι διάλογοι έχουν τη δυναμική τύπου Lord of the Rings, πολλές φορές εμφανίζονται επιλογές στον παίχτη εξωφρενικές και αστείες.
Το σενάριο στο οποίο είναι βασισμένο το παιχνίδι, πέρα από τις απίστευτα πολλές παράπλευρες αποστολές που αναλαμβάνετε, περιέχει όλα τα κλασσικά στοιχεία ενός παιχνιδιού RPG.
Είσαστε o μοναδικός Grey Warden του θρυλικού τάγματος των φυλάκων του βασιλείου και πολεμάτε το υπέρτατο κακό “the Dark Spawn”.
Το βασίλειο βρίσκεται σε εμφύλιο και ο πρωταγωνιστής πρέπει να το ενώσει για να πολεμήσει τον Αρχι-δαίμονα (Archdemon).
Τα γραφικά είναι σχετικά καλά και τις περισσότερες φορές μετά από έστω μία μάχη είσαστε λουσμένοι κυριολεκτικά στο αίμα!
Οι χαρακτήρες και τα πρόσωπα είναι ρεαλιστικά δοσμένα, όμως τις περισσότερες φορές η στάση του σώματός τους θυμίζει σαν να έχουν καταπιεί σκουπόξυλο.
Οι διάλογοι μερικές φορές είναι απείρως κουραστικοί, συγκεκριμένα στις στιγμές που ο παίκτης αναλαμβάνει αποστολές που δεν περιλαμβάνουν αιματηρές μάχες.
Στην ουσία το παιχνίδι παρέχει έναν τεράστιο κόσμο για εξερεύνηση, γεμάτο με αποστολές μιας και η κάθε περιοχή έχει το δικό της πρόβλημα προς επίλυση.
Ανατρεπτικές είναι οι περισσότερες αποστολές όσον αφορά το που οδηγείται η πλοκή, όμως πάντα υπάρχουν επιλογές ως προς τον τρόπο δράσης σε αυτές.
Όλα ξεκίνησαν το 2001 όταν η Capcom κυκλοφόρησε το παιχνίδι δράσης και περιπέτειας Devil May Cry για την κονσόλα PlayStation 2.
Η πρώτη έκδοση του παιχνιδιού παρουσίασε μεγάλη επιτυχία.
Οι συνέχειες όμως δεν έδειξαν να κεντρίζουν και πολύ το ενδιαφέρον των gamers εφόσον θεωρήθηκαν μέτριες. Όταν η Capcom ανακοίνωσε την διάλυση της αποκλειστικότητας της συνεργασίας της με την Sony και ταυτόχρονα ανέφερε την κυκλοφορία του τέταρτου τίτλου της σειράς, κοινό και κριτικοί χειροκρότησαν.
Επιτέλους το Devil May Cry κυκλοφορεί για την κονσόλα XBOX 360 και για PC.
Το παιχνίδι ξεπερνά τις προσδοκίες που είχαμε για την σειρά.
Αστείρευτη δράση, πολύ ξύλο, εντυπωσιακά combos και γραφικά με έμφαση στην λεπτομέρεια.
Η ιστορία είναι η γνωστή στους φίλους του PS2 η οποία παρουσιάζεται με κάποιες αλλαγές στους χαρακτήρες. Δείχνει μάλλον, πως ο Dante ως πρωταγωνιστής της σειράς έχει κουράσει. Το βασικό πρόσωπο του παιχνιδιού είναι άλλος ένας «Emo» Anime χαρακτήρας, ο Nero.
Η υπόθεση περιέχει όλα τα τραγικά στοιχεία ενός καλού Anime παιχνιδιού παρέχοντας ρομαντισμό, τραγικότητα, άγριες σκηνές, λίγη τσόντα, ωραίους πανύψηλους με μπλε μάτια χαρακτήρες και δαίμονες που μόνο μία ομάδα ιαπώνων μπορούν να σχεδιάσουν.
Στο Devil May Cry 4 ως γνωστό, ανάλογα με τον αριθμό των combos που επιτυγχάνετε χωρίς να σας χτυπήσει ο εχθρός, προσκομίζετε πόντους που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για «αγοράσετε» combos.
Σε καμία περίπτωση δεν έχει τον πλουραλισμό combos που έχει το God of War.
Επίσης σε μερικά σημεία του παιχνιδιού η κάμερα δεν λειτουργεί με συνέπεια να δείχνει σαν platform game, δυσκολεύοντας το παιχνίδι χωρίς νόημα.
Η βασική έννοια του Marketing που λέει: Μεγαλύτερη ζήτηση σε ένα προϊόν, πτώση της τιμής του δεν ισχύει.
Με την αγορά κρυστάλλων που αυξάνουν την υγεία του Nero, αυτόματα η τιμή του για την επόμενη αγορά του ίδιου είδους αυξάνεται κατά 50%.
Έτσι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα παιχνιδιού είναι σχεδόν αδύνατο να αγοράσετε κρυστάλλους για να βελτιώσετε την υγεία του ήρωα.
Φαίνεται από ένα σημείο και έπειτα, οι εχθροί που πρέπει να αντιμετωπίσετε έχουν βαθμό δυσκολίας ίδιας με το να αντιμετωπίσετε ένα Boss.
Μιλώντας για Bosses, οι δαίμονες αυτοί είναι πραγματικά εκπληκτικά σχεδιασμένοι καθώς ο κάθ’ ένας χρειάζεται εντελώς διαφορετική στρατηγική για να εξοντωθεί.
Γενικότερα, το να αποκτήσετε combos υψηλού επιπέδου είναι σχεδόν αδύνατο διότι οι πόντοι που μαζεύετε στο τέλος κάθε αποστολής είναι ελάχιστοι (ειδικά όταν ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται δραματικά).
Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, παρέχονται μυστικές αποστολές.
Το παιχνίδι πραγματοποίησε όσα είχε αναφέρει η Capcom πριν την κυκλοφορία του και σίγουρα δεν αφήνει το κοινό του ασυγκίνητο χωρίς όμως να χαρακτηρίζεται από τα καλύτερα του είδους του.
Μία τέτοια «λεπτομέρεια» δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να το μειώσει εφόσον δεν αφήνει πότε τον gamer να ξεκουράσει λίγο τα δάχτυλά του από την καταιγιστική δράση που παρέχεται και από τις απίθανες ιπτάμενες κινήσεις του Nero.
Το Dante’s Inferno διαφημίστηκε απίστευτα από τους μεγάλους δικτυακούς gaming τόπους.
Επίσης, διαφημίστηκε και εκδόθηκε λίγο πριν την κυκλοφορία του δημοφιλούς τίτλου God of War III.
Τυχαίο;
Μάλλον όχι.
Εν ολίγοις, το νέο παιχνίδι δράσης της EA, είναι ένα God of War σε στιλ 3D πλατφόρμας, με αρκετές γυμνές γκόμενες, έκφυλους δαίμονες και gameplay πολύ περιορισμένο.
Τόσο περιορισμένο που το μόνο που μπορεί να καταφέρει ο παίχτης είναι επαναλαμβανόμενες σειρές compos.
Εξερεύνηση στο παιχνίδι δεν υπάρχει.
Ο σχεδιασμός, οι μάχες, οι εχθροί, όλα παραπέμπουν σε ένα God of War με άκρως εντυπωσιακή παρουσίαση αλλά με βαρετό μέχρι θανάτου gameplay.
Ο Dante δεν είναι ο γνωστός ποιητής που έγραψε την “Θεία Κωμωδία”, είναι μαχητής που κυριολεκτικά κατεβαίνει στην κόλαση για να σώσει την γκόμενά του από τον καθ’ όλα διαστροφικό διάβολο.
Οι σκηνές με δαιμονικές τσίτσιδες υπάρξεις και τους έκφυλους εχθρούς που προτάσσουν τα γεννητικά τους όργανα στο παιχνίδι, σίγουρα δεν τραβάνε το ενδιαφέρον του άνω των 18 χρονών gamer.
Παρόλα αυτά η παρουσίαση το διαφοροποιεί από ό,τι έχουμε δει ποτέ σε τίτλους δράσης.
Τα δαιμονικά σκουλήκια και τα λοιπά τέρατα σχετικά αποζημιώνουν τον παίχτη που τελικά τερματίζει το παιχνίδι σε λιγότερο από δώδεκα ώρες.
Δυστυχώς όλα δείχνουν ότι θα υπάρξει και δεύτερη συνέχεια του παιχνιδιού από την EA.
Ας ελπίσουμε την επόμενη φορά η Electronic Arts να ανταγωνιστεί σοβαρά και όχι τσαπατσούλικα το τοπ παιχνίδι δράσης της Sony.
Το BioShock μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα της εποχής του ’60 και μας προσφέρει έναν διαφορετικό σχεδιασμό στα παιχνίδια δράσης πρώτου προσώπου.
Όλο το παιχνίδι κατακλύζεται από μία ρετρό αισθητική σε συνδυασμό με φουτουριστικό design που ακολουθεί τον υπόλοιπο σχεδιασμό χωρίς να δείχνει παράταιρη.
Η πλοκή ξεκινά με τον ήρωα να βρίσκεται σε κάποιο αεροπορικό δυστύχημα από το οποίο επιζεί κολυμπώντας μέχρι έναν φάρο στη μέση του πουθενά.
Κάτω από την γη όμως υπάρχει μία οργανωμένη κοινότητα που θυμίζει ουτοπία.
Σε αυτή την τέλεια κοινωνία όμως κατοικούν κάποια γενετικά τροποποιημένα ζόμπι τα οποία έχουν δημιουργηθεί από την οντότητα που θρέφει αυτή την κοινότητα που ακούει στο όνομα ADAM.
O ήρωας καλείται να εξολοθρεύσει αυτά τα πλάσματα και να καταστρέψει την αρρωστημένη μυστική κοινωνία.
Με την επαφή του πρωταγωνιστή με την οντότητα ADAM, αποκτά την δύναμη του χειρισμού της ηλεκτρικής ενέργειας ρίχνοντας ισχυρούς κεραυνούς από τα χέρια του.
Το παιχνίδι έχει καθαρά στοιχεία δράσης πρώτου προσώπου και έχουν εισαχθεί στοιχεία παιχνιδιών ρόλων και στρατηγικής.
Η διαφορετικότητά του έγκειται στο πρωτότυπο σενάριό του και στον εφευρετικό τρόπο αναζήτησης και εξολόθρευσης των βιο-οντότητων.
Τα γραφικά του και ο σχεδιασμός του εντυπωσιάζουν και σίγουρα δεν περνούν απαρατήρητα όπως και το εξαιρετικό cast που περιλαμβάνει τους διαλόγους.
Η 2Κ Games κυκλοφόρησε ένα πολύ καλό υβριδικό παιχνίδι το οποίο αποτελεί σίγουρη επιλογή ως απόκτημα στην συλλογή σας.
Φανταστείτε το επικό Devil May Cry, αλλάξτε τον ήρωα σε ηρωίδα, αφαιρέστε το γιγάντιο σπαθί του Dante και προσθέστε περισσότερα πιστόλια – guns, lots of guns.
Αυτό λοιπόν είναι το Bayonetta!
Η Bayonetta, μία μακρύποδη, με εκκεντρική ενδυμασία και δασκαλίστικα γυαλιά γκόμενα είναι μάγισσα, μόνο που εκείνη δεν το θυμάται.
Είναι εξοπλισμένη αποκλειστικά με πιστόλια που εκτοξεύουν ατελείωτες σφαίρες στους όχι πάντα αγγελικούς εχθρούς της.
Άλλο ένα σετ από πιστόλια είναι ενσωματωμένο στα τακούνια της με τα οποία μπορεί να εξολοθρεύει τους εχθρούς της εκτελώντας κινήσεις πολεμικού στιλ Capoeira.
Εμπλουτισμένο με τα τραγικά Ιαπωνικά σεναριακά στοιχεία που έχουμε τόσο καλά μάθει από τις σειρές Final Fantasy το Bayonetta έχει αποδειχθεί δικαίως σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του είδους του.
Η Bayonetta πέρα από τις τεχνικές εξολόθρευσης – με τα τέσσερα πιστόλια – των εκατοντάδων εχθρών που της “την πέφτουν” σε κάθε πίστα, μπορεί να εκτελέσει εντυπωσιακά compos καθώς και επώδυνα “torture attacks”.
Η πρωταγωνίστρια έχει την ικανότητα να μειώσει την ταχύτητα του χρόνου ώστε να προλάβει να αποκρούσει – αποφύγει παράπλευρες επιθέσεις – “Witch Time”.
Οι περιβάλλοντες χώροι είναι διαδραστικοί, και η Baoynetta με τα φτερά πεταλούδας μπορεί να κάνει διπλό άλμα και να διαλύσει αντικείμενα που συνήθως παρέχουν έξτρα πόντους και γλυφιτζούρια που της αυξάνουν τον δείκτη ζωτικότητας.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, παρέχονται νέα όπλα στην Bayonetta όπως σπαθιά Katana, καραμπίνες και φυσικά μαστίγια(!)
Όλα αυτά τα έχουμε ξανά δει στο περίπου, στο επικό Devil May Cry 4.
Όμως η προσθήκη της μεταμόρφωσης της Bayonetta σε διάφορα τερατώδη πλάσματα καθώς και οι εξωφρενικές επιθέσεις της – τα μαλλιά της μεταμορφώνονται σε τεράστιες μπότες και διαλύουν τους γύρω εχθρούς – κάνουν το παιχνίδι μοναδικό!
Ω ελάτε τώρα… Μπρατσαράς τύπος, ντύνεται σαν νυχτερίδα και πολεμάει το έγκλημα με μουράτα γκάτζετ, έχει δύο πρόσφατες πολύ επιτυχημένες κινηματογραφικές ταινίες στο ενεργητικό του και αμέτρητα σουπερ ηλεκτρονικά παιχνίδια…
Ε… εντάξει μωρέ αυτό το τελευταίο το βγαλα από το μυαλό μου και δεν ισχύει, αλλά ταίριαζε με τα υπόλοιπα…
Όντως τα «εως τώρα» παιχνίδια με το νυχτεριδάνθρωπο ήταν επιεικώς απαράδεκτα και πραγματικά κανείς δεν θέλει να τα θυμάται…
Και λέω εως τώρα, γιατί πλέον είναι μαζί μας το Batman Arkham Asylum και τίποτα δεν είναι πια το ίδιο…
Από την εισαγωγή του παιχνιδιού καταλαβαίνεις αμέσως ότι πρόκειται για εξαιρετική παραγωγή.
Ο Batman παραδίδει για πολλοστή φορά τον αρχιεχθρό του, Joker, στην «ζεστή» αγκαλιά των δεσμοφυλάκων της φυλακής/ψυχιατρικού ιδρύματος Άρκαμ στην οποία «φιλοξενούνται» όλα τα «καλά παιδιά» της διαβόητης Gotham City .
Πριν καλά καλά το καταλάβουμε, ο Joker αναλαμβάνει τον έλεγχο του σωφρονιστικού ιδρύματος (παραδόθηκε ο μπαγασάκος γιατί είχε σχέδιο τι νομίζετε) και οι ρόλοι αλλάζουν…
O Batman πρέπει να τον συλλάβει και πάλι και να επιβιώσει ο ίδιος μέσα σε ένα χώρο, που τους περισσότερους που «φιλοξενούνται» εκεί τους έχει μπουζουριάσει αυτός!
Έτσι ξεκινάει αυτή η περιπέτεια τρίτου προσώπου με εμάς να ελέγχουμε τον Batman και να καταδιώκουμε το Joker περνώντας μέσα από τις ορδές των δευτεροκλασάτων λακέδων του, καθώς και όλων των σουπερ εγκληματιών που γυρίζουν πια ελεύθεροι στους διαδρόμους της φυλακής.
Αυτό που κάνει σε πρώτη φάση εντύπωση, είναι πόσο «οργανικός» είναι ο χειρισμός του Batman και ειδικά όσον αφορά το σύστημα μάχης σώμα με σώμα.
Αν και σε πρώτη φάση φαίνεται απλοϊκό, όσο προχωράει το παιχνίδι αποκτά μια ευπρόσδεκτη κλιμακωτή περιπλοκότητα χωρίς να απαιτεί απομνημόνευση δεκάδων συνδυασμών κουμπιών.
Οι μάχες είναι πάντα θεαματικές και η χορογραφία της δράσης έχει μια υπέροχη ροή που γεμίζει τον παίχτη με ικανοποίηση.
Στα συν και τα αμέτρητα γκάτζετ του Batman τα οποία αναβαθμίζονται και προσφέρουν ακόμα μεγαλύτερο βάθος στον τρόπο προσέγγισης των διάφορων προκλήσεων του παιχνιδιού.
Η ποικιλία της δράσης δεν σταματάει στο ατέλειωτο ξυλίκι όμως…
Έξυπνα σχεδιασμένες πίστες και καταστάσεις, αναγκάζουν τον παίχτη να προσεγγίσει τη δράση και με πιο stealth τρόπο κατασκοπεύοντας από τις σκιές τις κινήσεις τον αντιπάλων του και χτυπώντας όταν αυτοί το περιμένουν λιγότερο, πριν χαθεί και πάλι στην ασφάλεια των σκιών…
Τα επίπεδα που απαιτούν τέτοια προσέγγιση είναι κατά τη γνώμη του γράφοντος και τα πιο συναρπαστικά, μιας και απαιτούν σωστό σχεδιασμό και προετοιμασία πριν τη δράση από την πλευρά του παίχτη.
Αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της πιο stealth προσέγγισης καθώς και της επίλυσης γρίφων είναι το detective mode του Batman το οποίο οπτικά είναι σαν όραση με ακτίνες Χ και παρέχει πολύτιμες πληροφορίες στον παίχτη ώστε να έχει μια πιο πλήρη εικόνα του συνολικού κόσμου του παιχνιδιού.
Οπτικοακουστικά το παιχνίδι έχει όλα τα στοιχεία μιας υπερπαραγωγής με υπέροχα γραφικά που ταιριάζουν στο ύφος της περιπέτειας και ήχο ο οποίος εντάσσει τον παίχτη στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού από την πρώτη στιγμή και τον διατηρεί εκεί μέχρι το τέλος.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο voice over του Joker από τον πρωταγωνιστή των παλιών Star Wars, Mark Hamill, o oποίος κάνει εξαιρετική δουλειά.
Παράπλευρα με την κεντρική ιστορία υπάρχουν και κάποιες άλλες ενέργειες, όπως η συλλογή ηχογραφημένου υλικού των πρωταγωνιστών της περιπέτειας και η επίλυση γρίφων του κακοποιού Γρίφου.
Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των παιχνιδιών όπου οι παράπλευρες ενέργειες είναι υποτυπωδώς συμπληρωματικές στην όλη εμπειρία και είναι απλά παρούσες για να μεγαλώσει η διάρκεια του παιχνιδιού, στο Batman Arkham Asylum προσθέτουν αφάνταστα στη συνολική εμπειρία του παίχτη.
Ειδικά η επίλυση των διάσπαρτων αινιγμάτων του Γρίφου χαρίζει μια υπέροχη αίσθηση ικανοποίησης σε όποιον ασχοληθεί μαζί τους.
Συνολικά το παιχνίδι διαρκεί γύρω στις 10 -12 ώρες.
Η διάρκειά του επεκτείνεται με την ύπαρξη διαφόρων challenge modes που διαθέτει, με το mode Silent Predator να αποτελεί το απόλυτο highlight.
Επίσης οι downloadable χάρτες για το mode αυτό είναι δωρεάν. κάτι αναμφισβήτητα θετικό.
