Console Gamez Just because we love games

November 6, 2012

Harry Potter and the Deathly Hallows Part 1

Filed under: Kinect,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 7:20 am

Ο πρώτος τίτλος Harry Potter για το Kinect είναι και η 7η σκοτεινή συνέχεια της ταινίας και της σειράς merchandise από την EA.

Το παιχνίδι είναι μία πολύ απογοητευτική περίληψη της ταινίας.

Με τη βοήθεια του Kinect ο Harry αντιμετωπίζει τους θανατοφάγους με ξόρκια επιθετικά ή αμυντικά σε ένα 3ου προσώπου παιχνίδι shooter.

Ο χρήστης δεν έχει τον έλεγχο της μεταφοράς του ήρωα σε περιοχές που επιθυμεί.

Η εξερεύνηση είναι ανύπαρκτη.

Στην ουσία ο χρήστης ολοκληρώνει πίστες σκοτώνοντας θανατοφάγους και Snatchers, προστατεύοντας τον εαυτό του μέσα σε μία θλιβερή γενική πλοκή.

Το Challenge mode, είναι εξίσου απογοητευτικό αφού κατά τη μέση του παιχνιδιού συνειδητοποιείτε πως επαναλαμβάνετε τις ίδιες κινήσεις χάνοντας ζωή.

Ο χειρισμός στο Kinect είναι σχετικά καλός, με μικροπροβλήματα στην αντίληψη της κίνησης.

Το μόνο στοιχείο που “σώζει” το παιχνίδι είναι η συνεργατικό gameplay με δύο άτομα.

Εκεί τουλάχιστον κουνάς το χέρι σου με παρέα.

Η αίσθηση που μας έδωσε αυτός ο τίτλος είναι πως σχεδιάστηκε στο πόδι.

Η προϊστορία της EA που αφορά την πιστή αναπαραγωγή γραφικών από πραγματικούς χαρακτήρες αρχίζει και κλονίζεται στα νεότερα παιχνίδια.

Τα γραφικά, το γραφικό περιβάλλον ναι μεν ταιριάζει με την σκοτεινή και gothic ατμόσφαιρα αλλά οι δεν ενθουσιάζει.

Οι στάσεις των χαρακτήρων κάθε άλλο από ρεαλιστικές είναι αφού μοιάζουν σαν να έχουν καταπιεί σκουπόξυλο.

Τα ηχητικά εφέ είναι κυριολεκτικά ό,τι να ναι μιας και αρκετές φορές εκεί που εκτοξεύετε ένα ξόρκι υπάρχει απόλυτη σιωπή/mute.

Στην ουσία το παιχνίδι είναι μία αρπακολατζίδικη έκδοση Harry Potter ώστε η EA να υποστηρίξει την ταινία που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στις αίθουσες.

 

Εικόνες

November 4, 2012

Assassin’s Creed III

Το τρίτο μέρος και ο 5ος τίτλος της σειράς Assassin’s Creed ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Το Assassin’s Creed III είναι απλά ο καλύτερος τίτλος της σειράς.

Η ουσία του παιχνιδιού, είναι μία κινηματογραφική διαδραστική ιστορία γεμάτο αποκαλύψεις, ανατροπές και περιηγήσεις σε εποχές και τόπους που έμειναν στην ιστορία.

Η τρίτη συνέχεια παρέχει σε μεγάλο βάθος ένα εκπληκτικό σενάριο, συνεχίζοντας από εκεί που μας άφησε η Ubisoft στο Assassin’s Creed Revelations και νέα πρόσωπα, ιστορικά γεγονότα του εμφύλιου πολέμου στην αποικιοκρατούμενη Αμερική.

Συνδυάζει το κλίμα της εποχής, τις φυλετικές διακρίσεις, τις ωμές μάχες σώμα με σώμα, τις μαζικές ναυμαχίες, την περιήγηση στα Αμερικάνικα καταπράσινα βουνά, τις διαφορετικές εποχές του έτους με τις αντίστοιχες καιρικές συνθήκες και έναν ήρωα από δύο κόσμους.

Ο Connor, μισός Βρετανός και μισός Ινδιάνος Mohawk, δεν έχει την πίστη στο τάγμα όπως ο Altair, ούτε τη γοητεία και την ευγενική καταγωγή του Ezio.

Τραχύς, σκληρός μεγαλωμένος με τις ηθικές αρχές των Mohawk, ο Connor θα βρεθεί ανάμεσα στους δύο κόσμους, ο ένας που εδραιώνεται και ο άλλος που καταστρέφεται.

Πέρα από τις βασικές αποστολές που αφορούν την πλοκή και τα cinematic που εντρυφούν σε βάθος στους χαρακτήρες του παιχνιδιού και την πληθώρα παράπλευρων αποστολών σε αυτό τον τίτλο η μηχανή μάχης έχει αλλαχθεί ριζικά.

Πλέον ο ήρωας μπορεί να αποκρούσει με ευκολία τις επιθέσεις των εχθρών, να αντεπιτεθεί άμεσα, να χρησιμοποιήσει το πιστόλι – που είναι αργό στο γέμισμα αλλά ιδανικό για μακρινές αποστάσεις – το τόξο του, σπαθί που μπορεί να αγοράσει από κάποιο κατάστημα και το Τόμαχοκ.

Οι κινήσεις του Connor έχουν λιγότερη φινέτσα από εκείνες του Ezio, όμως μπορεί με ευκολία να αποφύγει ένα αντικείμενο στο δρόμο του, να πηδήξει εύκολα φράχτες και κατά την καταδίωξη να περάσει μέσα από οικήματα ώστε να μπορέσει να χαθεί από τα μάτια των εχθρών.

Ο ήρωας μπορεί να παρακολουθήσει συζητήσεις, να μείνει απαρατήρητος ανάμεσα σε δύο πεζούς, καθήμενος, ή στεκόμενος δίπλα σε δύο άλλα πρόσωπα.

Τα χρήματα δεν είναι και ιδιαίτερα απαραίτητα.

Εκεί που ο Ezio έπρεπε να ξοδέψει αλλά και να βγάλει πολλά χρήματα για να αναβαθμίσει τον εαυτό του και να αυξήσει την ισχύ των Assassin στην περιοχή, ο Connor εναρμονισμένος με τις ηθικές των Mahowk δεν έχει τόσο ανάγκη από αυτό το μέσο συναλλαγής.

Τα χρήματα εξυπηρετούν αποκλειστικά την αναβάθμιση του αρχηγείου του Achilles – του μέντορα του Connor – με αγορά υλικών, τους χρηματισμούς σε τυπογραφία και ρουφιάνους για να κατέβει ο δείκτης αναγνωρισιμότητας και την αγορά μικρής γκάμας όπλων αλλά και παγίδων για δίποδα και τετράποδα.

Ο Connor μπορεί να βγάλει χρήματα κυνηγώντας ζώα στο δάσος, πουλώντας τα σε πλανόδιους ή στην αγορά της κάθε πόλης.

Η Βοστόνη, η Νέα Υόρκη αναπαριστώνται λεπτομερώς στο ύφος της εποχής.

Σε αυτό τον τίτλο η αρχιτεκτονική των πόλεων έχει λιγότερη σημασία, από την περιήγηση στο δάσος.

Ο Connor σε αντίθεση με τους προγόνους του, μπορεί να ανέβει σε δέντρα να πηδήξει από κλαδί σε κλαδί με εντυπωσιακά ομαλές κινήσεις.

Τα δέντρα, όπως και οι θάμνοι, μπορούν να κρύψουν τον ήρωα από τους εχθρούς καθώς μπορεί από αυτά να εκτελέσει air-attack με τις κρυμμένες λεπίδες στα μανίκια του.

Το παιχνίδι είναι τεράστιο τόσο σε δυνατότητες περιήγησης, εξερεύνησης και αποστολών όσο και σε διάρκεια gameplay.

Η ιστορία κυλά αργά για λόγους που αποκαλύπτονται στη συνέχεια.

Η αλληλεπίδραση με τον γύρω κόσμο γίνεται σε πολλαπλά επίπεδα.

Ο Connor μπορεί από το να χαϊδέψει αδέσποτα, μέχρι να παίξει ντάμα σε κάποιο μπαρ, να κουβεντιάσει με κόσμο ώστε να χαθεί στο πλήθος, να βοηθήσει αγρότες και άλλα πολλά.

Όπως και στους προηγούμενους τίτλους έτσι κι εδώ ο ήρωας μπορεί να απελευθερώσει από τους Βρετανούς φρούρια, να δώσει εντολή στους Assassin να επιτεθούν εκεί που επιθυμεί, να αναλάβει αποστολές κούριερ καθώς και να αναζητήσει τις χαμένες σελίδες του Αλμανάκ.

Θα συναντήσει προσωπικότητες της εποχής όπως τον George Washington, τον Benjamin Franklin, τον Thomas Jefferson, τον Charles Lee και άλλους, θα βρεθεί καπετάνιος σε δικό του ιστιοφόρο και θα το οδηγήσει σε επικές ναυμαχίες και θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους Templar αμφιβάλλοντας για το κατά πόσο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εχθροί ή ως σύμμαχοι.

Το τέλος του παιχνιδιού όπως πάντα είναι αποκαλυπτικό υπαινίσσοντας την συναρπαστική συνέχεια της σειράς σε νέο τίτλο.

 

Εικόνες/Wallpaper

November 3, 2012

L.A. Noire

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , , , — consolegamez @ 8:02 pm

Το L.A. Noire πρόκειται για ένα project όπου σχεδιάστηκε μία νέα μηχανή αναπαραγωγής γραφικών η οποία δημιουργεί εκφράσεις στα πρόσωπα των χαρακτήρων – motion capture.

Το αποτέλεσμα αυτού του project είναι εκπληκτικό.

Στην εποχή της προαπαγόρευσης, στο Los Angeles, εκεί που μεσουρανούν οι Star της εποχής και το έγκλημα ευδοκιμεί, ο ντετέκτιβ Cole Phelps λύνει υποθέσεις οι οποίες ανάλογα με τις επιλογές του ήρωα, τις ερωτήσεις που κάνει και τις απαντήσεις που δίνει οδηγεί την πλοκή του παιχνιδιού σε πολλές παράλληλες καταλήξεις.

Ο Phelps μπορεί να ανακρίνει ένα πρόσωπο και παρατηρώντας από τις εκφράσεις του προσώπου του να επιλέξει διαφορετικού τρόπους εκμαίευσης της αλήθειας ή το αντίθετο – εφόσον κριθεί ότι ο ύποπτος λέει την αλήθεια.

Δίδονται από το forum του L.A. Noire η δυνατότητα βοήθειας σε στιγμές που ο χρήστης δυσκολευτεί να βρει στοιχεία, ή στο πως να αντιμετωπίσει κάποιον ύποπτο.
Οι εκφράσεις των χαρακτήρων είναι απίστευτα αληθοφανείς.

Σε ρόλο έκπληξη εμφανίζεται ο John Noble.

Οι δυνατότητες διαφορετικής κατάληξης της πλοκής του παιχνιδιών είναι απίστευτα πολλές κάτι που καθιστά το παιχνίδι σε ένα από τους καλύτερους PRG τίτλους των τελευταίων χρόνων.

Η ατμόσφαιρα μεταφέρει τον gamer απόλυτα στην εποχή των ξεπεσμένων Star, της διαφθοράς των παραγωγών ταινιών και του υπόγειου εγκλήματος.

Πέρα από τις ανακρίσεις, ο Phelps βρίσκεται σε αποστολές δράσεις, αναζήτησης στοιχείων και αστυνομικής καταδίωξης με αυτοκίνητο.

Οι αποστολές χωρίζονται σε κεφάλαια που θυμίζουν αστυνομική σειρά του ’50.

Εκπληκτικοί διάλογοι συνδυασμένοι με μουσικά κομμάτια των ’40s και ’50s, με μία εκπληκτική ανατρεπτική πλοκή που όταν τερματίσετε το παιχνίδι θα θέλετε να το ξαναπαίξετε διαφορετικά.

Το παιχνίδι παρέχει μία μεγάλη γκάμα DLC νέων αποστολών καθώς και μία γκάμα κοστουμιών για τον Phelps.

 

Εικόνες/Wallpaper

Fable: The Journey

Filed under: Kinect,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , , , , , — consolegamez @ 1:43 pm

Το πρώτο Fable σε Kinect δεν μπορούμε να πούμε πως ενθουσίασε.

Οι σχεδιαστές του παιχνιδιού έδωσαν βάση στο gameplay που αφορά τις κινήσεις του παίκτη σε σχέση με το Kinect παρά σε γραφικά, πλοκή δηλαδή σε βασικά συστατικά.

Το Fable: The Journey δεν είναι πλέον το μεγαλειώδες RPG παιχνίδι.

Είναι πλέον παιχνίδι δράσης 1ου προσώπου με τη δυνατότητα μίας πρόχειρης αναβάθμισης του πρωταγωνιστή καθώς αποκτά μεγαλύτερη εμπειρία.

Ο πρωταγωνιστής, για να σώσει το άλογό του μπαίνει στο ιερό των Heroes και αποκτά μαγικές ικανότητες.

Ο Gabriel, ο νεαρός περιηγητής μπορεί να σπρώξει και να μετακινήσει αντικείμενα με μαγικά ξόρκια, να παράγει ηλεκτρισμό και να εξοντώσει τους εχθρούς του, να θεραπεύσει και οδηγήσει το κάρο του προς τη μεγάλη περιπέτεια στο βασίλειο της Albion.

Οι κλασικοί χαρακτήρες μαζί με τις τοποθεσίες του κόσμου αυτού παραμένουν όπως και ο βασικός στόχος του παιχνιδιού.

Παρόλα αυτά ξεχάστε όσα ξέρατε για το Fable.

Σε αυτό το Fable δεν μπορείτε να αγόρασε σπίτι, όπλα, να αλληλεπιδράσετε με τον κόσμο και να δημιουργήσετε ανάλογες εντυπώσεις.

Το Fable: The Journey είναι ένα καθαρό shooter παιχνίδι με το γνωστό γραφικό περιβάλλον του Fable.

Το παιχνίδι αποζημιώνει όμως όσους περίμεναν ένα RPG σε Kinect με τη δράση, τις κινήσεις και την πλοκή να διασκεδάζουν απίστευτα.

Η αίσθηση ότι υπάρχει διάδραση στον κόσμο της Albion είναι έντονη.

Μπορείτε να ταΐσετε το άλογό σας, να το θεραπεύσετε, να ανοίξετε σεντούκια με κάρτες, να ανάψετε λάμπες και φυσικά να εξολοθρεύεστε εχθρούς με διαφορετικούς βαθμούς δυσκολίας και στρατηγικής.

Μεγάλο πρόβλημα στο παιχνίδι είναι αρκετές φορές οι λειτουργίες του έλεγχου της κίνησης δεν είναι πάντα σωστές.

Μπορεί να σημαδεύετε ευθεία στην οθόνη σας και το ξόρκι να εκτοξεύεται δεξιά.

Σε στιγμή μάχης το πρόβλημα αυτό είναι εκνευριστικό και απογοητευτικό ειδικά επειδή το Fable: The Journey είναι αποκλειστικά ένα παιχνίδι για το πρωτοπόρο αξεσουάρ ελέγχου κίνησης Kinect.

 

Εικόνες

Assassin’s Creed Revelations

Ο Desmont Miles, ο απόγονος του Altair και του Ezio, μετά τη δολοφονία της Suzan, βρίσκεται σε κώμα και συνδεδεμένος με το Animus.

Στον εικονικό χώρο του Animus, ο Desmont γνωρίζεται με το Υποκείμενο 16 [Subject 16] ο οποίος τον βοηθά να μπει στις μνήμες του πλέον μεσόκοπου Ezio.

Ο Ezio ακολουθώντας τα βήματα του προγόνου του Altair φτάνει στο Masiaf. Από εκεί ταξιδεύει στην μαγευτική διαπολιτισμική Κωνσταντινούπολη σε μία αναζήτηση πέντε αντικειμένων που ξεκλειδώσουν τις μνήμες του Altair αλλά και την βιβλιοθήκη του προγόνου του στο Masiaf.

Το παιχνίδι μας περιηγεί στα σοκάκια της αγοράς της Πόλης, στο Τοπ Καπί, στην Αγιά Σοφιά, στα τζαμιά, στον φάρο της Κωνσταντινούπολης, στο Βόσπορο και μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα μίας εποχής όπου οι Templar είναι οι Βυζαντινοί.

Οι εχθροί χωρίζονται σε Βυζαντινούς – Templar και σε Οθωμανούς Γενίτσαρους.

Οι πρώτοι έχουν την ίδια συμπεριφορά με τους παλιούς γνωστούς εχθρούς.

Οι δεύτεροι μπορεί να έχουν ρόλο συνεργατικό, ειδικά όταν συμβαίνει να βρίσκονται σε μάχη με Templar.

Όμως αν τους συναντήσει ο Ezio ως εχθρούς, καλύτερα να το βάλει στα πόδια.

Όπως και στην προηγούμενη έκδοση του παιχνιδιού, έτσι και σε αυτή ο Ezio μπορεί να στρατολογήσει νέα μέλη τα οποία καταλαμβάνουν κάποιο κτίριο για αρχηγείο.

Πέρα από τις αποστολές που μπορεί ο Ezio να στείλει τους νεοσύλλεκτους στην Ευρώπη, Αφρική και Ασία, μπορεί να τους χρησιμοποιήσει βοηθητικά σε μάχες και επισκέπτοντάς τους στα αρχηγεία να αναλάβει μαζί τους standalone αποστολές.

Στο Revelations η χρήση και κατασκευή βομβών είναι απαραίτητη.

Ο Ezio έχει μία μεγάλη γκάμα από υλικά στη διάθεσή του για να κατασκευάσει βόμβες καπνού που θα τον βοηθήσει να ξεφύγει από τους εχθρούς του, από βόμβες αντιπερισπασμού, βόμβες με δηλητήριο και βόμβες απόλυτα φονικές.

Όπως στο Brotherhood, έτσι και στο Revelations ο Ezio έχει τη δυνατότητα να επεκτείνει την δύναμη της αδελφότητας, σκοτώνοντας τον λοχαγό του αρχηγείου των Templar και να καταλάβει το κτίριο.

Ανακαινίζοντας τα καταστήματα της περιοχής, αυξάνεται το επίπεδο που ο Ezio γίνεται διαβόητος.

Για να κατεβάσει το επίπεδο όπως και στις προηγούμενες εκδόσεις, θα χρειαστεί να χρηματίσει κάποιον για να διαδώσει καλά λόγια ή να δολοφονήσει κάποιον αγγελιοφόρο του εχθρού.

Στην περίπτωση που το “notoriety level” αυξηθεί πολύ, τότε ένα από τα αρχηγεία βρίσκονται υπό επίθεση από τους Templar.

Για να γίνει ανακατάληψη, το παιχνίδι αλλάζει ύφος και αποκτά χαρακτήρα παιχνιδιών στρατηγικής.

Σε αυτό το σημείο το παιχνίδι υποβαθμίζεται καθώς το ύφος είναι καθαρά action-adventure και η προσθήκη μίας strategy φτωχής πλατφόρμας είναι άτοπη και παράταιρη.

Οι μνήμες του Altair, στις οποίες ο χρήστης χειρίζεται τον ήρωα, είναι άκρως αποκαλυπτικές για την πλοκή της σειράς.

Το τέλος όπως σε κάθε Assassin’s Creed είναι αποκαλυπτικό – ίσως όχι τόσο όσο στο δεύτερο μέρος της σειράς.

Στο τέλος του παιχνιδιού, ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να παίξει διάφορες πίστες με gamepley 1ου προσώπου μέσα στον εικονικό τόπο του Animus, ξεκλειδώνοντας στολές.

Όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι, το Revelations προσφέρει τη δυνατότητα multiplay.

Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι είναι εξαιρετικό.

Καλοσχεδιασμένο, με εκπληκτική ατμόσφαιρα της εποχής και της Πόλης, με όμορφους χαρακτήρες, εξαιρετικά ηχητικά εφέ [ακούς που και που και Ελληνικά] και εκπληκτικές απεικονίσεις των ιστορικών κτιρίων.

Το σύστημα μάχης είναι σαφώς βελτιωμένο, οι κινήσεις του Ezio απόλυτα ρεαλιστικές με μερικές χρήσιμες προσθήκες.

Τα μειονεκτήματά του είναι πρόχειρα ενθέματα, όπως αυτό του strategy gameplay τα οποία μπορείτε και να τα αγνοήσετε εφόσον είναι προαιρετικά.

Το παιχνίδι προσφέρει πολλές ώρες gameplay, ειδικά αν αναλάβετε και τις παράπλευρες αποστολές πέρα από την βασική πλοκή η οποία αποκαλύπτει και το σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή του Ezio.

 

Εικόνες/Wallpaper

Star Wars: The Force Unleashed

Η δύναμη – the Force – είναι ισχυρή στον πρωταγωνιστή διότι πολύ απλά είναι Sith και το δεξί χέρι του Vader – θανατηφόρος συνδυασμός.

Ο Galen Marek, ή αλλιώς Starkiller (όνομα και πράγμα), έχει μυστικές εντολές από τον Vader να εξολοθρεύσει τους εναπομείναντες ζωντανούς Jedi μετά από τους Πολέμους των Κλώνων.

Με συνεπιβάτες το ανδροειδές Proxy και την πιλότο Juno Eclipse, ο Galen ταξιδεύει στους φανταστικούς πλανήτες του George Lucas και αντιμετωπίζει θανάσιμα Rancor και Clone Troopers.

Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο Galen και οι σύντροφοί του αρχίζουν να αποκτούν εσωτερικές ηθικές συγκρούσεις αμφισβητώντας την σκοτεινή μεριά της Δύναμης.

Σαν παιδιά φαντασιωνόμασταν τη στιγμή που θα μπορούσαμε να κρατήσουμε ένα φωτόσπαθο και να παίξουμε τους Jedi σε μία Star Warική περιπέτεια μου μυαλού μας.

Ο συνδυασμός Lucas Arts και Nintendo πραγματοποίησε το όνειρο των πολεμοαστρικών fans παρέχοντας αντί για φωτόσπαθο το Wii Remote το οποίο με την κάθε κίνηση παράγει και τον αντίστοιχο ήχο του σπαθιού!

Το Nunchuck χρησιμοποιείται για το απαραίτητο “jedi-push/swish”, την μετακίνηση στο χώρο με το joystick και το μαγικό κουμπί “z” που παράγει κεραυνούς ala Palpatine.

Το παιχνίδι είναι υβριδικό.

Πέρα από την καταιγιστική δράση – η οποία είναι η υπέρτατη ευτυχία όλων των Star Wars fans – το παιχνίδι παρέχει την δυνατότητα αναβάθμισης του πρωταγωνιστή από τον παίχτη προσθέτοντας σε μικρή δόση στοιχεία RPG.

Έτσι ο Galen μπορεί να μάθει να παράγει ισχυρότερους κεραυνούς, ή να χρησιμοποιεί την Δύναμη για μεγαλύτερα αντικείμενα/εχθρούς, ή να μάθει καινούρια κόλπα με το φωτόσπαθό του.

Προτείνουμε στους χρήστες της κονσόλας Wii μαζί με το παιχνίδι να αποκτήσουν και το πρόσθετο φωτόσπαθο που πωλείται χωριστά στα καταστήματα για ολοκληρωμένη gaming απόλαυση!

 

Εικόνες

Sonic The Hedgehog

Filed under: Reviews,XBOX,XBOX Only,XBOX Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 9:47 am

Όσο περνάει ο καιρός τα παιχνίδια “Sonic” της Sega χειροτερεύουν ενώ οι σειρές παιχνιδιών της Nintendo, Super Mario Bros φέρουν εύσημα στην παραγωγό εταιρία τους με την κάθε κυκλοφορία τους.

Ο μπλε σκαντζόχοιρος, χωρίς καμία απολύτως σχεδιαστική αναβάθμιση, κάνει την πρώτη του εμφάνιση στην κονσόλα XBOX 360 και έδωσε τις χειρότερες εντυπώσεις.

Ασφαλώς, όταν ο Sonic ήταν στο απόγειο της δόξας του η Microsoft δεν είχε γεννηθεί, όμως η γηραιά Sega δείχνει πως μαζί με τις πολλά υποσχόμενες κονσόλες της έθαψε και τα παιχνίδια της.

Είναι θλιβερό, μετά από τόσα χρόνια ιστορίας της Sega να κυκλοφορεί για μια από τις τερατώδεις κονσόλες της εποχής μας ένα τόσο αδιάφορο παιχνίδι με έναν ήρωα που στην δεκαετία ’90 είχε ξεσηκώσει τα πλήθη των gamer ανά τον κόσμο.

Και για να δώσουμε μία μικρή γεύση, το παιχνίδι ξεκινά (όπως όλα) με ένα άκρως εντυπωσιακό και φαντασμαγορικό movie – clip που αφήνει και σχεδιαστές 3D animation με ανοιχτό το στόμα.
Όλα πάνε καλά μέχρι την εμφάνιση του Sonic.

Οι εντυπωσιακές λεπτομέρειες των cinematic με τα απίθανα πυροτεχνήματα που αποθεώνουν δείχνουν παράταιρες απέναντι στον φτωχά σχεδιασμένο Sonic που εν τέλει είναι και ο πρωταγωνιστής.

Η Sega σχεδίασε το νέο Sonic με βάση τα παιχνίδια πολλαπλών τύπων που έχουν γίνει τόσο πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια.

Δηλαδή το παιχνίδι εμπεριέχει τύπους 3D πλατφόρμας, δράσης – περιπέτειας και ρόλων.

Τα γραφικά είναι “στεγνά”, χωρίς βάθος, οι εξωτερικοί χώροι είναι κακοσχεδιασμένοι χωρίς την παραμικρή προσοχή στην λεπτομέρεια.

Ο χειρισμός της κάμερας βαθμολογείται από κακός μέχρι χείριστος διότι σε στενούς χώρους δεν επιτρέπει την ολική περιστροφή της γύρω από τον ήρωα.

Το εξωφρενικότερο όλων είναι η απερίγραπτα πολλή ώρα που κάνει να φορτώσει τα διάφορα σκέλη του παιχνιδιού.

Αρχικά πιστεύαμε πως το XBOX 360 αργεί να φορτώσει τις πίστες προφανώς λόγω των λεπτομερών γραφικών και των πολυσύνθετων χώρων.

Όμως μετά είδαμε και τα γραφικά και το περιβάλλον…

Το αισθητικό αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό.

Το συναίσθημα αυτό συνεχίστηκε αμέσως μετά αφού διαπιστώσαμε πως για μία σκηνή “ingame” περιμέναμε περίπου 2 – 3 λεπτά “φόρτωσης”.

Ξεχνώντας τα ατελείωτα λεπτά που περιμένετε να “φορτωθεί” το παιχνίδι και τα άθλια γραφικά και την δυσκολία χειρισμού, το gameplay είναι κοινότοπο και αδιάφορο.

Μία από τα ίδια.

 

Εικόνες/Wallpaper

Silent Hill: Shattered Memories

Filed under: PSP,PSP Reviews,Reviews,Wii,Wii Reviews — Tags: , , , , , , — Mad Scientist @ 9:33 am

Ο ψυχολογικός τρόμος στα καλύτερά του ή ένα ιδιαίτερο ταξίδι στον ανθρώπινο ψυχισμό;

Η σειρά παιχνιδιών Silent Hill είχε πάντα μία μεγάλη ιδιαιτερότητα σε σχέση με τις υπόλοιπες σειρές παιχνιδιών «τρόμου» όπως τo «Resident Evil» και τo «Project Zero».

H ειδοποιός διαφορά των συγκεκριμένων παιχνιδιών έγκειται στο γεγονός ότι ο κόσμος με τον οποίο αλληλεπιδρά ο παίχτης στο παιχνίδι, τα τέρατα και τα σκηνικά που συναντά, είναι σε μεγάλο βαθμό δημιούργημα του τραυματισμένου ψυχισμού του κεντρικού ήρωα και όσο προχωράει ο χαρακτήρας στο παιχνίδι τόσο πλησιάζει στην αλήθεια που έκρυβε από τον εαυτό του.

Ίσως για αυτό το λόγο στα παιχνίδια της σειράς αυτής, η μάχη με τέρατα ήταν πάντα δευτερεύουσα και όχι πολύ καλοσχεδιασμένη, μιας και δεν αποτελούσε τον αυτοσκοπό στο παιχνίδι (αν και οι τελευταίες 2 προσθήκες στη σειρά, πριν από το «Shattered Memories», είχαν παραστρατήσει αρκετά δίνοντας το βάρος στις μάχες με μέτρια είναι η αλήθεια αποτελέσματα).

Το «Silent Hill : Shattered Memories» είναι χτισμένο πάνω σε αυτή την κεντρική ιδέα και μάλιστα δεν παρεκκλίνει ουσιαστικά καθόλου.

Το παιχνίδι χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο διακριτούς τύπους gameplay : στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού ο παίχτης περιδιαβαίνει την πόλη «Silent Hill» αλληλεπιδρώντας με μυστηριώδεις χαρακτήρες και προσπαθώντας να βρει στοιχεία για να ξεδιαλύνει το μυστήριο εξαφάνισης της μικρής του κόρης.

Πιστοί του «συνοδοιπόροι» στην αναζήτηση αυτή είναι, ο φακός του που τον βοηθά να εντοπίζει στοιχεία στον σκοτεινό κόσμο του «Silent Hill» και το κινητό του τηλέφωνο που περιλαμβάνει GPS και φωτογραφική μηχανή (σ.σ. ο Γερμανός θα ήταν περήφανος για την επιλογή του).

Πρέπει να σημειωθεί ότι για όσο ο παίχτης βρίσκεται σε αυτό το στυλ παιχνιδιού, της εξερεύνησης, δεν κινδυνεύει να του επιτεθούν εχθροί και μπορεί να αφοσιωθεί στο να ενταχθεί καλύτερα στην τρομερή ατμόσφαιρα του παιχνιδιού μέσα από την αλληλεπίδραση με τον κόσμο του.

Το κομμάτι αυτό είναι καλοσχεδιασμένο αλλά το πόσο θα το ευχαριστηθεί κάποιος έχει να κάνει με το πόσο εκτιμά σε ένα ταξίδι «την διαδρομή και όχι μόνο τον τελικό προορισμό».

Ο δεύτερος τύπος gameplay είναι πιο εξεζητημένος, πρωτότυπος ως σύλληψη και με «καλές προθέσεις» (τη δημιουργία έντασης και σασπενς) αλλά στην εκτέλεση χωλαίνει αρκετά.

Η κεντρική ιδέα είναι ότι κατά διαστήματα ο κόσμος του παιχνιδιού «παγώνει» (καλύπτεται κυριολεκτικά από ένα στρώμα πάγου) και ο παίχτης πρέπει να τρέξει από ένα προκαθορισμένο σημείο Α σε ένα σημείο Β για να επιβιώσει.

Στη διάσταση αυτή υπάρχουν τέρατα που τον καταδιώκουν και θέλουν να τον κρατήσουν σε αυτόν τον παγωμένο κόσμο.

Οι μόνες επιλογές του παίχτη είναι να τρέξει για να σωθεί, χρησιμοποιώντας αν προλαβαίνει το GPS για να προσανατολιστεί και λίγα πράγματα στο περιβάλλον για να καθυστερήσει τα τέρατα ή να κρυφτεί προσωρινά από αυτά.

Αν και ως ιδέα η διαδικασία αυτή με ιντρίγκαρε, πριν παίξω το παιχνίδι, μετά τις πρώτες φορές έγινε τόσο επαναλαμβανόμενη που απλά ήθελα να περάσω τους τομείς αυτούς για να επιστρέψω στην εξερεύνηση της πόλης στην κανονική της διάσταση.

Κατά την προσώπική μου άποψη ο μηχανισμός με τον οποίο οι δημιουργοί του Silent Hill ένταξαν αυτές της σκηνές καταδίωξης στο παιχνίδι, δείχνει πολύ προχειροφτιαγμένος σε σχέση με το υπόλοιπο παιχνίδι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε μεμονωμένες στιγμές δεν προσφέρει γνήσιο σασπένς.

Αν μη τι άλλο πάντως, οι σκηνές αυτές αποτελούν ένα αντιπερισπασμό από την κεντρική εξερεύνηση της πόλης που αποτελεί και το μεγαλύτερο κομμάτι του gameplay αναλογικά, όποτε προσθέτουν μια κάποια ποικιλία στην όλη εμπειρία.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στα γραφικά και στον ήχο του παιχνιδιού μιας και αποτελούν ίσως τα καλύτερα που έχω δει σε παιχνίδι για Wii μέχρι σήμερα. Ειδικά το εφέ που όλη η πόλη καλύπτεται από πάγο όταν ο παίχτης αλλάζει «διάσταση» είναι εκπληκτικό.

Σε επίπεδο ήχου τόσο οι φωνές των χαρακτήρων όσο και η μουσική, από τον μετρ του είδους Akira Yamaoka, βοηθούν ώστε ο παίχτης να νιώσει καλύτερα στο πετσί του την ατμόσφαιρα του κόσμου με τον οποίο αλληλεπιδρά.

Ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα του παιχνιδιού αυτού είναι ότι «το παιχνίδι προσαρμόζεται στον παίχτη» και εξηγούμαι.

Κατά διαστήματα ο παίχτης «μεταφέρεται» στο γραφείο ενός ψυχιάτρου όπου απαντά με «ΝΑΙ» ή «ΟΧΙ» σε διάφορες ερωτήσεις που του θέτονται καθώς και λύνει σύντομα ψυχομετρικά τεστ.

Οι απαντήσεις και αντιδράσεις του διαμορφώνουν τον κόσμο του κυρίως παιχνιδιού σε σημαντικό βαθμό, τόσο σε επίπεδο αισθητικό όσο και – μάλλον λιγότερο- σε επίπεδο εξέλιξης του παιχνιδιού.

Μάλιστα στο φινάλε του παιχνιδιού δίνεται στον παίχτη και μία αναλυτική ψυχιατρική αποτίμηση του, με βάση τις απαντήσεις που έδινε στη διάρκεια του παιχνιδιού και πιστέψτε με είναι ανατριχιαστικά ακριβής!

Θεωρητικά τουλάχιστον, το παιχνίδι «απαιτεί» επαναλαμβανόμενες επισκέψεις στον κόσμο του μιας και μόνο έτσι κάποιος θα το απολαύσει σε όλο του το εύρος αφού κάθε εμπειρία θα είναι σημαντικά διαφορετική από την προηγούμενη. Καθόλου άσχημα, έτσι!

 

Εικόνες

 

November 2, 2012

Secret Agent Clank

Filed under: PSP,PSP Only,PSP Reviews,Reviews — Tags: , , , — consolegamez @ 5:29 pm

Ο Clank το ρομποτάκι γίνεται μάρτυρας κλοπής του “άφθαρτου πετραδιού του κόσμου” από τον Ratchet.

Σίγουρος ότι ο Ratchet δεν ήξερε την αξία του πετραδιού και το νόημά του μπαίνει σε μία περιπέτεια αναζήτησης της αλήθειας και της απόδειξης της αθωότητας του συντρόφου του.

Ο Clank έχει μία σειρά από Jamesbondικά όπλα, κινήσεις αλά Μάτριξ και αρκετό γέλιο.

Το παιχνίδι παρά τα κάτω του μετρίου του γραφικά, έχει μεγάλες διαφοροποιήσεις στην ολοκλήρωση της κάθε πίστας πράγμα που κρατάει το κοινό σε ενδιαφέρον.

Εναλλακτικά θα σας παρέχεται η δυνατότητα να παίξετε και τον Ratchet αλλά όχι σε μεγάλη διάρκεια.

Εκτός από την άμεση επίθεση, η stealth επίθεση ενδείκνυται σχεδόν πάντα σε όλες τις αποστολές.

Το παιχνίδι είναι μας έκανε έκπληξη το πόσο καλό είναι και προγραμματιστικά αλλά και ως προς την καθαρή αξία του στην μικρή κονσόλα της Sony.

 

Εικόνες

Tomb Raider: Legend

Filed under: PSP,PSP Reviews,Reviews,XBOX,XBOX Reviews — Tags: , , , , , , — consolegamez @ 5:18 pm

Μετά από περίπου 10 χρόνια, η Eidos Interactive κατάφερε να εξελίξει την Lara Croft σε ένα είδωλο που λάτρεψαν χιλιάδες gamer ανά τον κόσμο.

Στην 7η συνέχεια των θρυλικών της περιπετειών, η Lara αντιμετωπίζει το μακρινό παρελθόν της αναζητώντας το μυθικό Excalibur.

Εντυπωσιακά αλλαγμένη είναι η Lara στην νέα συνέχεια του Tomb Raider μιας και οι σχεδιαστές της έχουν δώσει μεγάλη προσοχή στην λεπτομέρεια!

Η Lara παρότι έχει μεγαλύτερη γκαρνταρόμπα σε σχέση και με τις 3 προηγούμενες συνέχειές της, παρότι μπορεί να εκτελέσει κινήσεις βασισμένες σε πολεμικές τέχνες κατά την διάρκεια μιας μάχιμης σύγκρουσης, μάλλον απογοήτευσε.

Το σενάριο και η πλοκή φαίνεται κοινότοπη μιας και θυμίζει όλα τα προηγούμενα Tomb Raider. Γιατί αυτή η έκδοση να πρέπει να έχει κάτι διαφορετικό.

Πέρα του κυνισμού που μας διακατέχει καθώς το παίξαμε και το τερματίσαμε μέσα σε 8 ώρες μόνο, περιμέναμε πως η Crystal Dynamics (η κατασκευάστρια εταιρία) θα μάθαινε από τα λάθη της και τις επιτυχίες της που έχει κάνει στις 7 συνέχειες και θα φρόντιζε να τις ξεπεράσει.

Παρόλα αυτά, το Legend φάνηκε πως εκδόθηκε προς χάρη εντυπωσιασμού, ειδικότερα στην κονσόλα ΧΒΟΧ 360, του γραφικού περιβάλλοντος και του λεπτομερή σχεδιασμού των χαρακτήρων.

Σε όλο το παιχνίδι, περιέχονται περίπου 2 – 3 αξιόλογους γρίφους, το υπόλοιπο κομμάτι του παιχνιδιού περιέχει απλώς μάχες με Bosses και commandos.

Το αθλιότερο κομμάτι που έχουν προσθέσει και αναπτύξει οι κατασκευαστές του T.R. είναι κατά την διάρκεια μίας σκηνής (cinematic) καλείται ο χρήστης να πατήσει τα κουμπιά που θα του υποδείξει το παιχνίδι στην οθόνη.

Θυμίζει απίστευτα τις σκηνές “δράσης” από το Shenmue II που στην προκείμενη περίπτωση όμως, μάλλον κάνει τον χρήστη να χάσει τον ενδιαφέρον του για την δράση.

Συνοπτικά λοιπόν, τεχνικά η έβδομη συνέχεια είναι άρτια όσον αφορά μερικές παραμέτρους.

Τα γραφικά του είναι απίθανα, οι κινήσεις της Lara εκπληκτικά ρεαλιστικές και τα ηχητικά εφέ σε συνδυασμό με τη μουσική και τους διαλόγους, άψογα!

Η φτωχή γκάμα οπλισμού ο περιορισμός κινήσεων της Lara μέσα στον χώρο και ασφαλώς η τόσο απίστευτα μικρή διάρκεια του παιχνιδιού, υποδεικνύει πως το παιχνίδι είναι ελλιπές πως η παραγωγή του και κυκλοφορία του έγινε σύντομα για να εξοικονομηθεί από τις εταιρίες προμηθειών (eidos interactive) χρόνος και χρήμα ώστε να προλάβει να εκδοθεί εγκαίρως στην κονσόλα ΧΒΟΧ 360 μαζί με τις PS2 και XBOX.

 

Εικόνες/Wallpaper

« Newer PostsOlder Posts »

Powered by WordPress