Console Gamez Just because we love games

March 15, 2013

Tomb Raider

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα παιχνίδι που το έλεγαν Tomb Raider.

Το παιχνίδι είχε πρωταγωνίστρια μία πλούσια πανέμορφη-και-έτσι Βρετανίδα – τη Lara Croft – η οποία την έβρισκε με την αρχαιολογία και τους supernatural μύθους.

Η Lara έλυνε γρίφους, καθάριζε θνητούς και μη εχθρούς, έβρισκε θησαυρούς και ανακάλυπτε δολοπλοκίες.

Ήταν ένα εξαιρετικό franchise παιχνίδι.

Μέχρις ότου αποφάσισαν οι εταιρίες να “σκοτώσουν” το “adventure” μέρος του παιχνιδιού, εκείνο με τους γρίφους δηλαδή το καλύτερο μέρος της σειράς, και να περάσουν σε μία θηλυκή εκδοχή του Nathan Drake του γνωστού ήρωα της σειράς Uncharted.

Το Tomb Raider είναι πλέον ένα παιχνίδι σαν τα υπόλοιπα action και-καλά-adventure με αρκετή δράση, την αίσθηση της αναβάθμισης του χαρακτήρα με πόντους εμπειρίες (σημειώστε το κομμάτι που αναφέρεται ως “αίσθηση” και όχι ως “επίτευγμα”) με ρεαλιστικά γραφικά, ρεαλιστικές κινήσεις, ρεαλιστικές καιρικές συνθήκες, ρεαλιστικά τα πάντα όλα.

Το μόνο που θυμίζει τη σειρά Tomb Raider είναι η Lara η οποία έχει ανασχεδιαστεί (όχι προς το καλύτερο αλλά ως προς το ρεαλιστικότερο), έχει γίνει νεότερη, της έχουν κάνει μέχρι και τα μάτια πράσινα από καστανά.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό του παιχνιδιού που θυμίζει τη σειρά είναι πως με το κουμπί (Α) η Lara μπορεί να πηδήξει!

Πέρα από την πλάκα και τον βαρύ σαρκασμό, το παιχνίδι είναι ένα καθαρά action-shooter-survivor game.

Η Lara πρέπει να βρει, τι στο κέρατο συμβαίνει στο νησί στο οποίο έχει ναυαγήσει εκείνη και τα μέλη της αποστολής της, πρέπει να επιζήσει στις αφιλόξενες συνθήκες του νησιού – όπου βρέχει καρέκλες συνέχεια και είναι σκοτάδι και κρύο και τέλος πάντως ό,τι πιο εφιαλτικό μπορεί κάποιος να συναντήσει σε ένα τροπικό άγνωστο νησί – πρέπει να κυνηγήσει ζώα για να επιζήσει – πολύ της μόδας το κυνήγι στα παιχνίδια – να σκοτώσει λύκους, να σκοτώσει εχθρούς ή σώμα με σώμα, ή με όπλα ή σε stealth και να βρει κιβώτια με δυνητικές αναβαθμίσεις για τα όπλα της.

Καθώς προχωρά στη γραμμική πλοκή – καλά μην τρελαθούμε πως μπορεί πίσω από το παιχνίδι να υπάρχουν εναλλακτικά τροπές – η Lara συναντά check point όπου μπορεί να ξεκουραστεί – ας πούμε – και να αναβαθμίσει τις ικανότητές της, ή τα όπλα της ανάλογα με τους πόντους εμπειρίας που κέρδισε.

Την εμπειρία την κερδίζει καθώς καθαρίζει εχθρούς και ζώα και καθώς ψάχνει κιβώτια.

Η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι ελαφρά horror, ειδικά στην αρχή που η Lara βλέπει ξεκοιλιασμένα πτώματα καθώς την κυνηγά ένας τύπος που θυμίζει ζόμπι.

Όσον αφορά την ίδια τη Lara, λίγες είναι οι φορές που δεν είναι λουσμένη στο αίμα και στη λάσπη.

Η λίγο creepy ατμόσφαιρα, η διαβολεμένη βροχή, οι λύκοι που σκοτώνονται δύσκολα επιβάλλοντας την άμεσα αναβάθμιση της Lara για να τους “καθαρίζει” ευκολότερα, το μυστήριο που κρύβεται πίσω από το νησί, όλα αυτά κάνουν το παιχνίδι ενδιαφέρον αλλά δεν το κάνουν Tomb Raider.

Πάμε στην “αίσθηση” απόκτησης εμπειρίας.

Το να σκοτώνεις λύκους ή ελάφια ή κότες (ναι μπορείς να σκοτώνεις και κότες) είναι κατανοητό στην απόκτηση εμπειρίας – παίρνεις πόντους.

Το να ψάχνεις γύρω-γύρω κιβώτια για να αναβαθμιστείς δεν λέει τίποτα.

Μεγάλο φάουλ!

Επειδή η Lara είναι Tomb Raider-και-έτσι, μέσα στο παιχνίδι μπορεί να ανακαλύψει και κανά-δυο artifact για να μην πάει ο τίτλος εντελώς χαμένος (και στην τελική στο διάβολο).

Το παιχνίδι στην ουσία είναι shooter, στοχεύεις και σκοτώνεις χωρίς να υπάρχουν στη διάθεσή σου οι ατελείωτες σφαίρες στο όπλο – έχεις ένα πιστόλι όχι δύο – χωρίς να πηδάς από εδώ κι από εκεί για να αποφύγεις τις σφαίρες των εχθρών (με το “ρεαλισμό” των shooter παιχνιδιών), και κρύβεσαι από τους εχθρούς σε stealth mode για να αποφύγεις τις βόμβες μολότοφ – ναι έχει και τέτοια.

Άλλο ένα μεγάλο φάουλ του παιχνιδιού και γενικά των περισσότερων που κυκλοφορούν στην αγορά είναι η κάμερα (η σειρά Tomb Raider έχει ιστορία στον κακό χειρισμό της κάμερας).

Η κάμερα είναι πιο αργή και από την καθυστέρηση.

Μέχρι να γυρίσεις να στοχεύσεις τον κερατένιο λύκο, σου την έχει πέσει.

Μέχρι να ξαναστοχεύσεις τον λύκο που σου την έπεσε, σου την ξαναπέφτει για δεύτερη φορά μέχρι να έρθεις σε μάχη σώμα με σώμα όπου το παιχνίδι σε αναγκάζει να πατάς διαβολεμένα το (Χ) κουμπί μέχρι να κόψεις το λαιμό του καημένου του λυκούλη.

Σε γενικές γραμμές, αν σας αρέσουν τα παιχνίδια shooter τρίτου προσώπου τύπου Gears of War πάρτε το.

Αν αγαπούσατε τα Tomb Raider με τους γρίφους και τις ατελείωτες πίστες στις οποίες έπρεπε να τραβήξετε μοχλούς να τρέξετε με χρονόμετρο για να προλάβετε την πόρτα ανοιχτή και να ταξιδέψετε στα πέρατα της γης θα απογοητευτείτε.

Διότι το Tomb Raider του 2013 δεν είναι ένα παιχνίδι της σειράς, είναι ένας νέος τίτλος με παλιό εξώφυλλο.

 

Εικόνες/Wallpaper

November 15, 2012

Fifa 13

Φοράω το σορτσάκι μου, τη φανέλα με το αγαπημένο μου νούμερο και δένω σφιχτά τα κορδόνια στα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια. Είναι  Φθινόπωρο και πάλι… Σαν γνωστός αθλητής του καναπέ, με μεγάλη καριέρα στο παλμαρέ μου, σπριντάρω για το κοντινότερο μαγαζί με videogames. Aγοράζω το Fifa13, αλήθεια τι μπορεί να πάει στραβά; Επίσημες άδειες για αναρίθμητα πρωταθλήματα , ένα ανασχεδιασμένο interface  και άπειρα online modes. Μετά βάζω το δισκάκι στο PS3…

Σίγουρα ο “Θεός του ποδοσφαίρου” έχει ευλογήσει το παιχνίδι αυτό, ή μήπως όχι;

Το ανασχεδιασμένο μενού δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά κάνει τη δουλειά του. Η ουσία όμως, όπως σε κάθε ποδοσφαιράκι, είναι το “πως παίζει το παιχνίδι (gameplay)”. Όλα τα περιτυλίγματα του κόσμου δεν μπορούν να σώσουν  ένα παιχνίδι αυτού του τύπου, αν δεν παίζει “όπως πρέπει”. Μετά από αρκετά ματς αφήνω το χειριστήριο κάτω…

Καλοί άνθρωποι είμαστε μωρέ, ας δούμε τα θετικά…

H αναπαράσταση της κίνησης των παιχτών(animation) είναι όπως πάντα μοναδική, τίποτα δεν προσεγγίζει το πραγματικό ποδόσφαιρο περισσότερο. Το κανονικά σουτ είναι αισθητά βελτιωμένα ως αποτελεσματικότητα ενώ – επιτέλους- έχει επέλθει μια ισορροπία στην κατάχρηση του R1 (σ.σ. μέχρι και το παιδί για τα νερά έβαζε γκολ με φάλτσο έξω από τη μεγάλη περιοχή σε παλιότερα παιχνίδια της σειράς). Οι πάσες δουλεύουν πολύ σωστά και υπάρχει και μία μικρή αισθητική αναβάθμιση στο παιχνίδι, με τα γραφικά στα γνωστά καλά επίπεδα. Σε επίπεδο ήχου η ατμόσφαιρα στο γήπεδο αναπαρίσταται άψογα, με τις ιαχές των οπαδών να δονούν την ατμόσφαιρα. Ο σχολιασμός ικανοποιητικός, αλλά το κεντρικό δίδυμο έχει αρχίσει να κουράζει μετά από τόσα χρόνια. Όλα καλά λοιπόν; Λυπάμαι, την πατήσαμε…

Ποιος ¨σκότωσε” το gameplay; Γρήγορα φωνάξτε το CSI…

Το πραγματικό “έγκλημα” στο φετινό FIFA είναι ο ρυθμός του παιχνιδιού… H κατασκευάστρια εταιρεία (ΕΑ) επέλεξε να ισχυροποιήσει σε μεγάλο βαθμό το επιθετικό παιχνίδι, δίνοντας απίστευτη ελαστικότητα στις κινήσεις και ντρίμπλες των επιθετικών παιχτών (σ.σ. ντριμπλάρει ως και ο Τοτσέ και όλοι ξέρουμε πόσο “το έχει”…) . Επίσης, έχει υιοθετηθεί η στρατηγική των αδιάκοπων τρεξιμάτων από παίχτες (όλων των θέσεων) για να δεχτούν πάσα. Θεωρητικά αυτά είναι όλα θετικά όταν επιτίθεσαι, έτσι;

Τι γίνεται όμως όταν αμύνεσαι;

Θα μιλήσω με βάση την προσωπική μου εμπειρία με το παιχνίδι. Οι αμυντικοί μου πολλές φορές χόρευαν ζεϊμπέκικο μετά από μία αποτυχημένη προβολή για να “γιορτάσουν” το γκολ που ερχόταν, μιας και έχαναν τη θέση τους στο χορτάρι εντελώς μετά από μια αποτυχημένη προβολή… Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, μετά από στημένη φάση στη μία περιοχή και μακρινό διώξιμο από την άμυνα, έβγαινε αντεπίθεση τριών εναντίον ενός (!) στην άλλη άκρη του γηπέδου και ο κακομοίρης ο αμυντικός έβγαζε λευκή σημαία για να παραδοθεί (σ.σ. αααχχχ… που είναι ένα Καλάσνικοφ όπως στο Call of Duty για να “αμυνθείς” όπως πρέπει…). Κάποια στιγμή είδα και τον τερματοφύλακα με μυστρί και τούβλα να χτίζει το τέρμα, μπας και γλιτώσει κανένα γκολ… Ουσιαστικά ο χειρισμός ανταποκρίνεται ικανοποιητικά, αλλά το παιχνίδι δεν παρέχει στο χρήστη τα απαραίτητα “όπλα” ώστε να αμυνθεί αποτελεσματικά και εκεί βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα του φετινού FIFA.

Το παιχνίδι έχει φοβερό πρόβλημα στο ρυθμό/ταχύτητα , κάτι που δε θα διορθωθεί με μελλοντικό patch, γιατί η εταιρεία έχει συνειδητά επιλέξει να αυξήσει την ταχύτητα.

Η αφύσικα αυξημένη ταχύτητα του παιχνιδιού έχει ως αποτέλεσμα, στο online κομμάτι του τίτλου, που ενδιαφέρει και τους περισσότερους, πολλοί παίχτες να παίρνουν τις γρήγορες ομάδες (και ειδικά τη Ρεάλ Μαδρίτης που κάθε παίχτης της είναι Μπολτ και Xαλκ μαζί) και να εκμεταλλεύονται την κατάσταση. Αυτό πάντα συνέβαινε στο παρελθόν, αλλά πλέον η κατάσταση έχει ξεφύγει. Οι νίκες είναι πλέον περισσότερο αποτέλεσμα “πόσων σούπερμαν έχεις στην ομάδα” και πολύ λιγότερο καθαρής ικανότητας του χρήστη.

Πολλές επιλογές δεν σημαίνουν πάντα καλύτερο παιχνίδι…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το FIFA13 παρέχει πληθώρα επιλογών. Στα online modes παίζει χωρίς αντίπαλο, υπάρχει μια διαρκής ενημέρωση του παιχνιδιού για την πορεία των πραγματικών ομάδων στα πραγματικά πρωταθλήματα καθώς και για την φόρμα των παιχτών(σ.σ. το πόσο αυτό επηρεάζει το gameplay δεν είναι βέβαιο και χρειάζεται χρόνος για να αξιολογηθεί). Το offline κομμάτι είναι επίσης λίγο βελτιωμένο με ελαφρά καλύτερο -αλλά και πάλι υπερβολικά μεγάλης διάρκειας- loading. Υπάρχει επίσης ένα λίφτινγκ στο γνωστό Ultimate team mode, στο οποίο φτιάχνεις ομάδα με εικονικές κάρτες στατιστικών/παίχτες  και στο οποίο η ΕΑ φαίνεται να έχει επενδύσει σημαντικά(σ.σ.αναρωτιέμαι ειλικρινά πόσοι ασχολούνται με αυτό).  Η επιλογή για τη χρήση kinect voice για τις αλλαγές παιχτών και τακτικών είναι πρωτότυπη, αλλά πόσοι έχουν αλήθεια το περιφερειακό της Microsoft; Αντίθετα, η χρήση PS3 Move που υποστηρίζεται είναι απλά περιττή και ευτυχώς προαιρετική. Tέλος, ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στα διάφορα training challenges που είναι διαθέσιμα και ανέλπιστα διασκεδαστικά.

Καιρός για σύνοψη και επιστροφή στον αγώνα…

Συνειδητά επέλεξα να μη συγκρίνω το FIFA13 με τον άμεσο ανταγωνιστή του(σ.σ. σε λίγο καιρό θα αναρτηθεί και το review του PES2013, οπότε ακονίστε τα όπλα σας λεβέντες), μιας και αυτή είναι μια  κοντρίτσα περισσότερο για το χαβαλέ. Στα ποδοσφαιράκια , μιας και βγαίνουν κάθε χρόνο, σημαντικό είναι να δεις αν βελτιώνονται σε σχέση με την προηγούμενη έκδοσή τους, ώστε να δικαιολογείται ή όχι η αγορά της τωρινής έκδοσής. Το FIFA13 παρέχει πολλές επιλογές τόσο online όσο και offline, κάτι πάντα θετικό για μια μακροχρόνια gaming επένδυση. Το περιτύλιγμα είναι πολύ καλό, αλλά εκεί που υπήρχε ένα σημαντικό πλεονέκτημα με τον ανταγωνισμό, στο “πως παίζει το παιχνίδι”, αυτό έχει ψαλιδιστεί σημαντικά. Δεν μπορώ με βεβαιότητα να πω αν “ο βασιλιάς είναι γυμνός”, γιατί απλά δεν ξέρω πλέον ποιος είναι ο “βασιλιάς”…

 

Εικόνες

November 4, 2012

Assassin’s Creed III

Το τρίτο μέρος και ο 5ος τίτλος της σειράς Assassin’s Creed ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Το Assassin’s Creed III είναι απλά ο καλύτερος τίτλος της σειράς.

Η ουσία του παιχνιδιού, είναι μία κινηματογραφική διαδραστική ιστορία γεμάτο αποκαλύψεις, ανατροπές και περιηγήσεις σε εποχές και τόπους που έμειναν στην ιστορία.

Η τρίτη συνέχεια παρέχει σε μεγάλο βάθος ένα εκπληκτικό σενάριο, συνεχίζοντας από εκεί που μας άφησε η Ubisoft στο Assassin’s Creed Revelations και νέα πρόσωπα, ιστορικά γεγονότα του εμφύλιου πολέμου στην αποικιοκρατούμενη Αμερική.

Συνδυάζει το κλίμα της εποχής, τις φυλετικές διακρίσεις, τις ωμές μάχες σώμα με σώμα, τις μαζικές ναυμαχίες, την περιήγηση στα Αμερικάνικα καταπράσινα βουνά, τις διαφορετικές εποχές του έτους με τις αντίστοιχες καιρικές συνθήκες και έναν ήρωα από δύο κόσμους.

Ο Connor, μισός Βρετανός και μισός Ινδιάνος Mohawk, δεν έχει την πίστη στο τάγμα όπως ο Altair, ούτε τη γοητεία και την ευγενική καταγωγή του Ezio.

Τραχύς, σκληρός μεγαλωμένος με τις ηθικές αρχές των Mohawk, ο Connor θα βρεθεί ανάμεσα στους δύο κόσμους, ο ένας που εδραιώνεται και ο άλλος που καταστρέφεται.

Πέρα από τις βασικές αποστολές που αφορούν την πλοκή και τα cinematic που εντρυφούν σε βάθος στους χαρακτήρες του παιχνιδιού και την πληθώρα παράπλευρων αποστολών σε αυτό τον τίτλο η μηχανή μάχης έχει αλλαχθεί ριζικά.

Πλέον ο ήρωας μπορεί να αποκρούσει με ευκολία τις επιθέσεις των εχθρών, να αντεπιτεθεί άμεσα, να χρησιμοποιήσει το πιστόλι – που είναι αργό στο γέμισμα αλλά ιδανικό για μακρινές αποστάσεις – το τόξο του, σπαθί που μπορεί να αγοράσει από κάποιο κατάστημα και το Τόμαχοκ.

Οι κινήσεις του Connor έχουν λιγότερη φινέτσα από εκείνες του Ezio, όμως μπορεί με ευκολία να αποφύγει ένα αντικείμενο στο δρόμο του, να πηδήξει εύκολα φράχτες και κατά την καταδίωξη να περάσει μέσα από οικήματα ώστε να μπορέσει να χαθεί από τα μάτια των εχθρών.

Ο ήρωας μπορεί να παρακολουθήσει συζητήσεις, να μείνει απαρατήρητος ανάμεσα σε δύο πεζούς, καθήμενος, ή στεκόμενος δίπλα σε δύο άλλα πρόσωπα.

Τα χρήματα δεν είναι και ιδιαίτερα απαραίτητα.

Εκεί που ο Ezio έπρεπε να ξοδέψει αλλά και να βγάλει πολλά χρήματα για να αναβαθμίσει τον εαυτό του και να αυξήσει την ισχύ των Assassin στην περιοχή, ο Connor εναρμονισμένος με τις ηθικές των Mahowk δεν έχει τόσο ανάγκη από αυτό το μέσο συναλλαγής.

Τα χρήματα εξυπηρετούν αποκλειστικά την αναβάθμιση του αρχηγείου του Achilles – του μέντορα του Connor – με αγορά υλικών, τους χρηματισμούς σε τυπογραφία και ρουφιάνους για να κατέβει ο δείκτης αναγνωρισιμότητας και την αγορά μικρής γκάμας όπλων αλλά και παγίδων για δίποδα και τετράποδα.

Ο Connor μπορεί να βγάλει χρήματα κυνηγώντας ζώα στο δάσος, πουλώντας τα σε πλανόδιους ή στην αγορά της κάθε πόλης.

Η Βοστόνη, η Νέα Υόρκη αναπαριστώνται λεπτομερώς στο ύφος της εποχής.

Σε αυτό τον τίτλο η αρχιτεκτονική των πόλεων έχει λιγότερη σημασία, από την περιήγηση στο δάσος.

Ο Connor σε αντίθεση με τους προγόνους του, μπορεί να ανέβει σε δέντρα να πηδήξει από κλαδί σε κλαδί με εντυπωσιακά ομαλές κινήσεις.

Τα δέντρα, όπως και οι θάμνοι, μπορούν να κρύψουν τον ήρωα από τους εχθρούς καθώς μπορεί από αυτά να εκτελέσει air-attack με τις κρυμμένες λεπίδες στα μανίκια του.

Το παιχνίδι είναι τεράστιο τόσο σε δυνατότητες περιήγησης, εξερεύνησης και αποστολών όσο και σε διάρκεια gameplay.

Η ιστορία κυλά αργά για λόγους που αποκαλύπτονται στη συνέχεια.

Η αλληλεπίδραση με τον γύρω κόσμο γίνεται σε πολλαπλά επίπεδα.

Ο Connor μπορεί από το να χαϊδέψει αδέσποτα, μέχρι να παίξει ντάμα σε κάποιο μπαρ, να κουβεντιάσει με κόσμο ώστε να χαθεί στο πλήθος, να βοηθήσει αγρότες και άλλα πολλά.

Όπως και στους προηγούμενους τίτλους έτσι κι εδώ ο ήρωας μπορεί να απελευθερώσει από τους Βρετανούς φρούρια, να δώσει εντολή στους Assassin να επιτεθούν εκεί που επιθυμεί, να αναλάβει αποστολές κούριερ καθώς και να αναζητήσει τις χαμένες σελίδες του Αλμανάκ.

Θα συναντήσει προσωπικότητες της εποχής όπως τον George Washington, τον Benjamin Franklin, τον Thomas Jefferson, τον Charles Lee και άλλους, θα βρεθεί καπετάνιος σε δικό του ιστιοφόρο και θα το οδηγήσει σε επικές ναυμαχίες και θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους Templar αμφιβάλλοντας για το κατά πόσο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εχθροί ή ως σύμμαχοι.

Το τέλος του παιχνιδιού όπως πάντα είναι αποκαλυπτικό υπαινίσσοντας την συναρπαστική συνέχεια της σειράς σε νέο τίτλο.

 

Εικόνες/Wallpaper

November 3, 2012

Assassin’s Creed Revelations

Ο Desmont Miles, ο απόγονος του Altair και του Ezio, μετά τη δολοφονία της Suzan, βρίσκεται σε κώμα και συνδεδεμένος με το Animus.

Στον εικονικό χώρο του Animus, ο Desmont γνωρίζεται με το Υποκείμενο 16 [Subject 16] ο οποίος τον βοηθά να μπει στις μνήμες του πλέον μεσόκοπου Ezio.

Ο Ezio ακολουθώντας τα βήματα του προγόνου του Altair φτάνει στο Masiaf. Από εκεί ταξιδεύει στην μαγευτική διαπολιτισμική Κωνσταντινούπολη σε μία αναζήτηση πέντε αντικειμένων που ξεκλειδώσουν τις μνήμες του Altair αλλά και την βιβλιοθήκη του προγόνου του στο Masiaf.

Το παιχνίδι μας περιηγεί στα σοκάκια της αγοράς της Πόλης, στο Τοπ Καπί, στην Αγιά Σοφιά, στα τζαμιά, στον φάρο της Κωνσταντινούπολης, στο Βόσπορο και μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα μίας εποχής όπου οι Templar είναι οι Βυζαντινοί.

Οι εχθροί χωρίζονται σε Βυζαντινούς – Templar και σε Οθωμανούς Γενίτσαρους.

Οι πρώτοι έχουν την ίδια συμπεριφορά με τους παλιούς γνωστούς εχθρούς.

Οι δεύτεροι μπορεί να έχουν ρόλο συνεργατικό, ειδικά όταν συμβαίνει να βρίσκονται σε μάχη με Templar.

Όμως αν τους συναντήσει ο Ezio ως εχθρούς, καλύτερα να το βάλει στα πόδια.

Όπως και στην προηγούμενη έκδοση του παιχνιδιού, έτσι και σε αυτή ο Ezio μπορεί να στρατολογήσει νέα μέλη τα οποία καταλαμβάνουν κάποιο κτίριο για αρχηγείο.

Πέρα από τις αποστολές που μπορεί ο Ezio να στείλει τους νεοσύλλεκτους στην Ευρώπη, Αφρική και Ασία, μπορεί να τους χρησιμοποιήσει βοηθητικά σε μάχες και επισκέπτοντάς τους στα αρχηγεία να αναλάβει μαζί τους standalone αποστολές.

Στο Revelations η χρήση και κατασκευή βομβών είναι απαραίτητη.

Ο Ezio έχει μία μεγάλη γκάμα από υλικά στη διάθεσή του για να κατασκευάσει βόμβες καπνού που θα τον βοηθήσει να ξεφύγει από τους εχθρούς του, από βόμβες αντιπερισπασμού, βόμβες με δηλητήριο και βόμβες απόλυτα φονικές.

Όπως στο Brotherhood, έτσι και στο Revelations ο Ezio έχει τη δυνατότητα να επεκτείνει την δύναμη της αδελφότητας, σκοτώνοντας τον λοχαγό του αρχηγείου των Templar και να καταλάβει το κτίριο.

Ανακαινίζοντας τα καταστήματα της περιοχής, αυξάνεται το επίπεδο που ο Ezio γίνεται διαβόητος.

Για να κατεβάσει το επίπεδο όπως και στις προηγούμενες εκδόσεις, θα χρειαστεί να χρηματίσει κάποιον για να διαδώσει καλά λόγια ή να δολοφονήσει κάποιον αγγελιοφόρο του εχθρού.

Στην περίπτωση που το “notoriety level” αυξηθεί πολύ, τότε ένα από τα αρχηγεία βρίσκονται υπό επίθεση από τους Templar.

Για να γίνει ανακατάληψη, το παιχνίδι αλλάζει ύφος και αποκτά χαρακτήρα παιχνιδιών στρατηγικής.

Σε αυτό το σημείο το παιχνίδι υποβαθμίζεται καθώς το ύφος είναι καθαρά action-adventure και η προσθήκη μίας strategy φτωχής πλατφόρμας είναι άτοπη και παράταιρη.

Οι μνήμες του Altair, στις οποίες ο χρήστης χειρίζεται τον ήρωα, είναι άκρως αποκαλυπτικές για την πλοκή της σειράς.

Το τέλος όπως σε κάθε Assassin’s Creed είναι αποκαλυπτικό – ίσως όχι τόσο όσο στο δεύτερο μέρος της σειράς.

Στο τέλος του παιχνιδιού, ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να παίξει διάφορες πίστες με gamepley 1ου προσώπου μέσα στον εικονικό τόπο του Animus, ξεκλειδώνοντας στολές.

Όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι, το Revelations προσφέρει τη δυνατότητα multiplay.

Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι είναι εξαιρετικό.

Καλοσχεδιασμένο, με εκπληκτική ατμόσφαιρα της εποχής και της Πόλης, με όμορφους χαρακτήρες, εξαιρετικά ηχητικά εφέ [ακούς που και που και Ελληνικά] και εκπληκτικές απεικονίσεις των ιστορικών κτιρίων.

Το σύστημα μάχης είναι σαφώς βελτιωμένο, οι κινήσεις του Ezio απόλυτα ρεαλιστικές με μερικές χρήσιμες προσθήκες.

Τα μειονεκτήματά του είναι πρόχειρα ενθέματα, όπως αυτό του strategy gameplay τα οποία μπορείτε και να τα αγνοήσετε εφόσον είναι προαιρετικά.

Το παιχνίδι προσφέρει πολλές ώρες gameplay, ειδικά αν αναλάβετε και τις παράπλευρες αποστολές πέρα από την βασική πλοκή η οποία αποκαλύπτει και το σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή του Ezio.

 

Εικόνες/Wallpaper

Star Wars: The Force Unleashed

Η δύναμη – the Force – είναι ισχυρή στον πρωταγωνιστή διότι πολύ απλά είναι Sith και το δεξί χέρι του Vader – θανατηφόρος συνδυασμός.

Ο Galen Marek, ή αλλιώς Starkiller (όνομα και πράγμα), έχει μυστικές εντολές από τον Vader να εξολοθρεύσει τους εναπομείναντες ζωντανούς Jedi μετά από τους Πολέμους των Κλώνων.

Με συνεπιβάτες το ανδροειδές Proxy και την πιλότο Juno Eclipse, ο Galen ταξιδεύει στους φανταστικούς πλανήτες του George Lucas και αντιμετωπίζει θανάσιμα Rancor και Clone Troopers.

Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο Galen και οι σύντροφοί του αρχίζουν να αποκτούν εσωτερικές ηθικές συγκρούσεις αμφισβητώντας την σκοτεινή μεριά της Δύναμης.

Σαν παιδιά φαντασιωνόμασταν τη στιγμή που θα μπορούσαμε να κρατήσουμε ένα φωτόσπαθο και να παίξουμε τους Jedi σε μία Star Warική περιπέτεια μου μυαλού μας.

Ο συνδυασμός Lucas Arts και Nintendo πραγματοποίησε το όνειρο των πολεμοαστρικών fans παρέχοντας αντί για φωτόσπαθο το Wii Remote το οποίο με την κάθε κίνηση παράγει και τον αντίστοιχο ήχο του σπαθιού!

Το Nunchuck χρησιμοποιείται για το απαραίτητο “jedi-push/swish”, την μετακίνηση στο χώρο με το joystick και το μαγικό κουμπί “z” που παράγει κεραυνούς ala Palpatine.

Το παιχνίδι είναι υβριδικό.

Πέρα από την καταιγιστική δράση – η οποία είναι η υπέρτατη ευτυχία όλων των Star Wars fans – το παιχνίδι παρέχει την δυνατότητα αναβάθμισης του πρωταγωνιστή από τον παίχτη προσθέτοντας σε μικρή δόση στοιχεία RPG.

Έτσι ο Galen μπορεί να μάθει να παράγει ισχυρότερους κεραυνούς, ή να χρησιμοποιεί την Δύναμη για μεγαλύτερα αντικείμενα/εχθρούς, ή να μάθει καινούρια κόλπα με το φωτόσπαθό του.

Προτείνουμε στους χρήστες της κονσόλας Wii μαζί με το παιχνίδι να αποκτήσουν και το πρόσθετο φωτόσπαθο που πωλείται χωριστά στα καταστήματα για ολοκληρωμένη gaming απόλαυση!

 

Εικόνες

November 2, 2012

Tomb Raider: Anniversary

Η Crystal Dynamics, η εταιρία developer της σειράς των παιχνιδιών Tomb Raider με πρωταγωνίστρια την πληθωρική Lara Croft, διασκεύασε την πρώτη της περιπέτεια που κυκλοφορούσε αποκλειστικά για PC σε μία ολοκαίνουρια “συσκευασία”.

Η Lara, τώρα πλέον στον XBOX 360, στο PS3 και στο Wii καλείται να ξαναανακαλύψει το σπαθί του Scion και να βρει το μυστικό του.

Αν νομίσατε πως θα ξαναπαίξετε το παιχνίδι – θρύλος που εδραίωσε την γυναικεία φιγούρα στα παιχνίδια δράσης γελιέστε εφόσον η Crystal Dynamics μας υπόσχεται περισσότερους γρίφους, περισσότερους κινδύνους μαζί με όλα τα κόλπα που μπορεί να κάνει η Lara.

Τα γραφικά, οι φωτισμοί, οι απεικονίσεις των χαρακτήρων είναι εξαιρετικές.

Άλλη μία κίνηση έχει προστεθεί στην Lara με την οποία η πρωταγωνίστρια μπορεί να πηδήξει και να κρατήσει την ισορροπία της πάνω σε μυτερούς πόλους (χμ, ενδιαφέρον).

Όμως δεν είναι όλα ρόδινα στο παιχνίδι.

Η χρήστη της κάμερας είναι αποτρεπτική όμως απαραίτητη. Η δυσκολία του παιχνιδιού έγκειται στην έλλειψη πόρων όπως τα medipack και στα πολεμοφόδια.

Ο χειρισμός δεν είναι και άρτιος εφόσον αρκετές φορές είναι δύσκολο να “κλειδώσετε” έναν εχθρό ώστε να τον εξοντώσετε.

Εκεί που στο Legend είχαμε την δυνατότητα auto save στο Anniversary αγνοείται.

Δυστυχώς θα πρέπει να θυμάστε πάντα μετά από μία μάχη με κάποιο boss αφού περάσετε το πρώτο check point να σώσετε διότι θα την πατήσετε (εμείς τουλάχιστον έπρεπε να ξαναπαίξουμε την πίστα με το boss).

Παρότι το καλύτερο σε σχέση με την πλοκή Tomb Raider ανασκευάστηκε για τις κονσόλες XBOX 360, PS3 και Wii δεν έκανε την αίσθηση που έδωσε στο παρελθόν.

Φάνηκε σαν οι σχεδιαστές της Crystal Dynamics να μην έχουν να δώσουν περισσότερο από ό,τι έχουν προσφέρει όσον αφορά τις σειρές Tomb Raider.

 

Εικόνες/Wallpaper

Tom Clancy’s Rainbow 6 Vegas

Και μόνο με την αναφορά της κυκλοφορίας του νέου παιχνιδιού της σειρά Rainbow 6 πιστεύαμε πως άλλος ένας παρωχημένος τίτλος της Ubisoft θα έκανε την εμφάνισή του στα καταστήματα.

Ο τίτλος όχι μόνο κοινότοπος δεν είναι αλλά προσεγγίζει το gameplay και την λογική του κορυφαίου Gears of War.

Τα συστήματα των ένοπλων συγκρούσεων είναι απίστευτα όμοια με εκείνα του Gears of War χωρίς όμως να κάνει το Rainbow 6 Vegas ένα κακό αντίγραφό του.

Η πλοκή μοιάζει κατά πολύ με τις προηγούμενες ομώνυμες σειρές της Ubisoft, όμως η δράση και το gameplay καθηλώνει τον gamer για τα καλά στον καναπέ του!

Έτσι λοιπόν, ως Logan Keller έχετε να αναλάβετε μία αποστολή στο κοσμοπολίτικο Las Vegas, εξολοθρεύοντας μία μυστική τρομοκρατική οργάνωση που πρόκειται να σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους με την βοήθεια μιας συσκευής.

Το σενάριο δεν ακούγεται και πολύ ελκυστικό και από όλες τις απόψεις η πλοκή του είναι ελαφρώς “ευκολοχώνευτη”.

Μπορείτε ως Logan Keller να κρυφτείτε πίσω από τσιμεντένιους τοίχους, κουλοχέρηδες και πόρτες αιφνιδιάζοντας στους εχθρούς.

Μπορείτε να ρίξετε πυρά με το όπλο σας στα τυφλά αποφεύγοντας κάποιον κοντινό στόχο με ποικίλους τρόπους.

Ο τρόπος που δίδεται αυτή η διαδραστικότητα είναι κινηματογραφικά δραματικός.

Έχοντας δύο συντρόφους, ο Logan μπορεί να εκτελέσει μία μεγάλη γκάμα από κινήσεις εξόντωσης εχθρών ταυτόχρονα.

Η τεχνητή νοημοσύνη του παιχνιδιού είναι ανώτερη από ό,τι έχουμε μέχρι τώρα σε τίτλους δράσης πρώτου προσώπου (μετά από το Gears of War).

Η δυνατότητα απορρόφησης φθοράς από τα εχθρικά πυρά είναι δίκαια ακόμα και όταν τροποποιηθεί ο βαθμός δυσκολίας.

Τα γραφικά του και το κινηματογραφικό ύφος του παιχνιδιού είναι άκρως εντυπωσιακό προσθέτοντας ενδιαφέρον στο gameplay και κάνοντας το αδιάφορο σενάριό του ασήμαντο.

 

Εικόνες

Tekken 6

Το πρώτο Tekken για τους gamers της κονσόλας XBOX 360 ήρθε επιτέλους και ξεπερνά την προηγούμενη ελαφρώς ελλειπή έκδοσή του.

Αλύπητο το ξύλο στο Tekken 6, μιας και οι προγραμματιστές της Namco Bundai έχουν σχεδιάσει το παιχνίδι ώστε να έχει γρήγορη και άμεση ανταπόκριση στην επίτευξη compos.

Απίστευτα γραφικά, soundtrack που ταιριάζει στην κάθε πίστα, διαφορετικές κινήσεις και compos από τους παλιούς ήρωες του παιχνιδιού και νέους ακόμα πιο περίεργους χαρακτήρες, με αποκορύφωμα τον “ευτραφή” Tekken Bob.

Η διαδραστικότητα που υπάρχει στις πίστες του Dead or Alive, υπάρχει κι εδώ.

To τελικό Boss ταιριάζει απόλυτα στην υπερβολή των Ιαπωνικών παιχνιδιών και όχι μόνο.

Η νέα ηρωίδα – Cyborg Alisa είναι εξίσου εξωφρενικά σχεδιασμένη ως προς τις ικανότητές της.

Το παιχνίδι ξεφεύγει από τα διαφορετικά πραγματικά στιλ μάχης (καποέιρα, κικ μποξ, τάε κβον ντο, τάι τσι κ.λ.π.) που έχουμε δει στο παρελθόν.

Τώρα εμφανίζονται αλυσοπρίονα, πέφτει ξύλο από την εξωτική Zafina και έχουμε νέο μόδιστρο για τη στολή του αγαπητού σ/0ε όλους μας Yoshimichu.

Το Tekken εισαγάγει, όχι ιδιέταιρα επιτυχώς, το live Scenario Campain.

Χωρίς πραγματικό βάθος σεναρίου, μπορείτε να εξοντώσετε συνεργατικά μέσω του XBOX Live και του PlayStation Network τους εχθρούς που εμφανίζονται σε μία περίπου αξονομετρικά τρισδιάστατη πλατφόρμα.

Φυσικά υπάρχει ακόμα το Team Battle από το οποίο μπορείτε να επιλέξετε μέχρι και οκτώ χαρακτήρες καθώς υπάρχει και το Arcade Mode με το οποίο τερματίζετε το παιχνίδι με τον αγαπημένο σας χαρακτήρα.

Οι προγραμματιστές πρόσθεσαν στην κίνηση των μαχητών motion blur για ρεαλισμό – ρεαλισμός με αλυσοπρίονα είναι λιγάκι παράδοξο.

Φυσικά πιο διασκεδαστικό είναι να παίζετε σε multiplayer mode δικτυακά ή με τον φίλο σας.

 

Εικόνες/Wallpaper

Prince of Persia: The Forgotten Sands

Με τα βαΐων και κλάδων αναμέναμε το καινούριο Prince of Persia.

Ο πρίγκιπας δεν εμφανίζεται πλέον με τα κουρέλια που τον έχουμε συνηθίσει.

Είναι ο καλοαναθρεμμένος πρίγκιπας της Περσίας, πλάι με τον φιλόδοξο αδερφό του Malik ο οποίος δέχεται επίθεση στο κάστρο του από αιμοσταγείς κατακτητές.

Ο Malik χάνει την άμυνά του και επιλέγει να ελευθερώσει το κακό τζίνι Ratash.

Το τζίνι κυριεύει τον Malik και μεταμορφώνει όλο το βασίλειο σε άμμο και ο πρίγκιπας γίνεται αντίπαλος του ίδιου του του αδερφού.

Όπως σε όλα τα παιχνίδια της σειράς, η ιστορία δεν έχει την παραμικρή σημασία μιας και βασίζεται συνήθως σε σενάρια κλισέ τύπου: ο κακός έχει κάποια συγγενική σχέση με τον καλό, ο κακός θέλει να καταστρέψει τον κόσμο, ο καλός καλείται να επανορθώσει, να αντιμετωπίσει τους δαίμονές του και να νικήσει με τρόπο επικό (βλέπε boss fights) τον κακό.

Σημασία έχει το gameplay, το οποίο είναι εθιστικό.

Το παιχνίδι στην ουσία είναι ένα εκπληκτικό παιχνίδι 3D πλατφόρμας με στοιχεία Action Adventure και στοιχεία που ενισχύουν τις ικανότητες του πρίγκιπα προοδευτικά.

Απογοητευτικό είναι το σύστημα μάχης καθώς καλείται ο πρίγκιπας με αυτό να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του.

Ενώ ο πρίγκιπας αυτή τη φορά μπορεί να εκτελέσει compos χρησιμοποιώντας τις μαγικές ικανότητες των τεσσάρων στοιχείων, οι επικές μάχες σώμα με σώμα και τα εντυπωσιακά compos έχουν υποβαθμιστεί στο παιχνίδι.

Το μεγάλο αυτό μειονέκτημα καλύπτεται όμως από τους γρίφους που πρέπει να λύσει ο πρίγκιπας για να φτάσει στον προορισμό του.

Δεν υπάρχει ο άκρατος πλουραλισμός των εχθρών που είχαμε δει σε άλλα παιχνίδια της σειράς. Πλέον οι εχθροί είναι σχεδόν όλοι ίδιοι.

Τα γραφικά, η λεπτομέρεια στους περιβάλλοντες χώρους και η χρήση του νερού και της φωτιάς είναι που ενδυναμώνουν την ποιότητα του παιχνιδιού.

Πέρα από όλα τα θετικά και τα αρνητικά, μεγάλο μειονέκτημα είναι η διάρκεια του παιχνιδιού που φτάνει στις έξι ώρες συνολικά.

Οι πίστες δεν είναι πολύπλοκες, είναι προφανές πως και που θα χρειαστεί ο πρίγκιπας να πηδήξει ή να μεταμορφώσει έναν πίδακα νερού σε πάγο.

Εν τέλει, το παιχνίδι είναι γρήγορο, εθίζει αλλά η διάρκειά του και η συνέπειά του στο σύστημα μάχης έχει μειωθεί αισθητά.

Τουλάχιστον το παιχνίδι δεν έχει την συνεχή αίσθηση επανάληψης όπως είχε το προηγούμενο.

 

Εικόνες/Wallpaper

Uncharted II: Among Thieves

Filed under: Playstation,Playstation Only,Playstation Reviews,Reviews — Tags: , , , , — consolegamez @ 2:33 pm

Ό,τι και να αναφέρει κανείς για το Uncharted 2 είναι λίγο, εφόσον το παιχνίδι δικαίως ανακηρύχτηκε παιχνίδι της χρονιάς 2009.

Το παιχνίδι συνδυάζει κινηματογραφική πλοκή, σαρκαστικούς διαλόγους, ατελείωτη δράση και εφέ high badget ταινιών.

Ο Nathan Drake είναι ένας σύγχρονος Indiana Jones, ένας κυνηγός θησαυρών περισσότερο έτοιμος για μάχες με πιστόλια από τον Indy.

Το παιχνίδι ανάλογα με την πλοκή που δίδεται έχει και άλλος ύφος.

Από τη μία έχετε να επιβιώσετε από ελικόπτερα που ρίχνουν ατελείωτες σφαίρες καθώς ο Drake πηδάει από βαγόνι σε βαγόνι σε κινούμενο τρένο και από την άλλη θα πρέπει να σκοτώσετε με stealth kill φρουρούς για αντιπερισπασμό.

Αν και το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού βασίζεται σε μάχες με όπλα, κάλυψης από τους εχθρούς, οι κινηματογραφικές σκηνές σχετίζονται άμεσα με το gameplay.

Έτσι περιέχονται σκηνές μάχης, κυνηγητού στις κατακόμβες και σε δρόμους καθώς η δράση κλιμακώνεται.

Στο δεύτερο μέρος της σειράς οι μάχες λαμβάνουν χώρα σε διαφορετικές τοποθεσίες σχεδιασμένες με την παραμικρή λεπτομέρεια.

Οι περιβάλλοντες χώροι αλλάζουν σημαντικά κατά τη διάρκεια μία σκηνής μάχης σε κινούμενο τρένο και σε κινούμενο τζιπ.

Ο Drake μπορεί να σκαρφαλώσει, να λύσει γρίφους και έχει περισσότερες επιλογές ως προς τον τρόπο εξόντωσης των εχθρών.

Τα γραφικά είναι πλούσια σε χρώματα, εκπληκτικά σε λεπτομέρεια – ειδικά όσον αφορά τους περιβάλλοντες χώρους – και η κινήσεις του Drake και των γύρω χαρακτήρων ρεαλιστικές.
Για πρώτη φορά παιχνίδι action adventure παρέχει την δυνατότητα συνεργατικού και ανταγωνιστικού mutliplayer online mode.

Ανταγωνιστικά μπορείτε να παίξετε σε ύφος Gears of War, μία προσθήκη ίσως άχρηστη για το παιχνίδι, εφόσον τα καθαρά παιχνίδια βολών παρέχουν εδώ και χρόνια αυτή την δυνατότητα.

Συνεργατικά μπορείτε να ολοκληρώσετε την ιστορία του παιχνιδιού αποσπασματικά.

Παρόλα αυτά δεν εκθειάζουμε το παιχνίδι.

Η πλοκή του είναι γραμμική, το μεγαλύτερο μέρος του παρέχει μάχες και βολές με πολυβόλα και αρκετές φορές το σενάριο δεν συμβαδίζει απόλυτα με το gameplay ύφος.

 

Εικόνες/Wallpaper

« Newer PostsOlder Posts »

Powered by WordPress